Foto's van gedichtendag in de Herkenrodehoeve

Ik geraakte vorige donderdag niet meer aan Rogers map met foto's, maar daar heeft Hendrik dit weekend een oplossing voor bedacht. Hieronder dus enkele foto's van de poëzieavond in de Herkenrodehoeve.

Foto's Roger

Hendrik, Bernadette en Juan, en Pamfiel

Wat regende en waaide het vorige vrijdag, toen we om 16:15 uur Hendrik afhaalden aan het station van Sint-Truiden! Zin in een wandeling had geen van ons drieën en trouwens, Hendrik en wij moesten nog het een en ander kopen. Wij onder andere luzerne in de hoop dat Pamfiel dat wel zou eten. Die boodschappen deden we op ons duizendste gemak: we hadden tijd genoeg vermits zelfs geen vertaling wachtte. Helaas, later merkte ik dat tussen alle presentaties, grappen en grollen die waren binnengekomen, een dringende vertaling me niet was opgevallen. Dat is het gevaar van een overvolle elektronische brievenbus.

Thuis werd het dus haasten. Eerst een wasmachine in gang gezet, daarna voor soep gezorgd, goulash voor twee dagen te sudderen gezet en eindelijk die twee bladzijden vertaald. Na ons (late) avondmaal, de was te drogen gehangen, samen gekeken naar een paar afleveringen van "In de Gloria" en uiteindelijk nog tot heel laat (lees "vroeg") nagepraat met Hendrik.

Ondertussen was het duidelijk dat Pamfiel iets meer at van de luzerne dan van het hooi, maar echt niet genoeg. Gisteren probeerde Roger telkens opnieuw: altijd hetzelfde scenario. Geen wandeling wegens weer die koude regen en wind en daarbij, ik wilde wat opruimen, want na het avondeten verwachtten we Bernadette en Juan Masondo.

Ze kwamen aan (met een bloemetje en enkele boeken) rond 19:45 uur. Ik had Hendrik gewaarschuwd dat het in het Frans zou te doen zijn (hoewel Juan wel een mondje Nederlands spreekt) en hij had me geantwoord: 'Zeg, mama, mijn Frans is zo slecht niet hoor!'.
Inderdaad, ik stond versteld (Hendrik heeft geen contact meer met mijn Franstalige vrienden en familieleden, dus heb ik hem na zijn schooljaren nooit meer Frans horen spreken): hij spreekt die taal meer dan behoorlijk, zelfs beter dan sommige zogenaamde tweetaligen die ik ken.

Bij enkele hapjes en drankjes werd er druk en gezellig geconverseerd, gelachen en herinneringen opgehaald tot ongeveer 1 uur 's nachts. Uiteraard wilde Hendrik daarna nog wat napraten met als resultaat dat we vandaag lang uitsliepen. Na onze brunch een korte wandeling in Borgloon waar het weer begon te regenen en terwijl onze "alu gobi" sudderde, kwam er een mail van Jan Gerits: of ik nog een paar details wilde veranderen aan de laatste monografie van de KVLS. Daar heb ik meteen voor gezorgd en dat boekje is nu geleverd aan Edith om het naar de drukker te brengen.

Deze avond nog gekeken naar een paar afleveringen van "In de Gloria" terwijl Roger geregeld ging kijken naar Pamfiel. Hij eet nog steeds heel weinig: ik vrees het ergste.

Rond 20 uur reden we naar het station van Sint-Truiden waar we Hendrik op de trein hebben gezet.

O ja, hij heeft me uitgelegd hoe ik aan Rogers foto's geraak, dus straks post ik er enkele van poëziedag.

Gedichtenavond in de Herkenrodehoeve

Dit jaar hadden we de avond vrijgehouden (in de hoop dat Maj ons eens nog zou uitnodigen, wat ook gebeurde). Weer werd het een stijlvolle avond, met prachtige teksten (onder andere van mensen die zichzelf niet schrijver noemen maar wel heel mooie, zinnige zaken schrijven), muziek en zang. Ik heb ontzettend genoten!

Roger heeft foto's gemaakt maar om de een of andere reden geraak ik niet meer aan zijn map. Binnenkort hebben we Hendrik op bezoek: waarschijnlijk zal hij dat wel kunnen oplossen. Die foto's hebben jullie dus nog tegoed!

O ja, deze middag toch even de dierenarts gebeld: Pamfiel lag weer op zijn zij en geraakte niet op. Naar het schijnt bevatten de korrels die we de schapen geven te weinig vezels.We zijn dus hooi gaan bijkopen... alleen weigeren onze dieren dat te eten. Misschien als we ze niets anders te eten geven?

De kracht van het nietsdoen

Buiten een paar uurtjes schoonmaken en het koken heb ik vandaag niets gedaan. Jawel, toch binnenkomende mails gelezen, een poosje met Hendrik gebeld. Maar... voor de rest echt niets! En... ik voel me al veel beter!

De kracht van het nietsdoen hé! Ik wist het immers, dat ik gewoon een dagje niets moest doen om te genezen ! :-) (wie vertelt me eindelijk hoe ik hier een smiley aan toevoeg?).

Roger hoest en niest nog steeds meer dan ik maar hij heeft dan ook geen  koorts gemaakt. Misschien ligt het daaraan? Want koorts is een afweermiddel van ons lichaam!

Dus ook geen wandeling vandaag en zoals ik de wind hoorde tieren in de tuin leek me dat het beste voor de hoestende en proestende Roger. Al kreeg hij vandaag wel wat beweging bij het stofzuigen van de verdieping (om mij te helpen).

Nietsdoen betekent voor mij bijna letterlijk niets doen: mediteren, dromen, slapen of lezen (tja, ooit werd dat ook bestempeld als "nietsdoen").

Ik las in de dagboeken van Ernest Claes dat hij veel tijd verliest met brieven beantwoorden, mensen ontmoeten enzovoort en daardoor soms geen tijd meer vindt om voor zichzelf te schrijven!

Ik durf mezelf niet te vergelijken met hem... maar dat herken ik!

Maar daarbij moet ikzelf nog wel hier ook schoonmaken (lach me weer niet uit !), koken, enzovoort. Want... Natuurlijk: ik ben een vrouw! Ernest en zijn vrouw hadden een huishoudster!

Deze avond, op aanraden van Hendrik, met Roger gekeken naar de eerste aflevering van Matroesjka's. Boeiend! Hoewel het gaat over een ergere vorm van vrouwenuitbuiting dan ik meemaak alleen omdat ik een vrouw ben!;-) (legt niemand mij ooit uit hoe ik hier een smiley kan toevoegen?).

Familiefilmpjes

Deze avond nog even gekeken naar enkele van de familiefilmpjes die Hendrik heeft gedigitaliseerd. Onder andere over ons verblijf in Roosendael in de jaren 90, elk weekend van de examenperiode, om het lawaai van de Sinksenfoor te ontvluchten.

De kwaliteit is slecht (Hendrik heeft die filmpjes trouwens gerangschikt in een map "rommel") maar de herinneringen zijn mooi. Het was heel krap op die hooizolder die we huurden maar we genoten volop van het hele domein dat we toen nog volledig tot onze beschikking hadden.

Ik "verschoot" (ja, ik weet dat het moet zijn "ik schrok" maar eigenlijk "schrok" ik helemaal niet) van de tijd die ik toen besteedde aan het overhoren van de kinderen. Wat was ik toch energiek in vergelijking met nu!

Ach, ik was natuurlijk nog relatief jong toen.

Uitvaart en Schaliewinning

Lang geleden wandelden we in de buurt van een grote hoeve die ons intrigeerde.

Vandaag gingen we naar de uitvaart van een "kozijn" van Roger. We ontmoetten er zijn nicht Jeannine en haar broer én Rogers eigen broer en schoonzus. Voor de rest geen bekende familieleden en de overledene had ik persoonlijk al helemaal nooit gezien.
We hoorden echter dat hij had gewoond op de bekende "Schaliewinning" in Gorsem en na de middag zouden we die eens zoeken. Dat bleek diezelfde grote hoeve te zijn !

Het viel me op tijdens de dienst dat iedereen verkouden leek... en ik had het zo koud, in de kerk, na de dienst, later zelfs thuis dat ik constant rilde. Ik nam uiteindelijk mijn temperatuur en ja, de thermometer wees iets meer dan 38°C aan! Omdat ik me ook al zo slaperig voelde, ben ik maar gaan liggen in de relax waar ik bijna drie uur aan één stuk heb geslapen. Hopelijk gaat het morgen beter, want ik moet nog het een en ander schoonmaken in huis... en we hebben een paar aangename avonden voor de boeg  (als we tenminste niet echt ziek worden)!

Met Pamfiel lijkt het gelukkig beter te gaan.

Pamfiel

Vandaag leek het dan weer lente!

Na enkele huishoudelijke taken wandelden we een klein uurtje in Borgloon. Niet langer, want thuis wachtte mij nog een kleine vertaalopdracht en Roger wilde geregeld gaan kijken naar Pamfiel.
Hij had voor de wandeling het schaap immers liggend op zijn zij gevonden in de wei. Volgens Roger heeft Pamfiel zijn poot bezeerd, waarschijnlijk tijdens een gevecht met Boris (want vechten doen ze nog vaak, die twee). Ik was echter bang dat Pamfiel iets in zijn hoofd zou hebben, zoals destijds ons schaapje Cyriel.

Roger zorgde ervoor dat Pamfiel in de tuin terechtkwam (en dus gescheiden werd van zijn vader Boris), waar het dier gretig begon te grazen, weliswaar op een beetje wankele poten. Ik vermoed dus dat Roger gelijk heeft. Als het morgen niet beter gaat, misschien de dierenarts bellen?

Kasteel van Rullingen

In de buurt daarvan gingen we wandelen vandaag. Helaas, het kasteel is verkocht en het park ervan is niet meer toegankelijk voor het publiek. Jammer, want, weten jullie nog, "Nononc" en (tante) Françoise, hoe gezellig we daar ooit gewandeld hebben?

Afijn, wij trokken dus maar de plantages in en...werden verrast door een flinke regenbui. Maar kom, Roger had net voldoende beweging gehad.

Voor de rest was het een heel rustige zondag met alleen een telefoontje naar Nany en met Hendrik.
O ja, morgen moet ik wel absoluut bellen naar Elena en Matthias (te laat aan gedacht vandaag): ze nodigden gisteren hun vriendjes uit op een verjaardagsfeestje en heel binnenkort vertrekken ze op reis met hun andere grootouders!

Geen enkele verplichting vandaag!

En daar kan ik echt van genieten!

Even heb ik me wel afgevraagd of we dit weekend niet naar Nany zouden gaan maar zij leek bezigheden genoeg te hebben. Dus liever niet, want het is al druk genoeg geweest dit jaar (en eigenlijk had ik gehoopt Nany te ontmoeten op het verjaardagsfeestje voor Elena en Matthias... Maar ja, ze was die dag niet vrij).

Geen enkele verplichting dus vandaag: zalig! We maakten wel een wandeling in Borgloon en daar merkte Roger dat de winkel vanwaar zijn allereerste horloge kwam, gesloten is na meer dan 70 jaar bedrijvigheid.

Thuis even gebeld met Luis Ruiz en afgesproken voor binnenkort zodat ik hem uitleg kan geven over mijn rekenblad voor de boekhouding van de KVLS. En opgemerkt dat noch Boudewijn, noch hijzelf er al iets aan gedaan hebben.

En dan een telefoontje van Rogers nicht Jeannine. Een van hun neven (in de betekenis van "cousin") is pas overleden: of we ook naar de uitvaart gaan?

Daarna lectuur, op mijn gemak mails beantwoord en na het avondeten (courgettesoep gevolgd door een vispannetje geprepareerd met onder andere de rest van onze mosselmaaltijd van onlangs) nogmaals lectuur (met chocolade smeltend op mijn tong) waarbij ik in slaap viel.

Ik was dan ook deze nacht rond 3 uur wakker geschrokken! Af en toe gebeurt het dat ik 's nachts wakker word, denkend aan al die mensen die me over hun miserie vertellen (waar ik niets kan aan veranderen en waar ik hier zelfs niets mag over schrijven). Dat was vorige nacht dus weer het geval: vandaar, vermoed ik, mijn lang "dutje" na het avondeten.

En, om de dag te eindigen, samen met Roger gekeken naar een aflevering van Derrick: "der fall Weidau": genoten maar ook heel felle nostalgische gevoelens gehad naar onze tijd in Antwerpen, toen onze kinderen nog "kindjes" waren - en toen Roger en ik nog soms onze avonden voor de tv doorbrachten!

Goed gevulde dag

Na de brunch een telefoontje van Boudewijn Knevels vandaag. Onder andere over die vele fouten in het laatste nummer van Oostland en over het feit dat Luis Ruiz hem zal vervangen als penningmeester bij de KVLS. Daarna, nadat ik een wasmachine had laten draaien en terwijl ik het poorthuis veegde, kwamen er drie te vertalen A4's binnen.Nog voor ik daar kon aan beginnen, een mailtje van Luis: of ik zo gauw mogelijk met hem kan afspreken om hem wat uitleg te geven. En een mail van Roger Beeckman.

Toen Roger - die ondertussen op controle was bij de tandarts - thuiskwam, was ik aan de vertaling bezig (nog een halve bladzijde te gaan) maar ik stelde voor die even te onderbreken voor een wandeling.

We reden naar Batsheers waar we een dik halfuur in de velden wandelden. Het was iets minder koud dan de vorige dagen en daar lag, in tegenstelling tot bij ons, nog vrij veel sneeuw. Een aangename, rustige wandeling en in de grijze lucht alleen enkele roofvogels.

Foto Roger

Na het avondeten stelde Roger voor iets te gaan drinken in een sportclub in Sint-Truiden. Weer reden we langs de Chaussée d'amour met zijn "danseresjes".:-)

Onderweg een telefoontje van Hendrik.

Na een uurtje (bij een biertje) observeren van de andere klanten in die cafetaria reden we terug naar huis waar ik, voor ik aan die laatste halve bladzijde zou beginnen, mijn mails checkte. In feite was ik zinnens op alle mails snel te antwoorden, maar mijn Franstalige vriend (ontmoet in Vresse) had me dit gestuurd en daar keek ik eerst naar. Fascinerend!

Resultaat: de mails zijn niet beantwoord en ik moet nog even vertalen!

Vertaling, familie en KVLS

Terwijl ik een deel van mijn laatste vertaling nalas, heeft Roger vandaag in mijn plaats het speelgoed opgeruimd. Waarom maakte ik me daar gisteren toch weer zorgen over?

Daarna deden we onze boodschappen en kochten we onder andere mosselen die Roger deze avond klaarmaakte. Ze waren bijzonder lekker!

Daarna, terwijl ik lag te lezen in de relax, kreeg ik twee telefoontjes na elkaar. Onder andere van mijn moeder Nany, om mij te melden dat haar neef (in de betekenis van "kozijn") Roger, de broer van haar nicht Rita bij wie we vier jaar geleden op bezoek gingen, vorige zomer is overleden. We wisten daar niets van! Nany vertelde me ook dat de broer van onze vriend Roger Beeckman deze nacht overleed. Nog even naar onze vriend gemaild dus.

Daarna nam ik eindelijk de tijd om de rest van de vertaling na te lezen (nog meer dan anderhalf uur werk). Die is dus eindelijk geleverd!

Met Roger nog gekeken naar een aflevering van "Katarakt" en echt, alleen de taal hindert ons.

En... zopas een mail gekregen van Edith, de voorzitster van de KVLS, over geldzaken. Ik heb haar eraan herinnerd dat ik me daar niet meer mee bezig houd.
Om jullie mails te beantwoorden vind ik het nu wel te laat, vrienden! Sorry!

Vertalen

Ik heb de hele dag zitten vertalen. Dat het vreselijk koud was, weet ik enkel omdat ik af en toe mijn benen strekte en dan bijvoorbeeld iets naar de vuilnisbak in het poorthuis bracht.
Deze avond is Roger (die nu ook snipverkouden is) zelfs alleen naar de WOI-vergadering moeten gaan. En koken gebeurde tussendoor: tomatensoep opgewarmd, aardappelen geschild en snel een hamburger gebakken en geserveerd met tomaten en komkommer.

Normaal gezien doe ik dat heel graag, vertalen. Dit was echter een vrij juridische tekst en dus genoot ik er minder van (jawel, ik heb ooit beslist dat ik geen juridische vertalingen meer zou aannemen maar als de klanten aandringen...). En... het feit dat ik op zulke dag absoluut geen tijd heb voor het huishouden ligt me ook dwars (niet omdat ik hou van dat huishouden, wel omdat het huishoudwerk zich dan opstapelt: zelfs het speelgoed  is bijvoorbeeld niet opgeruimd geraakt!).

En... ik merkte wel dat Roger mijn reacties op zijn babbelpogingen absoluut niet leuk vond. Maar ja, als je hopen ellenlange zinnen moet vertalen, betekent dat elke zin grondig grammaticaal ontleden terwijl je vertaalt en dan ben je niet gediend met afleidingsmanoeuvres zoals een babbeltje.

Maar kom, de vertaling is klaar op het nalezen na. Gelukkig vond het vertaalgeheugen grote delen terug, want 17 bladzijden op één dag zijn anders niet te doen!

Mijn enige ontspanning (nadat Roger terug was van de vergadering) was samen met Roger kijken naar een aflevering van "Katarakt". Ik weet dat veel mensen de serie te traag vinden maar ons enig bezwaar betreft de taal. Er wordt een soort verkavelingsnederlands gesproken, gebaseerd op Brabants, terwijl de mensen hier (waar de serie zich dus afspeelt) ofwel een Limburgs dialect spreken ofwel mooi standaard Nederlands met weliswaar een beetje slepend accent. Echt jammer!

O ja, ik heb natuurlijk ook even gebeld naar Matthias die vandaag 3 jaar wordt. Veel had hij niet te vertellen (maar het klasfeestje zou dan ook pas morgen plaatsvinden).

We brachten deze avond Elena en Matthias terug naar huis.

Het vroor de hele dag en wij bleven, behalve een korte boodschap, braaf binnen spelen, Elena, Matthias en ik terwijl Roger nog allerlei zaken regelde voor Heemkunde. Naar een filmpje hebben de kindjes ook gekeken, Matthias op een tablet en Elena op de vroegere pc van Roger. Omdat ze elk naar iets anders wilden kijken werd het wel zulke kakofonie dat ik op een zeker moment op het randje van hoofdpijn kreeg. Mijn rug had ook last van het constante bukken en de keuken telkens weer te vegen (Matthias heeft nog de neiging met zijn eten te spelen).

Na het middageten heeft vooral Elena druk getekend: ze wilde deze avond tekeningen meenemen als presentje voor haar mama. Matthias speelde voornamelijk met de autootjes. Elena vroeg maar een paar keer naar haar verloren knuffel Koewa (ik had gebeld naar de Kringwinkel: ze hebben hem niet gevonden maar kijken er naar uit) maar telkens als ze ernaar vroeg, werd het zulke dramatische scène dat ik haar aandacht moest afleiden. We praatten dus over de school, over de verjaardag van Matthias morgen, enzovoort.

Iets over 17 uur vertrokken we naar het Leuvense. Onze schoonzoon moest vlak na onze aankomst naar een vergadering,  De kindjes waren heel blij dat hun "nonkel Zeger" al daar was en begonnen met hem verstoppertje te spelen terwijl Eva werd gevoed en ik de tafel dekte. En na onze spaghetti, terwijl onze dochter Elena en Matthias een bad gaf, suste ik wenende Eva in slaap. Ze had weer last van buikkrampen. Deze keer lachte ze niet alleen naar mij maar gaf ze me ook respons in de vorm van de eerste "arreu"-geluidjes.

Foto's Roger

Zeger, zijn zus, Roger en ik bleven nog even gezellig napraten, echter niet te lang: ik had heel veel moeite gedaan om niets van de kindjes hun spullen te vergeten inpakken, maar was wel Roger zijn medicijnen vergeten!

Roger en ik waren terug thuis rond  21:45 uur. Eerst bekeek ik de vertaalopdracht tegen vrijdag aandachtig en besefte ik dat er veel werk zou aan zijn. Alleen was ik veel te moe om er nog deze avond aan te beginnen. En ook om mails te beantwoorden!

Daarna wilde ik opruimen, maar al bij de eerste speelgoeddoos die ik ophief, speelde mijn rug op! Dat wordt dus ook uitgesteld, net als het schoonmaken waar minstens de salon en de keuken weer aan toe zijn.

Ik ben doodmoe, mijn rug doet pijn en toch heb ik het gevoel dat het rijke dagen waren, gisteren en vandaag! :-) (ik zou echt willen weten hoe ik in dit programma zorg voor smileys).

Danseresjes in "mooimaakhuisjes"

Elena is haar knuffel kwijt en dat was een drama. We vermoedden dat ze haar "Koewa" had meegenomen toen we vandaag naar Sint-Truiden reden en besloten nog voor het avondeten terug te rijden. Misschien uit de auto gevallen toen we parkeerden aan de kringwinkel?
Elena vond dat een goed idee, Matthias had gemengde gevoelens (het was eigenlijk al etenstijd) en wilde absoluut zijn knuffels (Poewa en Spook) meenemen. Wij vonden dat weer niet aangewezen: stel dat hij ook ergens een knuffel vergat? Resultaat: we vertrokken met een goed geluimde Elena en een wenende Matthias. Dat huilen duurde gelukkig niet lang, maar Elena's humeur verslechterde toen bleek dat we Koewa niet zouden vinden.

In het terugkomen schemerde het al. We reden langs de "Chaussée d'amour" en ineens zegt Elena me: 'Zie eens hoeveel danseresjes in die fel verlichte huisjes, oma! En ze zijn bijna allemaal in hun blootje, en er staat alleen een stoel in hun huisje, en o, kijk daar is weer zo'n verlicht huisje maar daar zit geen danseresje!'
'Die is waarschijnlijk gaan eten', antwoordde Roger.
En Elena: 'Sommige danseresjes zijn zich mooi aan het maken (lees "opmaken"): ik denk dat het mooimaakhuisjes zijn. Waarschijnlijk maken die danseresjes zich klaar om naar een dansschool in de buurt te gaan!'.

Thuis was Matthias heel blij zijn knuffels terug te vinden en begon Elena weer te treuren. Maar ons etentje (worst, gebakken aardappelen en appelmoes na tomatensoep met balletjes en gevolgd door een ijsje op een stokje) maakte veel goed. En na nog een verhaaltje en de belofte dat zodra we Koewa terugvinden we hem naar haar brengen, ging Elena toch met een vrij gerust gemoed naar bed.

Hoe moet ik nu mijn belofte tegenover Elena en Matthias houden?

Het wintert echt: op dit moment geeft de thermometer -4°C aan.
Naar goede gewoonte stonden we vrij laat op. Na onze brunch zorgde ik al voor een deel van het avondmaal en maakte ik een deeg klaar voor pannenkoeken met speltbloem, stevia en sojamelk (de kindjes hebben die aanpassingen aan het gebruikelijke recept zelfs niet gemerkt).

Daarna gingen Roger en ik wandelen, gewoon in de velden rond het dorp (en weer vroeg ik me af waarom we het steeds zo ver zoeken! Het is immers niet voor niets dat ik meteen akkoord ging met de aankoop van dit huis: de omgeving had toen veel te maken met mijn beslissing).
De zon scheen, en ondanks de kou was ik in het zweet na onze beklimming van de "Wijnberg". Ik genoot.

Thuis (ik had tijdens de wandeling mijn GSM thuis achtergelaten) vond ik (jawel, op een zondag!) een vertaalopdracht. 17 bladzijden. Gelukkig (hoewel ik vermoed dat ik daarvoor zal moeten passen op de vergadering van werkgroep WOI binnenkort) pas tegen volgende vrijdag!

Rond 15 uur kwamen ze aan, Matthias die meteen in de armen van zijn opa sprong (maar mij daarna ook knuffels en kusjes gaf), Elena die al volop plannen maakte voor haar verblijf hier, Eva die aan het huilen ging en die duidelijk last had van krampen, en hun ouders. Ze brachten een heel lekkere zelfgebakken pruimentaart mee. Het werd dus een uitgebreid vieruurtje nadat Roger koffie had gezet en ik thee. En ik stelde weer eens vast dat mails (in dit geval van Zeger en Hendrik) beantwoorden vanop mijn GSM mij niet goed afgaat!:-)

Daarna weer een wandeling. Elena wilde nog eens het kasteel van "Belle en het Beest" (ze bedoelt het kasteel van ons dorp) zien (al zei ze me onderweg: 'Misschien bestaat Belle wel niet echt, hé oma') en Matthias ontdekte en genoot van alles onderweg.

Thuis aten we tomaten-pompoensoep en daarna puree van aardappelen en broccoli met zalm (tja, ik pas mijn recepten aan de kindjes aan).

Foto Roger

Nadat hun ouders weer vertrokken waren met Eva, wilden ze nog naar een filmpje kijken maar heel snel bleek Matthias heel moe.Elena ging akkoord om ook naar bed te gaan als ik het filmpje waar ze op dat moment naar keken, zou pauzeren, wat ik dan ook deed.

Na het tanden poetsen, een verhaaltje en een kusje sliepen Elena en Matthias vrij snel in...

En daarna crashte de computer van Roger! Het filmpje werd bekeken op die pc, dus vind ik morgen heel moeilijk de film terug waar de kindjes naar keken (ik weet alleen dat het een sprookje was).

Heel vervelend voor iemand zoals ik van wie een van de principes is: mijn beloftes houden!

Wandeling in Vrijhern en Vliermaal

Na enkele korte smeltende sneeuwbuien gingen we vandaag wel even wandelen. Eerst in de buurt van de kluis en de Loretokapel in Vrijhern (die ik niet kende en nogal indrukwekkend vond) en daarna in de buurt van het kasteel en de molen (die verbouwd wordt) van Vliermaal.
Heel lang duurde onze wandeling niet: het was heel koud (en vrij modderig).

Foto's Roger

Sneeuw en vertaalopdracht op Rogers verjaardag

Vandaag werd Roger 72 jaar! Ik had iedereen gewaarschuwd dat ik voor niemand anders dan hem tijd zou maken: buiten de sigaren die we onlangs kochten, zou dat mijn cadeau zijn. Wat we met deze dag zouden aanvangen, hadden we nog niet beslist. Een lange wandeling? Ergens iets drinken daarna? Afijn, naar goede gewoonte hadden we niet echt iets gepland.

Toen ik deze ochtend laat, na Roger, wakker werd, zei hij me: 'Het is aan het sneeuwen'. Inderdaad, de tuinen lagen onder een 5 centimeter dik wit tapijt. De straat was wel al geruimd.

Tijdens onze brunch vernam ik dat Roger niet echt zin had in een wandeling terwijl het sneeuwde. Ik eigenlijk ook niet om eerlijk te zijn. Hij kroop achter zijn pc en ik belde toch even naar Nany die ons had proberen te bereiken, waarschijnlijk net toen ik onder de douche stond en Roger de schapen voederde. Roger genoot van alle wensen via kaartjes, e-mails, berichten op Facebook enzovoort: mensen, allemaal heel fel bedankt (want ik vermoed dat hij de moeite niet zal nemen om jullie te bedanken, of wel?).

Het bleef maar sneeuwen. En toen kwamen er 8 A4's binnen om te vertalen, "ASAP" en ten laatste tegen dinsdag.
Ja maar... Wij krijgen Elena en Matthias binnenkort te logeren tot dinsdagavond en ik weet uit ervaring dat ik dan niet of nauwelijks aan vertalen toekom. Omdat Roger druk online aan het lezen was en een wandeling uitgesloten bleek, besloot ik er dus maar meteen aan te beginnen. Met Roger tegenover mij was dat eigenlijk zelfs heel gezellig werken.

Tegen de avondmaaltijd was de vertaling klaar. Ondertussen had Roger nog een telefoontje gekregen van Hendrik en van zijn broer. En na het avondeten konden Roger en ik gezellig samen naar een aflevering van "Katarakt' kijken, nadat ik toch maar een wasmachine had laten draaien (ik gebruik massa's zakdoeken de laatste tijd). Nu geniet hij volop van zijn sigaar nadat hij nog een mail van Zeger heeft beantwoord! En ik... geniet van de lekkere tabaksgeur die ik ruik ondanks mijn niezen en hoesten!

Want ik ben echt vreselijk verkouden, op de manier waarbij de meeste mensen het hebben over een "griepje"!

Na zonneschijn komt regen

De zon scheen deze ochtend: na onze brunch en een paar huishoudelijke taakjes stelde ik een wandeling voor. 'Zouden we niet eerder mijn nicht Jeannine bezoeken,' opperde Roger, 'en daarna daar in de buurt wat rondwandelen?'

Ik belde naar Jeannine: we waren welkom. Ook haar broer en schoonzus waren daar. Er werd taart gegeten en koffie of thee gedronken. De rijsttaart (waarvan ik toch maar een stukje proefde) was ontzettend lekker: volgens mij zijn Limburgse taarten ("Limburgse vlaaien") echt de beste!
Een van de twee honden van Jeannine was deze nacht op 14 jaar gestorven en zij haalde herinneringen op aan haar trouwe huisdier. De andere hond kwam bij mij weer aaitjes bedelen.
En... ineens herinnerde Roger zich dat we vandaag nog iets moesten regelen in De Horne. We namen dus afscheid en reden naar Vechmaal.

Onderweg viel er een heel koude regen uit een nu mooie grijze lucht: met zulk weer zouden we toch geen wandeling gemaakt hebben, suste ik mijn geweten (Roger moet immers veel bewegen). Nadat we de zaken in De Horne hadden geregeld, reden we naar huis waar ik snel zorgde voor een soepje en daarna een stoofschotel in gang zette.

Het bleef regenen en terwijl ons gerecht sudderde, lazen we de kranten online en telefoneerde ik even naar Elena. Zij wordt vandaag immers 5 jaar! Onze grote meid vertelde me enthousiast over het feestje in de klas. Daarna was het tijd om ook onze vriend Roger Beeckman via mail te feliciteren: hij wordt vandaag immers 87 jaar!
Ondertussen was het bijna 19:30 uur geworden. Roger (de mijne dus) herinnerde zich ineens: 'Hé, ik moet wel om 19:45 uur op een bestuursvergadering van Heemkunde zijn!'
Daar had ik helemaal niet meer aan gedacht.

Roger vertrok en na een uurtje lectuur beantwoordde ik een mail van Bernadette voor ik rond 21:30 uur een paar aardappelen opzette.

Iets na 22 uur kwam Roger thuis en aten we eindelijk ons hoofdgerecht. Het regende nog steeds.

Winter!

Het is eindelijk winter en dat maakt me niet blij! Maar ja, het was nodig. Vandaag een wandeling in Oleye. Ik vertoef graag in dat dorp maar vandaag vond ik de wind veel te koud: we liepen er amper een half uur rond.

Buiten een paar huishoudelijke karweitjes dus veel lectuur vandaag. Nog altijd de uittreksels uit de dagboeken van Ernest Claes (het zijn twee boeken) en een boek waarvan ik niet (meer?) wist dat we het hadden: "Manuel de la superstition" van Patrice Boussel. Intrigerend! Uiteraard ook online gelezen en onder andere dit dat mij zeer verontrust.

Voor de rest valt er niet veel te vertellen over deze dag, behalve dat ik lang aan telefoon heb gehangen met onze dochter om een toekomstige logeerpartij van Elena en Matthias te regelen... en dat ik opnieuw snipverkouden ben.

Ideale maand?

Het wordt echt koud, stelden we vandaag vast tijdens een wandeling van iets meer dan een halfuur in Mettekoven. Nu ja, tot nu mochten we echt niet klagen over wintertemperaturen. Voor mij zal het wel weer wennen worden: ik heb het niet graag koud!
Het was weer een mooie wandeling maar heel modderig. Gelukkig had ik een oude broek aan!:-) (hoe plaats ik smileys in Blogger? Kan iemand me dat vertellen?).

Vlak voor ik aan het avondeten zou beginnen, kwam er een vertaling van 2 A4's aan. Daar heb ik eerst voor gezorgd. Deze maand is tot nu optimaal wat de vertalingen betreft. Ik mag immers niet te veel verdienen (ik wil liever geen sociale bijdragen betalen) en ook niet te weinig, want met mijn pensioentje loop ik niet ver. Een moeilijke evenwichtsoefening en echt, zoals het er deze maand aan toe gaat, is ideaal.

We aten gegratineerde koolrabi. Heel lekker en voor herhaling vatbaar (al moet Roger niet te vaak kool eten, met zijn bloedverdunners).

Een gewone dag?

Roger stond voor mij op deze ochtend. Toen hij mij kwam wekken, zei hij: 'Raad eens wie er is overleden? David Bowie!'. Wat een raar toeval dat we gisteren ineens zin hadden om die film nog eens te bekijken!

Na een lang telefoontje met Nany (die ook een druk weekend achter de rug had, en een drukke week voor de boeg) reden we naar Sint-Truiden voor onze wekelijkse boodschappen. Omdat ik - door ons drukke leven de laatste tijd - had opgemerkt dat ik nog maar weinig fatsoenlijke bloesjes heb, wilde ik eerst profiteren van de "solden". We gingen één winkel binnen, ik keek rond, vond meteen vier exemplaren die mij aanstonden, paste ze en ze pasten. Het zwarte en witte exemplaar hing ik weer op: ik heb nog een witte en een zwarte bloes. De twee lichtblauwe en de rode namen we mee naar de kassa. Heel snel dus en ik was blij dat ik er van af was!:-)

Daarna deden we onze andere boodschappen (ook sigaren voor Roger bij wijze van verjaardagscadeau: hij wordt binnenkort 72 en zal die dag weer genieten van een sigaar) en thuis zorgde ik voor een wasje en begon ik aan de avondmaaltijd.

Na het eten en na een telefoontje met Hendrik (die Roger hielp met computerproblemen), nog enkele betalingen verricht (en mij ineens herinnerd dat ik vanaf nu ook moet betalen voor Oostland - ik ben immers geen bestuurslid meer van de KVLS). En daarna een paar mails beantwoord.

En weer was de dag voorbij zonder dat ik enige tijd voor mezelf overhield. Vrienden, ik hoor jullie al afkomen: nee, dat shoppen vond ik absoluut niet leuk!

Labyrinth

Roger en ik hadden goede herinneringen aan die film, dus besloten we als afsluiter van onze avond er nog eens samen naar te kijken.

Ofwel ben ik mijn kinderlijke naïviteit helemaal  kwijt, ofwel hebben we nu minder passief gekeken: het geheel ontgoochelde me een beetje en ik ga grotendeels akkoord met deze uitleg. Hoewel ik van enkele scenes nog enorm heb genoten en ik de animaties nog steeds prachtig vond.

Mijn belangrijkste kritiek: die film is te langdradig.

Verjaardagsfeestje voor Elena en Matthias

In plaats van naar de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van de gemeente te gaan, reden we vandaag nog eens naar het Leuvense voor een verjaardagsfeestje. Elena wordt immers binnenkort 5 jaar en Matthias 3 jaar. Ze ontvingen ons enthousiast, hun ouders, oom Zeger en andere grootouders waren al aan het aperitieven en Eva sliep vredig.
Kort daarop arriveerden hun tante, oom (zus en schoonbroer van hun vader) en neefjes; en nog iets later haalden Roger en ik Hendrik af aan het station.

We aten lekkere hapjes, dronken Cava, offreerden cadeautjes en we speelden (met de buurkindjes Anna, Lionel en Millie). Ik was afwisselend een boze heks, een lieve heks en een monster. Roger en de kindjes speelden verstoppertje, Matthias (die een "prinsenkostuum" en een "dokterskostuum" had gekregen) was nu eens een arts, dan weer een prins. Elena was toen een koningin en Anna een prinses. En Zeger... die heeft uren doorgebracht met het in elkaar knutselen van een gemeenschappelijk cadeau: een kasteel van Playmobil.

Vlak voor het eigenlijke eten werd Eva wakker. Ze werd gevoed en ging daarna van schoot tot schoot (en glimlachte naar iedereen: wordt zij een supervriendelijk meisje?).

We aten een stoofschotel met varkenswangetjes (heel lekker: ik had zoiets nog nooit gegeten) met frietjes en sla en daarna taart.

Een heel gezellige familiale middag en avond! Jammer dat Nany er niet bij kon zijn!

Pakjes openen

Zeger en Elena bouwen een kasteel (foto's Roger)

De reizende reiger gaat op reis

We trokken deze avond nog eens naar het Leuvense om te gaan kijken naar een optreden van "De reizende reiger": "De reizende reiger gaat op reis", improvisatietoneel, met onder anderen Zeger als speler. Weer vielen we danig uit de toon tussen al die jonge mensen, Roger en ik, maar weer heb ik me daar niets van aangetrokken en enorm genoten en tranen gelachen. Ik vind dat Zeger heel goed speelt (ik weet: eigen kind, schoon kind) maar blijkbaar vonden veel andere mensen dat ook!

Roger heeft enkele foto's gemaakt:

Foto's Roger

Toch de Koran lezen?

Na een korte wandeling in Mettekoven vandaag (koud maar rustgevend) las ik dit.
Ik weet het en ik zeg het al lang, dat ik eindelijk die Koran eens zou moeten lezen... Alleen krijg ik hem maar niet gelezen!

Net thuis van het Nieuwjaarsetentje van Heemkunde Groot Heers

       ... en het was ontzettend lekker en gezellig in De Horne. In de aparte zaal kregen we, na Cava à   volonté met drie uitmuntende hapjes, een uitgebreid buffet:

-          Champignonroomsoep

-          Diverse soorten wildpasteien en terrines met bijhorende confituren, carpaccio van hertenkalf.

-          Warme gerechten :

-  Fazant op Brabantse wijze (witloof)

-  Ragout van everzwijn met veenbessen en in rode wijn gestoofde peertjes

            -  Pladijsfilet uit de oven met tomaat en fetakaas

      -   Dessert :

          -  Diverse soorten Belgische kazen met druiven en noten

          -  Bladerdeeggebakjes met appeltjes en rozijnen

-          Mokka of thee.

      En, inbegrepen, wijn, bier, frisdrank en water à volonté. 

      

      En, dat is het belangrijkste: heel interessante conversaties tussen de 19 aanwezigen. 

      Boudewijn Knevels is aan een nieuwe roman bezig en hij vertelde me dat Jeannette Funk een nieuwe roman klaar heeft, die hij aan het nalezen is. We hadden het uiteraard ook over de vele fouten in het jongste nummer van Oostland en over de Limburgse Monografieën. "Pastoor" Marc Lateur zat naast mij aan tafel. En bleek (dat wist ik niet) ook jaren in Congo geleefd te hebben: gespreksstof genoeg voor ons beiden.  Hij is van Brugge afkomstig en vertelde ook over zijn stad, en ik kreeg een goed idee, dat ik meedeelde aan secretaris Tony: waarom niet eens een reisje naar Brugge met Heemkunde, met Marc als gids? Marc vertelde me immers dat hij ons kan brengen op plekken die toeristen nooit zien.

     Om de avond te eindigen, een lang, aangenaam en diepzinnig gesprek met Martine, de echtgenote van Tony. 

      Uiteraard ben ik twee keer buiten een sigaret gaan roken (en deze keer was ik telkens helemaal alleen: de vrouw van voorzitter Michel probeert van het roken af te geraken). Daarbuiten kreeg ik telkens een aanval van nostalgie: het is in deze gelegenheid dat wij jarenlang onze Matadi-reünie hielden en op dat mooie binnenplein genoten we meestal van ons aperitief. 

      Ik heb het gevoel dat iedereen meer dan tevreden was (bedankt, Stijn van De Horne) en ikzelf heb voor de zoveelste keer vastgesteld dat die Horne met zijn labyrintachtige zaaltjes en tuintjes oergezellig is. 

      We werden bediend door dezelfde kelner als zo vaak bij onze Matadi-reünies, en deze keer praatten we wat langer met hem. Dat hij uit Nederland afkomstig was, hadden we al lang gehoord. Dat hij nu in dezelfde gemeente woont als Bernadette en Juan, wisten we nog niet!

Net voor we vertrokken naar Vechmaal, even bezoek gehad van Marie-Claire. Ze had een cadeautje bij voor Eva en we praatten even gezellig (maar te kort) bij.

Enkele foto's van onze gezellige avond:

Met Boudewijn

Roger, Jos V. en de "pastoor" (eigen foto)

Foto's Roger

      

     

Het Karrehof in Batsheers

Na nog een paar uur schoonmaken en vertalen zouden we onze dagelijkse wandeling maken in Batsheers vandaag. Lang hielden we het niet vol: het regende, het was koud en er stond een venijnige wind.

We hadden onlangs vernomen dat je ook speltmeel en -bloem kunt kopen in het Karrehof. Tot hiertoe kochten we die in Alken, maar Batsheers is heel wat dichterbij. Wij dus daar naartoe. Ze verkochten er inderdaad wat we zochten. En we kregen er een aangenaam gesprekje met uitbaatster Isabelle en haar zoon bovenop.

Acteur Juan Masondo?!

We keken toch nog maar naar een aflevering van Aspe, Roger en ik. En probeerden deze keer niet te kritisch te zijn!

En... Bleek dat Juan Masondo een van de acteurs was! Ik wist niet dat hij ooit geacteerd had!

Ik moet straks nog even een mail van zijn echtgenote Bernadette beantwoorden: ik zal het haar even melden dat we Juan in een film zagen!:-)

"Lekker" recept valt tegen

Nadat we vandaag de verdieping (of toch een groot deel ervan) onder handen hadden genomen, kwam er weer dringend vertaalwerk aan. De wandeling die we hadden gepland, ging dus niet door.

Toch vonden we tegen de avond even de tijd voor een kortere wandeling in het dorp zelf. Een buur (echtgenoot van onze Italiaanse buurvrouw) ontmoet die geïnteresseerd is in al het hout dat nog in onze schapenweide ligt. Hij komt dat binnenkort halen. Even iets gaan afgeven bij Marie-Claire en na een kort babbeltje verder gewandeld. Het was opvallend kouder geworden!

Deze avond zou ik een nieuw recept uitproberen: gevulde patisson. Heel bewerkelijk (zozeer zelfs dat ik een lang telefoongesprek heb moeten inkorten: onmogelijk met één hand te werken, wat me voor eenvoudigere gerechten vaak wel lukt). En het toppunt: toen het uit de oven kwam, zag het gerecht er wel mooi uit maar was het niet bijzonder lekker. Ik waarschuwde Roger: 'Dit was de eerste en de laatste keer'.

Jammer: ik had er meer van verwacht. Voor wie toch geïnteresseerd zou zijn, hieronder het recept dat mij zo lekker leek:

1.    Verwarm de oven voor op 180°. Stoom of kook de patissons (intact) gedurende 10 minuutjes. Laat afkoelen. Snij de hoed van de patissons en haal er alle zaden uit. Haal er ook wat van het vruchtvlees uit en snij in blokjes. Kruid de binnenkant van de patissons met zout.

2.    Doe olijfolie in een antikleefpan en fruit er de ui en de look in. Doe er na een minuutje de paprika en courgette bij en laat nog 2 minuutjes meestoven. Doe er het gehakt bij en bak. Doe er op het laatst de tijm en het vruchtvlees bij. Haal van het vuur.

3.    Snij de tomaten in 4 en haal er de zaadjes uit. Snij de tomaat in blokjes en roer onder het vlees. Vul de patissons met het vlees en zet er opnieuw de hoedjes op.

       Zet 20 minuutjes in de oven.

Een doodgewone dag

Weer een vertaling gevonden na onze brunch. Gelukkig (?) niet zo heel veel zodat we onze boodschappen konden doen.
Na mijn job ging het dus eerst naar Sint-Truiden waar we de auto parkeerden vlakbij kappersalon Atlas. Roger wilde immers al lang zijn haar laten knippen en dorpskapper J. gaf niet thuis de laatste tijd.

Natuurlijk ben ik weer mee binnen gegaan en heb ik die mannenconversaties afgeluisterd. Opvallend en eigenlijk grappig hoe vaak het over vrouwen ging!

Daarna onze boodschappen en nadien ook bier gekocht in Heers. Lieve gaf ons, ter gelegenheid van Nieuwjaar en na een dikke kus, twee flesjes bier cadeau: Achelse Trappist en Wieze Trippel.

Terwijl ik eindelijk de salon onder handen nam, geprobeerd Nany te bellen (in één hand de plumeau, in de andere hand de telefoon) maar ze antwoordde niet. Roger stofzuigde terwijl ik nogmaals probeerde mijn moeder te bereiken, weer tevergeefs.

Nadat we gegeten hadden en terwijl ik voort aan het lezen was in de dagboeken van Ernest Claes kreeg ik een telefoontje van Hendrik: we hebben precies één uur gekeuveld en gefilosofeerd (één uur naar elkaar bellen doe je gratis bij Mobile Vikings)!

Daarna wilde ik eerst nog naar een aflevering van Star Trek kijken, maar eerst heb ik enkele mails, die al te lang wachtten,beantwoord.

En toen vroeg Roger me of we nog eens samen keken naar "Aspe". Dat hebben we dus gedaan (bedankt voor het digitaliseren trouwens, Hendrik!) terwijl we genoten van het cadeau van onze bierleverancier! Heel fel bedankt, Lieve, voor die lekkere biertjes!

Ik weet niet of ik verder wil kijken naar die serie "Aspe". De voornaamste acteurs spelen vrij goed, maar de andere niet zo. En (misschien zijn wij onze kinderlijke onschuld kwijt?) sommige details lijken ons soms zo ongeloofwaardig!

Gelukkig werk ik niet meer voltijds!

'Werk je nog voltijds?' vroeg me onlangs iemand toen ik klaagde over te weinig tijd voor mezelf. Gelukkig niet!

Op een dag als vandaag heb ik toch de neiging om gewoon voltijds werk te verkiezen. We zouden boodschappen doen, ik had mijn lijstje al klaar. En na de boodschappen zou ik de salon schoonmaken. Net toen we wilden vertrekken, kwamen er echter 12 (vrij technische) A4's binnen die tegen deze avond moesten vertaald.

Gevolg: geen  boodschappen, geen schoonmaak, maar vertaalwerk tot ongeveer 20 uur met een korte onderbreking om te koken (Roger schilde de aardappelen) en te eten.

Daarna nog enkel een beetje gearchiveerd voor de KVLS. En nu is het tijd voor ontspanning. Filmpje?

Nieuwjaarswensen en een uiltje voor Eva

Elena en Matthias zouden hun nieuwjaarsbrief "voorlezen" (lees opzeggen) en Roger en ik reden dus naar het Leuvense met als presentje twee verhalenboeken.

Toen Elena het had over '(...) lieve oma en opa, hou je klaar. Ik verander niet dit jaar. Ik blijf wereldkampioen in deugnieterijen doen', schoot ik in de lach en zij dacht dat ik haar uitlachte. We hebben haar moeten uitleggen dat ik de brief gewoon grappig vond. Daarna was het Matthias's beurt om voor te dragen van 'stappen, klappen, (...) het jaar is om (...) ik spring het nieuwe jaar in' (een beetje geholpen door zijn papa) en kregen de kindjes hun presentje.

Terwijl hun mama wafels bakte met speltbloem en stevia speelden we verstoppertje en moest ik uit de boekjes voorlezen.

Eva kreeg de muzikale uil van tante Izzy. Kort daarop werd ze wakker en warempel ze begon breed te glimlachen. Het was niet duidelijk of dat naar het uiltje of naar ons was.

Foto's Roger

We proefden van de wafels (lekker: misschien moet ik het ook eens zo proberen. Roger lust immers heel graag wafels maar hij krijgt die nooit meer van mij wegens te ongezond) en reden daarna naar de oudste zus van Roger waar we nog een poosje keuvelden.

We waren vrij laat thuis waar ik een avondmaal improviseerde met een tomatensoep, champignons gebakken met look en peterselie, een restje varkenshaasje en speltbrood.

Roger vond hier een mail van Joyce, zijn verre nicht uit Florida. Ze zou binnenkort eindelijk nog eens afkomen.

Lus van Haren naar Jesseren en terug

Jammer dat Roger geen foto's maakte tijdens onze wandeling vandaag. Het was immers prachtig weer (op dit ogenblik regent het wel) en het licht was heel mooi.

We vertrokken aan het kerkje van Haren (gehucht van Bommershoven) en klommen en daalden door bosjes, weiden, velden en later via de spoorwegzate naar het vroegere station van Jesseren. Enkele wandelaars en een reiger ontmoet onderweg, en in de weiden groeiden madeliefjes en paardenbloemen!

Van Jesseren ging het terug naar Haren via een vrij drukke steenweg: dat deel van de wandeling was minder aangenaam.

Met Kerstmis had mijn broer (allemaal interessante en slechts een vijftal ervan hadden we al) boeken bij die mijn zus ons offreerde. Daartussen zat "Uit de dagboeken van Ernest Claes" uitgegeven door het Davidsfonds. Na ons avondmaal heb ik daarin zitten lezen: boeiend!

Deze avond nog eens voor binnenkort afgesproken met Bernadette en Juan. En ook met mijn "kozijn". En een belangrijke mail gekregen van Jan Gerits (over de Limburgse monografieën en ons antwoord op de mail van Edith Oeyen), maar daarover later meer.

Het waterkasteel van Schoonbeek

Het was prachtig weer vandaag: we maakten een lange, rustgevende wandeling in de buurt van het waterkasteel van Schoonbeek.

    Foto's Roger

Voor de rest niets speciaals gedaan. Wel een telefoontje gekregen van Nany: ze kan niet komen naar het voor binnenkort geplande verjaardagsfeestje voor Elena en Matthias, want ze heeft die dag al een afspraak met mijn broertje. Jammer.

O ja, tussendoor toch wel even de bibliotheek onder handen genomen. Met een plumeau (op aanraden van vriendin Liliane) en een bezem heb ik nog geen uur besteed aan die grote kamer vol boeken. Waarom zou ik niet overal in huis met een plumeau te werk gaan?