Oetersloven, onder andere

Vandaag werd onze tijd voornamelijk besteed aan vertalingen wat mij betreft, aan het digitaliseren van die Limburgse monografieën wat Roger betreft.

Toch pauzeerden we voor een “wandellus” van een klein uur rond de kapel van Oetersloven. Ondanks het “kunstwerk” dat nu naast de kapel pronkt en dat ik niet mooi vind, werd het een mooie, rustgevende wandeling bij prachtig weer. De appelpluk bleek aan de gang, in de bosjes langs het pad maakten vogels veel leven, een paar konijnen huppelden het pad over, en een eekhoorntje speelde verstoppertje. Maar voor de rest: volledige stilte.

 Hier zit het eekhoorntje ergens verscholen in de boom

 Foto’s Roger

We gingen daarna even de kapel binnen.

 Foto’s Roger

En reden naar huis via de “Canadawinning” die bleek volledig te staan verkommeren. Roger vernam van een “voorbijrijder” dat die hoeve onlangs zou verkocht zijn geweest voor meer dan 600.000 euro.

 Foto’s Roger

Thuis zorgde Roger voor een koude schotel terwijl ik nog wat vertaalwerk verrichtte. Tot ineens mijn muis niet meer werkte. Het werd zoeken naar een andere tussen al de rommel die wij bijhouden; en voor één keer ben ik blij dat Roger bijna alles verzamelt, want na een muis die helemaal niet werkte, eentje die echt stropte, nog een andere die ongelooflijk stroef bleek, vond hij uiteindelijk de deze waarmee ik vlot voort kon werken en voor deze post zorgen (met alle andere gevonden muizen zou dit onmogelijk zijn geweest).

Vandaag dus vrij veel gewerkt en toch ook een lange wandeling gemaakt: ik ben tevreden. Alleen vind ik maar geen tijd voor de schoonmaak. Roger (Modamske) en Kristien zouden normaal gezien volgende zondag komen eten, maar ze hebben onlangs afgezegd: ook zij hebben het veel te druk met hun werk. En, eerlijk gezegd, mij komt dat ook goed uit: het is te druk en ik krijg ons huis immers niet in orde tegen zondag!

We hebben vandaag weer veel geluk gehad: ik ging zopas een Trappist halen in het poortgebouw en merkte dat het pijpenstelen regent!

25 jaar Limburgse Monografieën

Het regende vaak vandaag maar gelukkig moesten we boodschappen doen: daardoor kreeg Roger, hoop ik, voldoende beweging.

Terwijl we in Colruyt rondliepen, hoorde ik een mailtje binnenkomen van Jan Gerits. Hij herinnert me eraan dat de "Limburgse Monografieën" dit jaar 25 jaar bestaan en dat binnenkort nummer 100 verschijnt: hij wil zorgen voor een uitgebreid artikel in "Heemkunde Limburg"  (en ook "Het Belang van Limburg" is bereid er een artikel aan te wijden, schrijft hij). In dat verband tracht hij een zo volledig mogelijke informatie over de reeds verschenen nummers te geven. En… hij mist een tiental nummers in zijn collectie. Of ik de ontbrekende nummers heb in het archief van de KVLS en hem eventueel een exemplaar ervan kan opsturen. 

Nadat we thuis onze boodschappen hadden opgeborgen, vond ik in een mum van tijd de exemplaren waar Jan naar op zoek is. Dit dankzij de heel vernuftige archiveringsmethode die Roger bedacht en mij heeft aangeleerd (ik begrijp nog steeds niet waarom archivarissen in deze tijd nog vasthouden aan het oude archiveringssysteem).

Roger was dan nog zo vriendelijk om die gevonden exemplaren te willen scannen (van de meeste nummers was er slechts één exemplaar in het archief van de KVLS, en dat ga ik uiteraard niet weggeven) en ik kon deze avond al vier van de gezochte boekjes per e-mail naar Jan opsturen. Van een vijfde boekje (8 exemplaren in het archief, afijn, nu nog maar 7) ligt één exemplaar klaar in een envelop om op de post te doen, eentje heb ik niet teruggevonden in het archief, en de andere worden morgen of zo gedigitaliseerd.

Deze avond, na het eten (Roger had al heel lang “goesting” in “ajuinstoemp” en worst: het werd vandaag “zondedag”), mijn “lectuuruurtje op papier” en het scannen en het doorsturen van die Limburgse Monografieën, nog gekeken naar een aflevering van Star Trek en daar enorm van genoten. 

En… Opgemerkt dat een van mijn favoriete bloggers eindelijk weer in gang is geschoten”.

.

Fruit en cultuurmarkt in Sint-Truiden

Het was prachtig weer vandaag, dus wilde ik zeker een wandeling  maken. Roger stelde voor naar Sint-Truiden te rijden en daar bleek een “Fruit en Cultuurmarkt” aan de gang.
Veel volk en toch echt gezellig: kraampjes, oude fruitsoorten, dansers, muziek, kantklossen, steltenlopers en  proeverijen.

 Foto’s Roger

We ontmoetten er ook Boudewijn Knevels die ons vertelde dat dit een jaarlijks terugkerend evenement is. Dat moeten we onthouden!

 Foto Roger

Vreugde en verdriet gingen dit weekend hand in hand

Matthias heeft gisteren duidelijk genoten van onze exclusieve aandacht! Wat heeft hij gelachen, gespeeld, gekraaid, “getekend”, geoefend op de trappen, al lachend enkele woordjes nagezegd. Als hij (denk ik) voelde dat hij het woord nog niet correct genoeg kon uitspreken, wees hij de zaak in kwestie aan.

We hebben ook gewandeld. Jammer genoeg hadden we zijn buggy vergeten, dus moest opa hem op de schouders dragen. Af en toe reikte Matthias dan naar mij, maar ik kan hem al helemaal niet dragen terwijl ik stap! Gelukkig leek hij dat niet te erg te vinden (hij wist wel dat hij later, thuis, al mijn aandacht zou krijgen).

Het is plezierig wandelen met een peuter: alles wijst hij verwonderd aan: een tractor, een hond, een paard, een auto, een poes, zelfs een bloem (die hij dan wil plukken voor mij).

 Eigen foto’s

 Foto Roger

Zijn ouders kwamen hem vrij laat halen (zijn papa had moeten overwerken) en Elena, die naar het schijnt echt uitkeek naar haar avondmaal met ons, was in de auto in slaap gevallen en sliep daarna door op de sofa. Pas toen ze met Matthias terug in de auto was geïnstalleerd, werd ze voldoende wakker om ons samen met haar broertje enthousiast tot ziens te wuiven. 

Toen we deze ochtend heel vroeg opstonden, deed mijn rug  eigenaardig genoeg veel minder pijn. We reden in de mist naar Leuven waar we mijn oom “Nononc” en tante-vriendin Françoise afhaalden aan het station (mijn moeder kon zich niet vrijmaken vandaag). Al pratend, vooral over vroeger en “tante” Germaine, reden we naar de kerk waar de uitvaart zou plaatsvinden. Onderweg begon de zon door de wolken te priemen en heel krachtig te schijnen. Het leek wel een symbool, want tante Germaine was, overal waar ze verscheen, de zon in huis. Ik heb haar nooit horen klagen, alles relativeerde ze, voor iedereen stond ze op eender welk moment klaar, voor iedereen had ze een aanmoediging: ze was echt een heel bijzonder iemand. De dienst was dan ook heel mooi, sober, een beetje emotioneel maar heel sereen.

Na de koffietafel en nog even een gesprekje met “nicht” Paulette en haar dochter die pas mijn boek over Marraine had gelezen (waar tante Germaine in voorkomt), hebben we Nononc en Françoise terug naar het station in Leuven gebracht.

Roger had aan kennissen gezegd dat hij misschien naar Geer (Wallonië) zou komen deze middag, maar hij had er uiteindelijk geen zin in (blijkbaar, dat wist ik niet, had hij de nadruk gelegd op “misschien” en was het dus allemaal nogal vrijblijvend). In de plaats daarvan maakten we een heel mooie wandeling in Otrange (Wouteringen in het Nederlands).

 Foto Roger

Het mooie kerkje was open (er werd geveegd tegen de mis van 16 uur), dus gingen we eerst daarin een kijkje nemen.

 Foto Roger

Daarna wandelden we rond het dorp: ik hou immers van die wat rommelige Waalse dorpjes. Toen we dit paard zagen ronddraaien in zijn tredmolen was ik wel even geschokt, ik vond het zelfs wreed:

 Foto Roger

Een klein uurtje later echter, toen we daar weer voorbijkwamen, bleek het paard vrij rond te lopen. Dus bedacht ik me: misschien is dat te vergelijken met onze hometrainers?

We reden uiteindelijk naar Vechmaal waar we nog een biertje dronken op het terras van De Horne. Zalig herfstweer dat het was!

 Foto’s Roger

En daarna, terwijl Roger de (vermoed ik) bijna laatste noten raapte, bereidde ik een venkelgratin. Heel lekker! Ik heb wel dubbel zoveel venkel als aardappelen gebruikt deze keer.

Enkele foto’s van deze dag

 Eigen foto’s

 Foto’s Roger

Koolhydratenarm dieet

Rond 19 uur kwamen Roger, Matthias en ik thuis van babysitten. Matthias logeert hier tot morgen omdat onthaalmoeder Lutti een dag vrij heeft genomen (onze dochter vertelde me dat ze dit weekend verjaart).

Ik gaf meteen Matthias zijn laatste fles melk in de hoop dat Roger me daarna nog kon helpen hem in bed te leggen. Mijn rug is immers nog steeds pijnlijk, Roger moest om 20 uur naar een vergadering van Heemkunde Groot Heers en ik zag er tegenop Matthias in m’n eentje naar boven te dragen. Helaas, na zijn half flesje bleek Matthias wakkerder dan ooit. Roger vertrok dus maar en ik zou wel zien hoe ik het oploste. Het heeft tot 21:15 uur geduurd voor ik Matthias in bed kreeg (we zijn samen de trappen opgeklauterd, zo hoefde ik hem niet te dragen) en dan nog bleef hij een paar minuten minuten heel hard huilen. Gelukkig viel hij daarna als een blok in slaap. Roger kwam terug rond 22 uur.

Nadat Matthias sliep, heb ik even de kranten online doorgenomen en weer ontdekte ik een stukje over die koolhydraten. Lees het zelf hier maar, jullie allemaal die mij uitlachen als ik ongeveer hetzelfde vertel (maar genuanceerder, want die tekst maakt geen onderscheid tussen koolhydraten met een hoge of lage glycemische index).

Uiteraard vond Elena het niet zo fijn dat zij niet mocht komen logeren maar dat hebben we goedgemaakt door vlak na school onder ons drietjes (Matthias sliep en zijn mama was thuis) naar de speeltuin te gaan. Ik had ook een vieruurtje bij voor haar: een drankje, wat koekjes en bananen. Ze heeft genoten!

Ik bekeek tussendoor wel even de ingrediënten van de “kinderkoekjes” die ik bijhad: tarwe, suiker, aardappelmeel en palmvet waren de voornaamste. Niet echt de gezondste, denk ik!

Over tante Germaine zaliger en een circus

Het heeft lang geregend vandaag. In mijn hart regende het ook: we vonden deze middag de overlijdensaankondiging van tante Germaine in de brievenbus.

Tante Germaine was niet echt mijn tante. Ze was de dochter van een goede vriendin van Marraine (mijn grootmoeder van moederskant) en werd, hoewel ze tien jaar ouder was dan zij, een heel goede vriendin van mijn moeder Nany. Haar man werd mijn peter. Haar dochter Paulette was voor mij mijn bijna zes jaar oudere “nicht”. Mijn lieve, altijd goedgeluimde Tante Germaine was in augustus 93 jaar geworden.

Ze ging maandag over in haar slaap tijdens haar middagdutje, nadat ze toch blijk had gegeven haar overlijden voorvoeld te hebben: ze had haar dochter en schoonzoon nog speciaal bedankt voor hun goede zorgen voor ze die middag naar haar eigen flatje in hun kangoeroewoning trok. Richard, de echtgenoot van Paulette, trof haar zielloze lichaam aan dat zich vlak voor het overlijden zo comfortabel mogelijk had genesteld in bed.

Gouden bruiloft van Karel en Eulalie, de ouders van Germaine. Dat was in 1960, kort nadat wij uit Congo terugkwamen. In het midden Karel en Eulalie (die we Peter en Bomma noemden). Tweede van rechts op de derde rij en meer dan een beetje verscholen, tante Germaine. Vooraan, van links naar rechts, Richard (toen de verloofde van Paulette), mijn zusje, Paulette en ik. Ik weet niet wie de foto heeft gemaakt: Nononc of mijn peter (die ik “Parrain” noemde)?

Nadat de regen ophield, trokken Roger en ik naar Borgloon waar we een uurtje stapten. Op de weide naast de Sporthal was een circusvoorstelling aan de gang. Een Frans circus.

 Foto Roger

Ik vind circussen zo feeëriek! En wilde dus even tussen de tenten rondwandelen (pas later, bij het verlaten van de site, zag ik dat dit eigenlijk verboden was).

 

 Foto’s Roger

Zou ik toch nog eens een kaartje kopen voor een van de weinige volgende voorstellingen, vroeg ik me af. Nog voor ik besefte dat geen van die uren pasten in onze drukke week, bekeken we de prijzen en vond ik het echt te duur (voor de prijs, klik op de foto hieronder).

 Foto Roger

Deze avond heb ik vrij lang met “nicht” Paulette gebeld. Zij vertelde me over het zo vredig overgaan van tante Germaine.

Mettekoven

Na een bezoekje van Boudewijn Knevels met te archiveren documenten van de KVLS (ik was immers niet aanwezig op de vorige bestuursvergadering), onze boodschappen en enkele huishoudwerkjes (nee, ik ben niet alweer aan het schoonmaken) was het tijd voor een wandeling. Nog eens in Mettekoven. Waar we genoten van het prachtige herfstweer, van konijntjes die het wandelpad en zelfs de weiden en bosjes, waar Roger mij naartoe voerde, al huppelend doorkruisten, van de geuren en kleuren en van de stilte.

 Foto’s Roger

Maar waar we ook nog overblijfselen ontdekten van de recente modderstromen.

 Foto’s Roger

‘Wat doen we nu?’, vroeg Roger na de wandeling. En ik: ‘We gaan iets drinken op het terras van De Kluizenaar’.

Dat is immers ongeveer het enige café dat in de buurt open is op dinsdag.

Maar het is er wel heel gezellig (afijn soms ) en de uitbaatster is echt heel vriendelijk.

Het werd een Tripel Westmalle voor Roger en een Bink voor mij.

Foto Roger

Thuis zorgde Roger voor het avondmaal (mosselen) nadat hij nog noten had geraapt.

Onze vruchtenoogst begint zich op te stapelen: we krijgen dat nooit verwerkt (vorige zondag heb ik al mijn eerste appelmoes van onze eigen appelen gemaakt voor Elena en Matthias).

 Eigen foto

Iemand zin in noten of kweeperen? Kom maar af!