De ideale wereld

Af en toe kijk ik naar een tv-programma via VRTNU en ik kan me soms behoorlijk ergeren aan de oppervlakkigheid ervan, dat weten jullie. Wat ik echter nog niet heb verteld, is dat ik een hele tijd geleden "De ideale wereld" ontdekte, af en toe ernaar keek, het steeds meer apprecieerde en het gisteren jammer vond toen bleek dat ik naar de laatste aflevering van dit jaar keek! 

Passief leven

Ik maak het kort, want ik probeer nog steeds mijn vingers en polsen te ontzien. En... net het feit dat ik bijna niets typ (dagboeken, posts, mails) maakt dat ik de indruk heb dat mijn leven heel passief is geworden de laatste dagen. 

Toch is het niet zo dat ik niets doe. Telefoontjes met onder andere mama en straatgenote V., de projecten waar Zeger bij betrokken is, de verwezenlijkingen van dochterlief en de avonturen van Debby en Hendrik volgen online, veel lectuur, documentaires, teksten nalezen, tv-programma's nog af en toe en, ik geef het toe, slechts het allernoodzakelijkste in het huishouden. 

Blijkbaar is dat echter niet voldoende en zou voor mij nooit meer zelf te kunnen schrijven even erg zijn als niet meer te kunnen zien!

Censuur

Gisteren een lang telefoongesprek met dochterlief en de kindjes. 'Denk eraan op tijd verzamelen te blazen, hé mama', grapte onze dochter. Ik wil inderdaad nog steeds heel graag en zo snel mogelijk samenkomen met de kinderen en de kindjes. In open lucht uiteraard... maar de temperatuur blijft zo fris! Onze dochter beweert dat het zelfs met 14°C in de schaduw echt te doen is op hun terras. Ook voor oude mensen zoals Roger en ik?

Komaan dus, we zullen daar heel snel werk van maken, desnoods met dikke truien! 

Maar eerst komt er de verjaardag van Nany. Vorig jaar zei ze nog dat ze voor de 90 jaar, die ze nu wordt op 10 mei, een feestje wilde geven. Helaas, ondertussen is ze al blij genoeg omdat broertje en wij het vlak voor haar verjaardag zo zullen regelen dat we samen met haar een (hopelijk overdekt en verwarmd) terrasje doen. We zullen dan net met z'n vieren zijn, zoals de maatregelen het voorschrijven. Zeggen dat ik hoopte daar zus en schoonzusje bij te hebben, maar dat mag niet (en zij zullen dus op een ander moment Nany moeten gelukwensen).

Ondertussen kabbelt het leven echter voort. Onlangs nog naar Crèvecoeur geluisterd maar daar kan ik geen link meer naar plaatsen wegens gecensureerd op YouTube. Maar ook een interview met dokter Perronne, dat ik wilde volgen op YouTube, bleek verwijderd. Die censuur is toch niet meer normaal? Het lijkt er serieus op dat elke divergerende mening aan banden gelegd wordt!

Af en toe kijk ik toch nog eens naar "De afspraak" of "Terzake" en daar krijg ik telkens hetzelfde gevoel:  deelnemers die (meestal) heel fel letten op hun woorden om zeker politiek correct te blijven! Wat een verschil met debatten op Franse tv-zenders!

Over journaliste Alexandra nogmaals

Gisteren zag ik haar drie weken lesgeven in een lagere school. In die graad heb ik geen enkel onderwijservaring (behalve dan zes weken thuisonderwijs toen dochterlief haar been had gebroken) maar ik kreeg toch de indruk dat het niveau serieus gezakt is tegenover onze en zelfs onze kinderen hun jeugd. En wat een gebrek aan discipline! Nee, ik zou niet meer graag les geven in deze tijd, denk ik!

Nu ga ik Alexandra nog "drie weken volgen" in een fabriek, waar ze aan de lopende band zal werken. Al weet ik op voorhand dat ik het werk weinig inspirerend zal vinden. 

P.S. Weer ben ik er niet goed van! Eentonig, zwaar, repetitief werk voor amper een overlevingssalaris met als gevolg een heel precair leven. En toch zijn die mensen (nog) echt nodig blijkbaar (Roger vroeg me, toen ik hem vertelde naar wat ik keek, 'Is dat dan nog niet allemaal gerobotiseerd?' Blijkbaar niet dus). Maar ook: opvallend veel solidariteit onder die werkers!

Ja, maar, vraag ik me dan weer af: wat als hun werk wordt overgenomen door robots én ze echt tot niets anders in staat zijn? 

Spraakkunstaanpassing

Roger stelde me vandaag de vraag! Uiteraard laat de aanpassing van de Nederlandse spraakkunst me niet koud! Langs de andere kant, ik weet dat "als" en "dan" in een vergelijking al heel lang (nog voor er sprake was van een standaardtaal) door elkaar worden gebruikt. Ik zal Roger dus niet meer hoeven terecht te wijzen als hij zegt: 'Hij spreekt beter Frans als ik' (als Franstalige is dat een van de regeltjes waar ik heel fel op lette). En dat "hen" steeds meer de plaats inneemt van "hun" vind ik ook niet zo erg. Hier is het omdat ik zelf nooit heb kunnen onthouden welk van de twee een accusatief of een datief is (en dat ligt dan weer aan een gebrek in het onderwijs dat ik heb genoten). Maar dat een dubbele ontkenning ("ik heb nooit geen geld op zak" in de betekenis van "ik ben altijd blut")  voortaan correct zou zijn, vind ik erg! Dat gaat toch tegen elke logica in?

Alexandra Alévêque

Ik vertelde nog niet dat ik gisteren via de telefoon werd geïnterviewd door Elena (schoolopdracht). Ze deed dat heel "professioneel" vond ik! En... ik beeldde me haar al in als toekomstige journaliste! 😉 Maar dan wel eentje zoals Alexandra Alévêque. 

Ik heb al twee reportages van haar gevolgd. In het eerste verbleef ze drie weken in een klooster (en leefde het kloosterleven mee). Uiteraard boeide me dat (en ik bedacht dat alleen het om 4 uur opstaan voor de eerste dienst, het niet mogen dampen en het zonder Roger moeten stellen voor mij echte obstakels zouden zijn). Gisteren keek ik naar een reportage waarin ze drie weken "blind" was (een oogarts had gezorgd dat ze echt niets meer zag) en als "blinde" andere blinden ontmoette en volgde. Die uitzending vond ik vreselijk (hoewel ik in bewondering stond voor die blinden): niets kunnen zien lijkt me immers de ergste handicap!

Nu ga ik kijken naar Alexandra die zich drie weken inleeft in de rol van mantelhulp en zorgverlener.  Ik ben benieuwd!

P.S. Ik was er niet goed van, kreeg nog meer bewondering voor zorgpersoneel... en werd eigenlijk bang van het (nog) ouder worden!

Vegetariër worden?

Ik krijg de laatste tijd steeds vaker filmpjes voorgesteld over mishandeling van dieren in slachthuizen (al vind ik, eerlijk gezegd, het slachten op zich al een mishandeling). Nee, deze keer is het geen toeval: ik stel me daar al jaren vragen over. 

Roger en ik hebben jaren geleden een hele tijd praktisch geen vlees gegeten (we eten er nog steeds niet veel van). Maar de vegetarische gerechten die ik bereidde stonden ons nooit 100% aan. Vlees is immers lekker (uiteraard voor wie er van houdt, en daar hoor ik bij) en vleesvervangers benaderen nooit echt de smaak ervan. Plus: je kreeg heel snel een gebrek aan onder andere vitamine B12 en ijzer. "Kreeg", want de laatste tijd wordt daar meer rekening mee gehouden bij de bereiding van vleesvervangers.

Onlangs had ik daar een gesprek over met onze vegetarische schoondochter Debby. Praktisch voor elk gerecht dat ik aanhaalde had ze een vegetarisch "vervang"-idee... behalve voor stoofschotels. Inderdaad, ik ken zelf ook niets dat de smaak van vlees benadert dat uren in een stoofschotel heeft gesudderd!

Dus blijf ik vlees eten... met telkens toch een schuldgevoel!

Verrassing

Onze vroegere schoonbroer Karel (ex-man van Rogers jongste zus) en zijn (tweede) vrouw waren in de buurt bloesems aan het bewonderen en weerstonden niet aan de "goesting" ons even te komen begroeten. 

Het zijn aangename, interessante mensen en het werden dus een paar aangename (verboden?) momentjes "samen". Dat wil zeggen, op voldoende afstand van elkaar en elk met zijn mondkapje op. Wat een eigenaardige tijden toch!

Vandaag ook even met dochterlief gebeld. Alles leek oké met de kindjes, alleen krijgt Matthias binnenkort een nieuwe juf: weer een aanpassing!

O ja, deze avond nog eens gekeken naar "De afspraak" waarin Kristien Hemmerechts pleitte om de creativiteit van (toekomstige) schrijvers niet aan banden te leggen door te veel te hameren op (vooral D-T) fouten. Soms lijkt het er wel op dat in het Nederlands alleen dat soort fouten een probleem vormt (wat niet zo is) en... al vind ik Nederlands op veel gebieden een moeilijke taal, de eigenlijke spraakkunst (vervoegingen etc.) lijkt me veel minder ingewikkeld dan de Franse! Ik vraag me af of er Franse docenten zijn die aanvaarden dat hun creatieve leerlingen geen enkele moeite doen om correct te leren schrijven? Ikzelf zou het in elk geval niet dulden!

Nieuw leven op komst!

Het werd al verklapt in een reactie van (tante) Françoise op vorige post: inderdaad, het goede nieuws is dat neef Anton (zoon van zus Bie) en zijn Sarah een kindje verwachten!

Levende cellen

Iemand had geantwoord op mijn blog van gisteren dat er inderdaad cellen van foetussen worden gebruikt voor het fabriceren van vaccins. Omdat daarvoor levende cellen nodig zijn. Toen stelde ik me weer vragen: zijn die foetussen dan niet dood? En vandaag vond ik dit interessante artikel daarover, waar ik vooral het volgende las: "Ces cellules peuvent être cultivées et multipliées pendant plusieurs décennies, créant ainsi des "lignées cellulaires", souvent utilisées dans le cadre d'expériences scientifiques." Het lijkt allemaal wel sciencefiction!

Allemaal boeiend op zich maar ik blijf het een beetje akelig vinden!

O ja, ondertussen heeft Nany "het" eindelijk door en ze gaat jou zelf op de hoogte brengen, (tante) Françoise! Morgen verklap ik het nieuws hier!

Dit moet ik verder onderzoeken!

Weer een heel rustige dag. Telefoongesprek met Nany die de hint(en) nog steeds niet lijkt door te hebben met als gevolg dat ik zelf nog niets mag verklappen over het goede nieuws in de familie.

Deze avond, na het beantwoorden van een paar mails, samen met Roger gekeken naar een aflevering van "Inspector Morse". Die we lang geleden (nog in Antwerpen) al hadden gezien maar we hebben er even veel van genoten.

Maar... daarna viel ik toevallig(?) op dit. Is dat echt waar? Gebruiken die laboratoria echt cellen van geaborteerde foetussen bij het fabriceren van hun vaccins? 

Ik moet zorgen dat ik daar meer over te lezen vind, want als dat waar is, vind ik het afschuwelijk! Hoewel... je zou natuurlijk ook kunnen zeggen: 'zo dienen die kindjes, die het leven niet werd gegund, toch nog tot iets'.😒

Subsidies

Er gebeurt niet veel, het blijft koud maar de bloesems houden vol en het is heel druk met wandelaars (toeristen?) in de streek. De fruittelers zijn wel een beetje bang met die vrieskou 's nachts. 

Maar ik wilde het over iets anders hebben. Ik ben in heel veel gevallen tegen subsidies, dat weten jullie. Maar kom, ze blijven toegekend worden, er wordt nog steeds van geprofiteerd door bepaalde personen/groepen: daar zal mijn mening niets aan veranderen. Wat ik wel niet begrijp, is dat er niets werd opgemerkt van het gesjoemel met die subsidies! Dat stoot me echt tegen de borst!

Rustige koude maandag

Het blijft heel koud!

Aan telefoon vertelde Nany me vandaag enthousiast over een telefoongesprek dat ze pas met Hendrik had gevoerd. Daarna was het onze beurt om naar Hendrik te bellen (problemen met de pc van Roger - die Hendrik prompt oploste). Hendrik vertelde ons dat hij het met Nany had over het blije nieuws maar dat ze amper reageerde. In feite heeft zij de hint nog steeds niet door en, vermoed ik, begreep ze ook niet echt waarover Hendrik sprak. En ik verklap uiteraard nog niets!

Deze avond, op aanraden van Roger, gekeken op "De nieuwe wereld" naar een gesprek met professor Mattias Desmet, naar aanleiding onder andere van het ontslag van Sam Brokker nadat hij in een tv-uitzending kritische uitlatingen had geopperd over het Coronabeleid. 

Een heel interessant gesprek (hier te volgen) waarbij werd uitgegaan van het idee dat wetenschap altijd tot de conclusie zou moeten leiden dat alles uiteindelijk onzeker is. Het is misschien wat lang maar ik raad jullie echt aan het er naar te kijken.

En ook, echt waar, gekeken naar dit. Een beetje langdradig, die reis van Luanda naar Soyo, oké, maar voor mij pure nostalgie! In het echt zal ik dat allemaal immers nooit terugzien!

Over "Dertigers" en "Het einde van de standaardtaal"

Ik beloofde mezelf mijn vingers en polsen te ontzien, maar dat is voor mij bijna onmogelijk. Dus nog even dit.

Ik was echt bekoord door de serie "Dertigers" en ik heb, zodra het mogelijk was, op VRTnu gekeken naar tot en met het einde van het derde seizoen. Boeiend, levensecht... en dat onder andere dankzij de taal: "verkavelingsvlaams"! 

Ik heb dat op zich altijd een probleem gevonden (omdat ik het gemakkelijker zou vinden als iedereen de standaardtaal spreekt, vooral voor mensen die een taal willen leren) maar ik geef toe dat die standaardtaal onnatuurlijk overkomt in de meeste Vlaamse series. Ik begin serieus te geloven dat Joop van der Horst gelijk had in zijn "Het einde van de standaardtaal"! 

Wat me ook nog steeds serieus hinderde in de serie, was het overmatig gebruik van de gsm (maar dat is natuurlijk ook tijdgebonden, en daarbij, af en toe werd subtiel gewezen op de nadelen ervan). En dan nog iets: vanaf het tweede seizoen wordt bijna constant "toch?" toegevoegd na een vraag (in een gesprek dus).  En, tja, dat hindert me maar zal waarschijnlijk weer een trend zijn? 

Goed nieuws!

Ik laat mijn vingers en polsen rusten: na die laatste lange vertaling werd het me immers duidelijk dat niet alleen het urenlang telefoneren (maar zeker ook dat, toen nog met het toestel in mijn hand) maar ook mijn vele typen heeft gezorgd voor de spierpijnen waar ik vorig jaar zoveel last van had. Ik voel die pijnen immers opnieuw opkomen (gelukkig nog niet in even erge mate als toen)... en ik kan ze missen, heb genoeg aan de gewrichtspijnen.

Ik vind het wel erg, want eigenlijk ben ik constant aan het schrijven (dagboek, mails en berichten beantwoorden,...) maar ik wilde hier toch nog even dit kwijt: gisteren hebben we heel blij nieuws vernomen van een familielid! Ik vertel er vandaag nog niet meer over, want naar het schijnt hebben bepaalde familieleden de hint in het bericht van het betreffende familielid niet begrepen. 

Uiteraard naar Nany gebeld vandaag (die de hint ook niet doorhad): ze had in de voormiddag aan geheugentraining gedaan en vertelde daar heel enthousiast over!

En, ik zou het nog vergeten, we stonden vandaag heel vroeg op voor ons doen. Om 8:30 uur deze ochtend kwamen we aan in het vaccinatiecentrum waar Roger zijn eerste coronaprikje kreeg. 

Slecht nieuws

Deze ochtend een telefoontje van Jan Gerits. Zijn echtgenote Andreia is vorige nacht onverwacht overleden in haar slaap. Ik was er onderste boven van! Andreia is even oud als ik (veel jonger dan Jan dus die deze maand 89 wordt), genoot niet een uitstekende gezondheid maar was ook niet echt ziek, en vooral, Jan en zij waren zo close! Jan leek in alle staten en ik wist amper wat te zeggen! Andreia heb ik maar een paar keer ontmoet maar hij vertelde altijd zo liefdevol over haar aan telefoon. En hij is een boek over haar aan het schrijven (ze was concertpianiste) 'Dat ze nu niet meer zelf zal kunnen lezen', jammerde Jan aan telefoon.

Heel mijn dag was verknoeid! Vlak na het avondeten kreeg ik eindelijk nog eens een vertaalverzoek. Even heb ik getwijfeld: konden mijn vingers en polsen die zeven volle A4-bladzijden tegen donderdag wel aan? Was ik voldoende in de stemming? Uiteindelijk heb ik de job aanvaard, er al enkele uren aan gewerkt en het deed deugd weer eens in een (boeiende) vertaling te kunnen opgaan. Ik voel wel dat ik mijn polsen heb overbelast dus hou ik op voor vandaag maar ik ben blij dat ik even het verdriet van Jan van mij heb kunnen afzetten deze avond!

Het blijft koud en het blijft sneeuwen!

Gevoelstemperatuur in Heers: -5°C...

... verscheen zopas op het scherm van mijn gsm. En het heeft serieus gesneeuwd op deze paasmaandag!

Ongewoon, hoewel... ik herinner me een Paaszondag, veel meer dan 20 jaar geleden (want we woonden nog niet echt hier maar verbleven hier wel praktisch elk weekend) waarop het ijskoud was en we op een sneeuwtapijt naar de kerk liepen, Nany, de kinderen en ik (Roger gaat al veel langer dan ik niet meer naar de kerk). 

Nany bracht toen zoals gewoonlijk hier het paasweekend door maar dat jaar was het echt niet van de lente genieten voor haar: we zaten de hele tijd rond de kachel (we hadden toen nog geen centrale verwarming) omdat het echt te koud was om wat dan ook buitenshuis te ondernemen. 

Ik weet dus niet of het echt zo ongewoon is maar vraag me wel af waarom bij de Coronamaatregelen geen rekening werd gehouden met de temperatuurschommelingen in dit land. Op een dag als vandaag was het niet te doen volgens mij om "gezellig" met vier mensen in de buitenlucht samen te komen!

Pasen met de kinderen

We kwamen deze avond toch samen, zij het virtueel, de kinderen, kindjes en wij. Elk voor zijn scherm met zijn drankje in de hand. Het deed deugd ze allemaal te zien, te kunnen keuvelen en bijpraten... maar het blijft vermoeiender dan een ontmoeting "in het echt". Mijn gsm verloor geregeld de verbinding (wij kunnen niet "vergaderen" via de pc), het geluid viel geregeld weg, soms was het beeld wazig, soms spraken we een beetje door elkaar én je blijft afhankelijk van en gekluisterd aan dat toestelletje! Na vier uur virtueel samenzijn voelden mijn benen heel stijf aan van het lange stilzitten. 

Maar... we hebben elkaar "ontmoet", iedereen zag er gezond en welgezind uit, iedereen leek nog vol plannen en projecten te zitten: het was een mooie paasavond!

Nany belde ik deze middag en zij klonk ook blij: ze had pas asperges gegeten en verwachtte het bezoek van mijn zusje Bie. 

Feestmaaltijd?

Na een lang telefoontje met vriend Karel had Roger voor verse soep gezorgd deze avond. Veel groenten, beetje kurkuma, enkele gehaktballetjes: het was heel lekker!

Zoals altijd wachtten we een hele poos tussen de soep en het hoofdgerecht. Voor deze avond hadden we worst en uienstamppot voorzien. Roger ging enkele werkjes verrichten in de tuin, ik hield me binnenshuis bezig... en werd constant bekoord door de geur van vers gebakken brood. Op een zeker moment kon ik er niet aan weerstaan en besmeerde ik me een sneetje brood met boter.

Roger kwam binnen en zei: 'Zouden we niet gewoon brood en beleg eten deze avond?' Daar ging ik meteen mee akkoord en smaken dat het deed, dat verse brood met jamón serrano, haringsalade en kaas! Het leek wel een feestmaaltijd (we eten dan ook nog zelden brood)! 

Ik moest terugdenken aan de geboorte van Zeger. Op 31 december 1981 mocht ik met dat baby'tje naar huis en Oma, de mama van Roger, die voor Hendrik en Elvira had gezorgd terwijl ik afwezig was, had voorgesteld witte kool klaar te maken voor ons "eindejaarsfeestje". Witte kool met bechamelsaus is helemaal niet mijn favoriete gerecht, dus stelde ik voor dat we gewoon brood met lekker beleg zouden eten ('zo heb jij ook minder werk', zei ik tegen Oma - was dat hypocriet?). Wel, van dat avondmaal heb ik ook zo ontzettend genoten, herinner ik me!

Paasdagen

Het is Goede Vrijdag vandaag. Vorige jaren (niet in 2020) begon rond deze tijd een drukke maar gezellige periode voor ons. We vierden Pasen samen met de kinderen, kindjes en Nany. 

Pasen is voor mij altijd het belangrijkste christelijke feest gebleven en, hoewel de laatste jaren een bezoek aan de kerk achterwege bleef, hechtte ik veel belang aan dat samenkomen. Dit jaar wordt het weer een stille Pasen,  Onder ons tweetjes en vermits Roger Pasen niet echt een feestmaal ('We eten immers elke dag lekker', zegt hij) waard vindt, wordt het zelfs een doodgewone dag. Opnieuw naar de kerk gaan is natuurlijk ook uitgesloten tijdens deze lockdown. 

Ik hoop echter dat de kinderen er toch een beetje speciale dag van zullen maken, ook al heeft de christelijke dimensie ervan geen belang meer voor hen (en ik hoop dat we in mei eindelijk nog eens allemaal samen kunnen komen). 

O ja, ik had een vreselijke droom vorige nacht. We zouden op een vrijdag iemand op bezoek krijgen, de volgende dag verwachtten we Hendrik, Debby en Zeger die bleven logeren en  's anderendaags zouden we samen naar  dochterlief en naar Nany rijden. De eerste bezoeker gingen we afhalen en die bleek klaar te staan met zijn koffertje: hij had begrepen dat hij hier zou logeren terwijl wij dachten dat hij 's avonds terug naar huis zou gaan. De rest van mijn droom heb ik doorgebracht met uitzoeken waar ik iedereen te slapen zou kunnen leggen en hoe we die drukte zouden beheren. Tot ik weer besefte dat ik droomde en opgelucht wakker werd. 

Blijkbaar ben ik echt bang om ons vroegere drukke leven te moeten hervatten!😊

Het is opnieuw ijskoud!