Goed nieuws!

Nee, niet over het weer dat overal in Europa vreselijk is. Helemaal niet fijn!

Maar wel dit: ik verneem vandaag uit een mail dat die "addenda et corrigenda" wel degelijk zullen toegevoegd worden aan de jongste Limburgse monografie. Edith Oeyen heeft er voor gezorgd, in tegenstelling tot wat mij werd verteld. Wat zal Jan Gerits blij zijn!

Feest bij Seany

De plannen die we voor gisteren hadden, hebben we uitgesteld tot morgen wegens autoloze dag. Zodoende konden we ingaan op Seany's uitnodiging voor een feestje vandaag. Maar het is zo laat geworden (het was zo ontzettend gezellig) dat we onze plannen maar tot maandag zullen uitstellen!

We brachten eerst twee slaapzakken, twee matrasjes en twee krukjes naar onze dochter en schoonzoon: Elena en Matthias zullen binnenkort hun eerste kampeerervaring beleven.

Daarna reden we naar Seany (die woont in de buurt van het vroegere huis van mijn marraine:  ik zit bij Seany altijd vol nostalgie), waar we, ondanks de negatieve weersvoorspellingen, volop van het mooie weer konden genieten in haar mooie tuin. Dirk A. had gezorgd voor heel lekkere hapjes bij de bubbels, we ontmoetten er oude vrienden zoals Maurice en Vera, Jan en Martine,  mensen die we onlangs hebben leren kennen: Peter en zijn echtgenote, en Patrik en John die we nog helemaal niet kenden.
Bubbels en hapjes à volonté, gezellige babbels, herinneringen, conversaties over kunst, filosofie en literatuur, de altijd exuberante en enthousiaste gastvrouw Seany en daarbovenop een traktatie op flamenco door Dirk A. (die destijds gitaarles volgde bij Dirk Lambrechts zaliger) en zijn kompaan John: wat heb je meer nodig om er een oergezellige middag van te maken?

Foto's Roger

Rond 19:30 uur trokken we naar binnen, waar Dirk A. had gezorgd voor een ongelooflijk lekkere Zuid-Afrikaanse bobotie met een slaatje van groenten en fruit, gevolgd door een dessertje en "tarte tatin" bij de koffie of thee.

Foto's Roger

Het was allemaal zo gezellig dat we pas rond 01:30 uur thuis waren en dus hebben besloten onze plannen voor morgen weer een dagje uit te stellen.

Een dag zonder auto...

... is echt niet vanzelfsprekend in ons dorp!

Hoewel, toen we nog in Antwerpen woonden, zag ik niet op tegen een half uur wandelen om naar een bepaalde locatie te gaan. Hier lijkt ons 50 minuten wandelen naar en terug van de apotheker (waar we dus vandaag moesten zijn) tijdsverlies. Van waar die andere perceptie?

Buiten dat klein uurtje wandelen, kreeg ik tijd genoeg om eindelijk het boek van Emmy uit te lezen. Prachtig boek! In gedachten zie ik haar daarboven glunderen omwille van het werk van haar kinderen die haar postume boek uitgaven!

Nog gemaild en gechat, en deze avond eindelijk de auto gaan terughalen (met de bus naar Hasselt dus, en van de bushalte een kwartier gestapt naar de garage: Roger heeft voldoende beweging gekregen vandaag).

Alleen waren we vrij laat thuis waar ik nog een hele boel werk had (misschien heb ik toch wel te lang zitten lezen op deze autoloze dag?)

Haastige dag en een blauwe pink

Prachtig weer vandaag en toch hadden we geen tijd voor een echte wandeling. Er wachtte nog te veel werk - onder andere huishoudelijke taakjes - en we moesten nog dringend iets gaan kopen voor we even zonder auto zitten. Die moest deze avond immers naar de garage gebracht worden, zodat er morgen enkele nieuwe stukken kunnen in aangebracht worden (en wij dus weer veel geld moeten uitgeven).

Roger moest ook op dokterscontrole om 17:30 uur. Hij stelde me voor hem te vergezellen zodat we van daar meteen naar de garage in Hasselt konden rijden (de garage sluit om 18:30 uur). Ik nam voor alle zekerheid lectuur mee (het boek van Emmy, uiteraard). Terwijl we iets meer dan 10 minuten moesten wachten en terwijl Roger een klein kwartier bij de dokter binnen was (alles lijkt oké te zijn, bedankt!), heb ik gelezen.

Daarna haastten we ons de dokterspraktijk te verlaten om nog op tijd in Hasselt te geraken. Ik nam zelfs de tijd niet om het boek terug in mijn rugzak te steken, en, op het moment dat ik de deur wilde dichttrekken, bleek die vanzelf dicht te vallen... op mijn pink die nog aan de andere kant zat: was dat pijnlijk, zeg!
Met de linkerhand, waarin ik het boek van Emmy droeg, slaagde ik erin die deur terug open te duwen en mijn geklemde pink te bevrijden.

We liepen naar de auto en reden naar Hasselt. Onderweg begon mijn pink te zwellen en stilaan van rood naar blauw te verkleuren.
We kwamen nog net op tijd aan in de garage, gaven er de sleutel van de auto af en vertrokken te voet naar de dichtstbijzijnde bushalte.

We hadden geluk: moesten slechts 7 minuten wachten op de bus die ons iets over 19 uur afzette aan de kerk hier vlakbij. Ondertussen was mijn rechterpink al dubbel zo dik geworden als de andere. Maar pijn had ik niet meer. Gelukkig, want ik moest nog zorgen voor het avondeten (hoewel - ik moet er eens op letten - ik vermoed dat je die vinger amper gebruikt bij dagelijkse bezigheden).

Voor morgen hadden we plannen maar die gaan dus niet door: onmogelijk zonder auto (ik had trouwens niet ingeschreven voor de presentatie morgenavond van de jongste bundel van KVLS-lid Ingrid Lenaerts, precies omwille van die plannen). Maar... Eigenlijk ben ik er niet kwaad om: ik vind ons leven veel te druk de laatste tijd!

Dat bedacht ik ook terwijl ik deze avond tussendoor nog verder las in Emmy's boek: waar haalde mijn vriendin van 87 jaar nog de tijd om zulk waardevol oeuvre te produceren? Ga ik ook opnieuw meer tijd krijgen voor mezelf binnen 20 jaar? En, als ik dan nog van deze wereld ben, zal ik dan niet te gaga zijn om nog creatief te zijn?

Babysitten

Eigen foto's

We gingen vandaag babysitten. Na het middageten kwam buurmeisje Anna spelen en omdat ik vermoedde dat ik dus zelden zou gesolliciteerd worden door de kinderen stelde ik aan Roger voor dat hij even een bezoek zou brengen aan zijn zus L.

Maar... Elena, Matthias en Anna vroegen me wel geregeld of ik mee kwam spelen. Helaas, dat was vaak wanneer Eva mij nodig had, om verschoond te worden, om een fruitpapje te eten, of gewoon om getroost te worden. Eva was nogal huilerig vandaag en op een bepaald moment had ik echt de indruk dat ze leed aan de "pak me op-ziekte" (hoewel het ook duidelijk is dat ze tandjes krijgt). Ze ligt ook niet meer graag plat maar wordt nog vrij snel moe van het rechtop zitten.

De "grote" kindjes hebben veel en goed gespeeld en rondgelopen in de tuin. Eva heb ik af en toe in haar relax op het terras gezet. Ik zat dan naast haar met mijn boek (jawel, van Emmy) maar ik heb amper twee bladzijden kunnen lezen: er kwam nog een oproep om mijn mobieltje en uiteraard vond Eva het weer niet fijn dat ze niet onderhouden werd. Volgens onze dochter is ze al enkele dagen in die stemming: te veel verwend vorige zondag? :-)

Roger en ik zijn vlak na het avondmaal vertrokken om hier nog even op bezoek te gaan bij buurvrouw Marie-Claire, die deze keer vooral goed nieuws te vertellen had (naast toch een beetje slecht nieuws). Ik was heel blij eindelijk nog eens lang met Marie-Claire te kunnen praten (want het wordt erg: ik zag haar vaker toen we nog niet officieel hier woonden dan sinds we in Limburg gedomicilieerd zijn).

Eigenlijk wilde ik deze avond ook voor onze belastingaangifte zorgen maar om eerlijk te zijn: nadat ik nog enkele mails had beantwoord, had ik daar helemaal geen zin meer in. We hebben nog tijd tot ergens in juli, dus ga ik me niet forceren deze avond nog met geldzaken bezig te zijn: ik ga nog even lezen!

P.S. Nee, ik zal niet verder kunnen lezen in "Voetsporen in de tijd": ik moet dringend bellen naar iemand die mijn psychologische raad nodig heeft (eigenaardig toch hoe vaak dat gebeurt: ik ben immers geen psycholoog en heb trouwens relatief weinig lessen psychologie gehad in de Romaanse filologie).

"Voetsporen in de tijd" van Emmy Swerts

Vandaag wilde ik het postume boek van Emmy Swerts uitlezen (om te lezen kreeg ik de vorige dagen helemaal geen tijd). Ik nam het boek dus mee naar de garage waar de auto een routinecontrole zou ondergaan.
Roger stelde echter eerst een wandeling voor terwijl we moesten wachten. We liepen deze keer een lekker geurend bosje in, aan de rand van Hasselt, niet ver van de garage, kwamen na enkele meanders van het paadje bij een sportterrein en een weinig inspirerende woonwijk terecht die we al kenden, liepen na een half uurtje terug naar de garage waar bleek dat we nog een poosje zouden moeten wachten. Ik haalde het boek uit mijn rugzak.
Wat schrijft (ik zou moeten zeggen "schreef") Emmy toch mooi!

Nadat we de auto terugkregen (weer zo veel geld uitgegeven, en er volgen nog uitgaven: sommige stukken moeten vervangen worden!), reden we naar Sint-Truiden voor onze boodschappen.

Rond 17 uur waren we terug thuis waar ik me haastte om voor het eten te zorgen, te eten en enkele mails te beantwoorden die al te lang wachtten (sorry, vrienden, sommigen onder jullie moeten nog even langer wachten op een antwoord): eerst en vooral een mail van Jan Gerits die vroeg of ik wist of zijn addenda uiteindelijk was toegevoegd aan de jongste monografie. Uiteraard moest ik hem teleurstellen!

Ik moest nog was sorteren, een wasmachine in gang zetten, en dan kon ik eindelijk verder genieten van "Voetsporen in de tijd". Ik werd echter onderbroken door een telefoontje van Nany die wilde vertellen over haar shopmiddag met mijn zus Bie. Wat een geluk dat Bie die soort bezigheden voor haar rekening neemt!

Nadat ik de was te drogen had gehangen, kon ik eindelijk verder lezen. Het boek is bijzonder goed gestructureerd, de verhaallijnen zijn boeiend, de achtergrondinformatie lijkt me heel goed gedocumenteerd én er is die bijzonder mooie stijl van Emmy! Nog ongeveer 70 bladzijden van de 340 heb ik voor de boeg en ik weet nu al dat ik het jammer zal vinden het boek te moeten "verlaten".

Maar kom, er wachten nog twee andere boeken, die mijn zus voor mij had meegegeven aan Nany vorige zondag.

Gisteren werd Eva gedoopt

Gisteren werd Eva, samen met 4 andere baby's, gedoopt. Het was een heel mooie viering, met enkele diepgaande teksten (vooral de laatste tekst van onze schoonzoon vond ik prachtig). En kleine Eva liet zich alles welgevallen!:-)

Eva heeft, buiten haar meter, twee peters: Zeger en Hendrik (foto Roger)

Maar laat me mijn relaas beginnen van bij het begin. Roger en ik haalden Nany en Hendrik af aan het station van Leuven en toen we bij onze dochter en schoonzoon aankwamen, bleken Zeger en de andere grootouders van Elena, Matthias en Eva er al te zijn. Bij een glaasje en een hapje op het terras (want de weergoden waren ons echt gunstig gezind: ondanks de voorspellingen konden we geregeld buiten zitten of spelen) wachtten we op de laatste tante en oom van de kindjes, die even werden opgehouden door een ziekte van hun hond.
Elena en Matthias vertrouwden me toe dat ze na de ceremonie een reuze lolly zouden krijgen en ze waren van plan die echt te verdienen door heel braaf te zijn tijdens de viering.

Ik zei het al: het was een mooie viering, en dat vond Elena ook (zei ze mij stilletjes in de kerk waar ze naast mij zat). Matthias zat eerst op mijn schoot maar kon van daaruit bijna niets zien. Hij verhuisde dan naar de schoot van zijn "Moeke" en daar leek hij alles goed te kunnen overschouwen.

Thuis (ik bedoel bij dochter en schoonzoon uiteraard) volgde nog een heus feest (met de beloofde lolly's voor de kindjes): bubbels, hapjes, barbecue met ontzettend veel bijgerechten en taart. Ik denk dat iedereen er evenveel heeft van genoten als ik die heel blij was eindelijk nog eens Zeger te ontmoeten, en Hendrik, en Nany, en de "schoonfamilie". Afijn, een heel aangename dag!

Foto's Roger behalve de eerste (waar hij op staat)

Rond 21:30 uur brachten Roger en ik Hendrik terug naar het station (Zeger was op de fiets) en Nany mee naar hier.
Volgde nog een heel lange avond. Roger toonde oude foto's aan Nany, ik zocht daarbij namen (als zij ze zich niet herinnerde) in de enkele stambomen die ik heb opgemaakt. Nany haalde bij veel foto's herinneringen op, en ik had spijt dat ik geen spraakrecorder tot mijn beschikking had om die te bewaren (jawel er staat zulke app op mijn smartphone, maar daar kun je telkens maar ongeveer 1 minuut mee opnemen).

Toen we rond 2 uur naar bed gingen, nadat we nog enkele glazen hadden gedronken, besloot Roger dat hij vandaag Nany naar het Antwerpse zou brengen. Ik had het niet echt durven vragen (het is Roger die rijdt), maar, vroeg ik me af (en dus Roger ook): een vrouw van 85 nog de trein op sturen, is dat wel verstandig? Nany leek ontzettend blij toen ik haar onze beslissing meedeelde!

We wilden vandaag wandelen en daarna iets gaan drinken in de brouwerij van Kerkom... Maar om te beginnen heeft het de hele dag geregend (wat een geluk dat het gisteren niet volgens de voorspellingen ging!) en de brouwerij bleek gesloten op maandag. Dus brachten we het grootste deel van de dag in de leefkeuken door, al keuvelend (terwijl Roger toch heeft gezorgd voor het afdrukken van de vele digitale foto's die ik voor Nany bijhoud).

Ondertussen uiteraard gegeten: deze middag wortelsoep, rond 15 uur een rest taart ons meegegeven door onze dochter en schoonzoon gisteren en deze avond roodbaars en courgette gebakken in olijfolie met veel look en basilicum.

Daarna brachten we Nany naar huis en kwamen terug naar hier gereden. Waar ik nog iets moest opzoeken over mijn eigen werken ten gevolge van een telefoontje dat ik deze ochtend kreeg van Maj. Maar daarover later meer.

Mechelen-Bovelingen

Na nog veel huishoudelijk werk vandaag (onder andere wassen voor mij en snoeien voor Roger) wilde ik dat Roger even zou wandelen. We reden naar Mechelen-Bovelingen waar hij eerst wilde gaan kijken welk deel precies van de kerk had brand gevat onlangs.
Voor mij was dat oké: als Roger maar beweegt.

We maakten daarna een wandeling in dat dorp: in de nieuwe wijk en via het (even opzoeken, want ik kan die rare dialectnaam niet onthouden)  tskokkelpjaat (het schommelpaard) met al zijn tentoongestelde "rommel" (hoewel veel zaken ervan eigenlijk in een soort museum thuishoren volgens mij).

Foto's Roger

Niet echt een inspirerende wandeling... alleen rook  ik, net zoals onlangs bij onze dochter, dat de seringen in bloei staan.
'In onze tuin schiet de sering ook weer op', vertelde Roger mij deze avond (ik had het nog niet opgemerkt). Wat is de natuur toch subliem!

Binnenkort dus weer dat parfum in onze tuin?

O ja, in Mechelen-Bovelingen nog een praatje gemaakt met een lid van Heemkunde die we onderweg hebben ontmoet.

Aangename middag met Boudewijn Knevels

We hadden afgesproken op het terras van een café in Heers maar aangezien het vrij koud en bewolkt was, brachten we onze tijd in het café zelf door (waardoor ik wel gespeend werd van mijn sigaretten).

In feite (dat had ik helemaal niet door toen we gisteren afspraken) wilde Boudewijn ons trakteren bij wijze van dank omdat Roger en ik zijn laatste manuscript hebben nagelezen. Heel fel bedankt voor de lekkere Bink-bieren, Boudewijn!

Het werd een heel gezellige middag. Uiteraard hadden we het over een uitgever zoeken voor Boudewijns roman over Gezelle maar ook over waar ik gisteren over schreef.

Het is dus inderdaad niet Boudewijn die een monografie over die weinig productieve auteur (pas op, ik heb niets tegen die persoon op zich) heeft voorgesteld maar het is wel degelijk de persoon, die tegen Jan Gerits onder andere zei dat mijn job alleen bestaat uit "een beetje nalezen",  die Boudewijn heeft gevraagd of hij wilde zorgen voor die monografie.

Ook kreeg ik een antwoord op mijn vraag waarom er niet werd geantwoord op mijn verzoek om aan de volgende monografie een "addenda et corrigenda" toe te voegen. Boudewijn zei dat de voorzitter van de KVLS daar niet wilde voor zorgen: 'de monografie moet maar volledig in orde zijn als ze naar mij wordt doorgestuurd'. Ach, dat argument geldt uiteraard voor gewone literaire teksten (en dan nog! Als het zo was, zou er geen reden zijn om Oostland na te lezen), maar niet voor een meer wetenschappelijke tekst!

Is men aan het proberen de Limburgse monografieën los te weken van de KVLS, vroegen Roger, Boudewijn en ik ons af!

Ondanks die negatieve noten werd het een heel gezellige middag. En, wat heeft Boudewijn het druk zeg: toen we rond 18 uur afscheid namen van elkaar, moest hij alweer naar een andere afspraak... ik alleen nog koken en mails beantwoorden.

Nogmaals over Bevingen en ... roddels

Deze middag een lang telefoongesprek met Jan Gerits (die ook geen antwoord heeft gekregen over de mogelijkheid om een "addenda et corrigenda" toe te voegen aan de jongste Limburgse monografie). Hij was in alle staten: iemand van het KVLS-bestuur had beslist dat er volgend jaar een monografie zou verschijnen over een auteur die volgens hem amper twee publicaties op zijn naam heeft, en dan nog niet zo'n bijzondere. Ik stelde hem gerust (nadat ik zelf had opgezocht wat die persoon had gepubliceerd en merkte dat Jan gelijk had): Jan is de hoofdredacteur en alleen hij (in samenspraak met Jo en mij) kan beslissen over wie er wordt geschreven.
'Ja, maar Boudewijn Knevels, die het heeft voorgesteld, zou er al aan bezig zijn', antwoordde Jan. Ik beloofde naar Boudewijn te mailen.
'Het lijkt wel of ze ons werk minachten bij het bestuur,' opperde Jan nog, 'weet je dat die persoon vindt dat jouw werk enkel bestaat uit "een klein beetje nalezen"?'
Dat trof me wel: ik zorg ook voor de opmaak... en als de tekst niet van Jan Gerits of Roger Janssen is, moet ik die soms gewoon herschrijven. Dat is heel wat meer dan "een beetje nalezen".

Ik mailde naar Boudewijn en kreeg prompt een antwoord: in tegenstelling tot wat Jan geloofde (of had gehoord) had datzelfde bestuurslid Boudewijn gevraagd een monografie te schrijven over die weinig productieve auteur, en Boudewijn had nog minder dan Jan en ik erover gevonden met als gevolg dat hij sterk twijfelt of hij die monografie zou schrijven. Volgens mij is dat dus echt niet nodig!

Daarna, na nog een uurtje of twee schoonmaken, vertrokken Roger en ik nog eens naar Bevingen waar we deze keer een klein uur rondwandelden rond het wachtbekken waar we zo'n 5 jaar geleden ook waren. Heel mooi en rustgevend!

Foto's Roger

Daarna reden we naar de brouwerij van Kerkom waar we op het gezellige binnenplein genoten van een Bink terwijl we de vele zwaluwen in de buurt van de brouwerijgebouwen en een tiental roofvogels hoog in de lucht gadesloegen.

Foto Roger

Deze avond, na het eten, terwijl Roger het gras afreed, nog snel de keuken onder handen genomen, een beetje verder gelezen in Emmy's boek (en deze keer op een deel met niet echt vanzelfsprekende conversaties gevallen) en weer lang aan telefoon gehangen (zeggen dat ik geen prater ben en eigenlijk niet graag telefoneer!).

Morgen hebben we een afspraak met Boudewijn om over al die "roddels" en zijn laatste typoscript te praten.

Maar wanneer krijg ik nog eens wat tijd voor mezelf?

En nog even over dit deze avond

Na deze lange dag nog even gechat met Hendrik, nog een tekstje van iemand nagelezen en nu, vlak voor het slapengaan, stuurt Roger me naar dit. Een Franse cartoon (met spelfout) die politieke correctheid perfect illustreert.

Jammer genoeg ben ik nu te moe om de begeleidende tekst te lezen! Ik moet hoogdringend naar bed!

Werkgroep WOI na het babysitten

Elena en Matthias leken heel blij Roger en mij te zien verschijnen op de speelplaats deze middag en Elena zat weer vol plannen.
We gingen eerst Eva afhalen bij Lutti en, na het middageten, toen Anna kwam spelen, voerden zij en Elena hun eerste plan uit. Een feestje in de slaapkamer. Matthias en ik waren de toeschouwers terwijl Anna liedjes verzon en Elena die verhaaltjes uitbeeldde met gebaren en dans.
Tot Eva begon te wenen. Het was tijd voor haar fruitpapje dat ze gretig opat.

Daarna gingen Elena en Matthias even bij Anna spelen en had ik wat tijd om me exclusief met Eva bezig te houden. Het is duidelijk dat ze het liefst van al rechtop in haar box zit als ze wakker is. Maar soms valt ze dan nog om en dan is het zaak om haar snel weer rechtop te helpen zodat ze flink verder kan spelen.

Foto's Roger

Elena en Matthias kwamen terug en Roger en ik reden samen met hen even naar de speeltuin terwijl onze dochter Eva zou onderhouden en voor het avondeten zorgen.
We hebben vooral verstoppertje gespeeld, veel gelachen... en een dode muis gevonden. Elena vroeg zich af of we die niet naar het ziekenhuis moesten brengen.

We hadden deze avond pas gedaan met eten toen Zeger eraan kwam. Jammer genoeg moesten Roger en ik praktisch meteen vertrekken, want deze avond was er een vergadering gepland van de werkgroep WOI. Vruchtbare vergadering in die zin dat we hebben besloten goed door te werken maar de tentoonstelling toch een jaar of twee uit te stellen: tegen november van dit jaar klaar geraken zal waarschijnlijk niet lukken, en daarbij is schepen Jan Leus, een van de bezielers van ons project, serieus ziek geworden waardoor we voorlopig niet meer bij hem terechtkunnen met onze vragen en problemen.
We waren pas thuis rond 23:30 uur!

Programma niet kunnen afwerken op een toch lange dag

Deze ochtend vond ik een bericht van Edith Oeyen: de monografie is al gedrukt en het is dus onmogelijk er nog iets aan toe te voegen. Hoewel ik het vrij druk had, heb ik toch heel snel een mail teruggestuurd met de vraag of dat bijkomend tekstje niet kon toegevoegd worden in de vorm van "addenda et corrigenda". Helaas, tot nu toe nog geen antwoord ontvangen. Ook van Jan Gerits, die hetzelfde bericht van Edith had gekregen, was er een mail die ik pas beantwoordde toen het hier wat minder druk werd. Hij was vol lof voor mijn werk maar... zoals ik hem schreef: als hij of Roger Janssen de tekst schrijft, heb ik weinig correctiewerk. Dan steek ik vooral veel tijd in de opmaak.

We deden vandaag ook onze wekelijkse boodschappen en gingen eerst naar de Lidl. We hadden vorige keer immers opgemerkt dat de (enkel daar verkrijgbare) bijzonder lekkere cheddar in afslag was hoewel de houdbaarheidsdatum nog veraf lag.We hadden toen alle cheddar opgekocht, want Roger vermoedde dat die kaas niet meer zou worden ingedaan... en hij kreeg gelijk: er was er geen meer. Hetzelfde geldt voor heerlijke bittere chocolade met stukjes framboos die we daar vroeger vonden en nu niet meer. Waarom verdwijnt al het lekkere toch?

Het weer was vrij mooi dus maakten we nog een wandeling van een klein uur: een lus van het centrum van Heks naar het Manshovenhof en terug (klimmen was dat meestal!).
Zoals altijd daar, prachtige landschappen maar Roger had vooral oog voor een ingestort huis in Heks zelf en een soort boeddhistische tempel die tegen de gevel van een ander huis werd aangebracht.

Foto's Roger

Eigenlijk moest ik, volgens mijn programma, na de wandeling nog onze werkkamer onder handen nemen maar toen was het al 18 uur voorbij, dus hoog tijd om te koken. En na het eten had ik helemaal geen zin meer om schoon te maken: ik heb nog wat gelezen en daarna een paar mails beantwoord.

O ja, Roger stuurde me ook naar de reacties op de laatste post in "Visionair België". Heel interessant allemaal maar het geeft me nog meer de indruk dat ik toch eens wat tijd zou moeten uittrekken om de koran te lezen. Hoewel, misschien beter geloven wat kenners erover vertellen  (en uiteraard niet iemand die hem nooit gelezen heeft en voortgaat op wat in de media staat)?

Broekom en Heks

De ijsheiligen lijken voorbij: veel minder wind vandaag, een beetje zon en, ondanks een temperatuur die amper tot 13°C steeg (tot 16°C in het Antwerpse volgens Nany die ik een half uurtje aan telefoon had), een veel minder koud gevoel.

Na nog een beetje schoonmaken, wandelden we een klein uur in Broekom. Nog steeds dat heerlijke parfum maar veel meer wandelaars ontmoet dan we gewend zijn: ik denk wel een dertigtal.

Foto's Roger behalve de eerste

Daarna gingen we iets drinken bij Stephane Malais in Heks, waar iets later ook Jos V aankwam. Hij ontmoette daar twee vrouwen die hij blijkbaar kende vanuit zijn vorige leven in Tongeren en, terwijl Roger en ik genoten van ons bier, konden we een heel interessante conversatie volgen over onder andere door Jos geleide bezoeken aan Luik.

Eigen foto

Na ons avondmaal (groentesoep, zalm en prinsesboontjes) en nog een lang telefoongesprek eerst nog wat gelezen en daarna nog wat moeten werken aan de jongste Limburgse monografie (Jan Gerits had nog belangrijke informatie aangekregen die er liefst moest aan toegevoegd worden en ik hoop dat Edith de tekst nog niet naar de drukker heeft gebracht).

Daarna liet Roger me dit lezen. In godsnaam, heeft die universiteitsprofessor wel ooit zelf het Nieuwe Testament van a tot z gelezen? :-(

Molenbeek in Sint-Truiden

Het was vandaag zo koud dat we de verwarming weer hebben aangezet!
Na onze brunch was ik de jongste drukproeven van Oostland aan het nalezen toen Roger toch een wandeling voorstelde.
We reden eerst naar Wilderen waar Roger nogmaals de kerktoren beklom terwijl ik in de kerk zelf een gesprek voerde met (denk ik) een soort koster. Overal zijn er dezelfde problemen met de kerken: die kerk zou moeten gerenoveerd worden, er is geen geld, een koper zou welkom zijn... maar langs de andere kant wil men toch één dienst per week behouden voor de enkele kerkgangers.

Daarna herinnerden we ons dat we in Sint-Truiden ooit een weggetje hadden opgemerkt dat we niet kenden. Wij daar dus naartoe om een dik uur te wandelen in een heel mooi gebied in de buurt van de Volmolenweg en voor een deel langs de Molenbeek. Ondanks de koude wind werd het, na een hele boel volkstuintjes,  een prachtige wandeling (we hadden wel weer onze winterjas aangetrokken). Weiden met veel koeien, de oevers van de Molenbeek, poelen in graslanden,  en overal het parfum van meidoorn.

Foto's Roger

Eigen foto

Deze avond, voor het eten, een telefoontje van Nany; na de maaltijd gelezen in Emmy's boek (toch enkele typisch Vlaamse termen tegengekomen zoals "zetel" en "tas" - voor kopje), Oostland verder nagelezen (veel mooie teksten, minder fouten gevonden dan vorige keren, maar toch nog de indruk gekregen dat sommige auteurs hun teksten niet nalezen) en een mail beantwoord.

Daarna wilden Roger en ik nog naar een film kijken... maar beseften we ineens dat het weer zo laat was geworden. Dat zal dus voor een andere keer zijn.

Bevingen

Nadat we vandaag enkele spullen, waaronder de slaapzak waar ik het gisteren over had,  naar het containerpark hadden gebracht, daarna de kamer van Zeger eindelijk nog eens hadden schoongemaakt (en daar, buiten enkele dode bijen!, weer een vergeten slaapzak vonden) en uiteindelijk enkele spullen naar de kringwinkel hadden gebracht, besloten we nog eens te wandelen in Bevingen.

We liepen eerst weer het bosje in waar al die militaire paviljoenen en gebouwen verborgen zitten. Het voelde heel koud aan, die 13°C die we amper haalden, samen met die felle wind! Maar de zalige geur van meidoorn en de bloesems van de kastanjelaars maakten voor mij veel goed.

Foto's Roger

Alleen durfden we op een bepaald moment niet echt verder dat bosje in: we hoorden takken vervaarlijk kraken en ontwaarden zelfs enkele takken die dreigden te zullen vallen.

Foto's Roger

We maakten dus rechtsomkeer en wandelden verder op wat ons leek een vroegere spoorwegzate te zijn.

's Avonds, na een paar lange telefoontjes (onder andere met Nany die weer heel veel te vertellen had), eindelijk gekookt en na mijn uurtje lectuur op papier (Emmy Swerts nog steeds) even gekeken naar dit. Wat heeft die zanger een moeilijke maar ook bijzondere jeugd gehad. Het lijkt wel een sprookje!

Deze avond gemerkt dat ons terras en het poorthuis, die ik allebei onlangs had onder handen genomen, weer vol liggen met essenzaadjes: vrij normaal met veel wind en als je essen hebt in de wei. Tijdens het telefoneren met Nany vertelde ik dat (ze geeft me zelden de kans om zelf iets te zeggen, zo druk is haar leven waarover ze vertelt, maar af en toe wil ik ook wel iets kwijt tijdens die telefoongesprekken en dus vertelde ik dat aan mijn moeder).
'Ja, maar een terras moet je elke dag schoonmaken', was haar antwoord.
Nee toch? Dan zou ik helemaal geen tijd meer hebben voor mezelf! :-(

Mijn werk bestaat uit het huishouden en vertalen maar hoe lang nog dat laatste?

De vertalingen zijn zo schaars de laatste tijd dat ik er begon van uit te gaan dat ik er geen meer zou krijgen (ik herinner me dat de uitbaters van een Antwerps vertaalbureau waarvoor ik geregeld werkte mij ooit hebben gezegd dat ze niet graag vertalingen uitbesteden aan mensen ouder dan 60 jaar... en ik ben er al 66!). Komt daar nog bij dat ik me vaak niet beschikbaar moet melden: ik zou mijn klanten begrijpen als ze me geen werk meer geven.
Maar... het zou wel een serieus probleem worden: Roger en ik zouden moeten leren op veel zaken te besparen (en we leven nu al zo zuinig).

Vandaag echter, nadat we zoals dagelijks een kamer hadden schoongemaakt, vlak voor we wilden naar Sint-Truiden rijden om daar wat te wandelen en een wasserij te zoeken voor een oude, met dons gevulde, slaapzak die Roger terugvond in de berging, kwam er ineens vrij veel vertaalwerk binnen.

Ik werkte er eerst een uurtje aan, daarna reden we toch naar Sint-Truiden, we vonden een wasserij waar men ons zei dat het ons 30 euro zou kosten om die slaapzak te reinigen, maar dat ik die ook gewoon in onze wasmachine kon wassen; we reden nog even naar Decathlon, waar ik merkte dat ik niet welkom was met mijn rugzak en waar we dus niet binnengingen, we gingen even de Lidl binnen waar we onder andere zwarte chocolade en cheddarkaas kochten en toen besefte ik ineens dat we dringend terug naar huis moesten: er wachtte immers nog vertaalwerk en ik zou al snel moeten beginnen te koken. We hadden dus geen wandeling gemaakt, wat echt zonde is op deze voorlopig laatste mooie lentedag (morgen wordt het 10°C kouder).

Thuis stak ik die slaapzak meteen in de wasmachine en vertaalde verder terwijl Roger voor soep zorgde. Na de soep bereidde ik een "stoemp met veldsla, spekreepjes en een scheutje azijn", een heerlijk recept dat ik heb geërfd van Rogers moeder, vertaalde na het eten nog een uurtje om na de levering van mijn werk een uurtje te lezen in Emmy's boek.
Vanaf het tweede hoofdstuk valt Emmy niet meer in herhaling (echte herhalingen waren het trouwens nooit) en ik krijg zelfs de indruk dat er een mooie serie over een Limburgs geslacht zou kunnen verfilmd worden op basis van haar tekst!

De slaapzak is toch gehavend uit de machine gekomen: de donsjes klitten samen. Roger heeft hem te drogen gehangen en hoopt dat, eens hij droog is, we hem zo kunnen opschudden dat hij weer in orde geraakt.

Terwijl Roger voor die slaapzak zorgde, was ik weer aan het dromen: als ik weer meer vertalingen krijg, kan ik me misschien toch een werkvrouw permitteren? Ach nee, daarvoor zijn mijn werk én inkomsten immers te precair.

Kinderen!

Voor we deze middag naar het Leuvense vertrokken, vond ik in de brievenbus een enveloppe afkomstig van Emmy's dochter: een kaartje met een prachtig eigen gedicht van Kristin (dochter van Emmy), de teksten van de uitvaartdienst, waarop Roger en ik niet konden aanwezig zijn, en een mooie foto van Emmy. Ik had nog net de tijd om haar te bedanken via mail.

Ik had het boek van Emmy bij toen we Elena en Matthias van school gingen afhalen: ik vermoedde wel dat buurmeisje Anna zou komen spelen en misschien kreeg ik zelf ondertussen de tijd om verder te lezen.
Niets bleek minder waar.

'Ik kom seffens bij jullie spelen', zei Anna, die door haar papa werd afgehaald, al op de speelplaats van de school. En ze stond ons inderdaad al op te wachten toen wij "thuis" aankwamen.
Eva was net haar fruitpapje aan het eten.

Er werd gespeeld, gezongen, gelopen, we hebben ons verstopt, er kwamen enkele ruzies van en ondertussen kreeg ik een vrij belangrijke telefoonoproep die naar de kinderen hun zin veel te lang duurde. Daarna werd Eva getroost die vandaag meer weende dan anders (ik denk echt dat ze last heeft van doorbrekende tandjes), moest er worden gekookt, moest onze dochter gaan lesgeven en werd mij verweten door de kindjes dat ik niet zo vaak had meegespeeld als anders.  Ik stelde een filmpje voor en daar gingen ze meteen mee akkoord.

Na het avondeten (Elena en Matthias aten heel goed en kregen van mij nog een ijsje toe - ik ben echt niet zo streng op dat gebied als sommigen van jullie denken), was het weer tijd om Eva een flesje te geven (ze was al weer een poosje aan het huilen geweest, hield daarmee op zodra we haar bij ons aan tafel zetten in een hoge stoel... en haar een lepel gaven waarmee ze speelde en die ze opvallend vaak naar haar mond bracht).

Ondertussen leek het wel de zoete inval (alle kindjes uit de buurt kunnen via de tuinen bij elkaar komen)! Buurtjes  kwamen binnen en buiten gelopen. Anna keek nog even mee naar "De Kleine Prins", Millie was aan de aandacht van haar ouders ontsnapt en verscheen plotseling met aan haar voeten de schoenen van haar mama - die in haar eigen tuin genoot van de zalige avondwarmte - en kort daarop kwam ook Lionel eraan om te vragen of zijn zusje Millie bij ons was. Anna vertrok weer na een ruzietje met Elena, kwam terug, want de mama van Millie had haar gevraagd of Millie niet gevallen was, met die grote schoenen aan haar voeten, Elena en Anna verkleedden zich nog even in een prinses, Matthias moest naar toilet, Eva begon weer te huilen, Matthias vroeg mij zijn achterwerk schoon te vegen en ik besloot dat het slaaptijd was (het was dan ook al iets over 20 uur). Matthias begon te wenen: nu wilde hij zich ook verkleden in een prins, maar ik hield vol: het was echt bedtijd.

'Moeten Elena en Matthias nu al gaan slapen?', vroeg Anna toen ik haar vriendelijk naar huis stuurde. 'Ja, het is laat! Hoe laat moet jij naar bed vandaag?', antwoordde ik (morgen hebben de kinderen wel een vrije dag). 'Dat heeft mijn papa me niet gezegd', was haar antwoord.

Na een snel toilet en een verhaaltje zijn Elena en Matthias meteen in slaap gevallen. Elena had me gezegd voor het badkamerritueel: 'Zeg, oma, je komt pas volgende week terug hé? Maar je mag ook zomaar eens op bezoek komen hoor!' :-)

Ja, maar zeker niet morgen, dacht ik bij mezelf terwijl ik daarna in m'n eentje een sigaret opstak op het terras en eindelijk het boek van Emmy bovenhaalde!:-)
Ik was immers doodmoe!

Rond 23 uur waren Roger en ik thuis (het was hier en is hier nog steeds fel aan het onweren) waar ik nog enkele telefoontjes kreeg.

Moe dat ik nu ben! En wat heb ik een bewondering voor mensen als deze man! Maar ja, ik heb ook gelezen (op de blog van zijn echtgenote) dat hun ouders ongeveer de leeftijd hebben van Roger.
Wij zijn daar dus zeker veel te oud voor!:-(

Van Borgloon naar Kuttekoven en terug

Na enkele werkjes in het huishouden stelde ik vandaag vast dat ik was vergeten dat de winkels volgende maandag gesloten zijn. We reden naar de Aldi in Borgloon om het nodige te kopen voor die dag maar besloten eerst nog eens naar Kuttekoven te wandelen via de vroegere spoorwegzate en terug naar Borgloon te klimmen via de gewone weg. Een klein uurtje hebben we gewandeld, genietend van het prachtige weer en van de vaak bloeiende meidoorn.

Mooi gerestaureerde vroegere pastorij

Foto's Roger

Na het avondeten nog verder gelezen in Emmy's boek. De opbouw ervan is origineel maar heel goed, de stijl ook uiteraard en de inhoud echt boeiend.

Over mijn oogarts en verre familie

Terwijl de oogarts deze ochtend mijn ogen onderzocht, was er even tijd om te keuvelen. Zijn jongste dochter heeft hetzelfde gestudeerd als ik, hijzelf heeft dezelfde oogaandoening als ik, én hij is afkomstig van Heers: dat geeft voldoende gespreksonderwerpen. Hij vroeg me hoe ik in Heers was terechtgekomen en ik vertelde hem over al mijn "omzwervingen" (ik heb gezocht naar een vertaling voor "pérégrinations" dat ik een veel mooier woord vind, had eerst "peregrinaties" geschreven maar dat woord bestaat blijkbaar niet in het Nederlands).

Toen ik hem vertelde dat de grootvader van vaderskant van mijn eigen vader - amai, wat een zinsconstructie!:-) ik bedoel dus mijn overgrootvader van vaderskant, maar dan wel de vader van die grootvader van mij, niet van die grootmoeder van mij, want dat was een Renwa - van Tongeren was, antwoordde hij mij dat de naam van mijn vader veel voorkomt in die stad. Ik vertelde hem dat mijn overgrootvader juwelier was, en hij meteen: 'Hier is nog steeds een juwelier met die naam'.
Dat wist ik al (ik meen me te herinneren dat we die ooit hebben opgemerkt, en dat Micheline mij daar ook ooit over gesproken heeft) en heel waarschijnlijk is dat inderdaad een afstammeling van mijn overgrootvader. Ik heb daar nooit echt gevolg aan gegeven. Niet omdat het mij niet interesseert, integendeel, wel omdat ik steeds bang ben mensen lastig te zullen vallen.

Maar... Nu zei de oogarts me: 'Bel haar eens op', en hij gaf me het adres en het telefoonnummer, 'en zeg haar - want de uitbaatster is dus een vrouw - dat ik je over haar heb gesproken. Ze kent me goed. Ga er echter niet langs zonder eerst getelefoneerd te hebben, want de winkel is niet zomaar open: je moet aanbellen en ze doet niet meer zo maar open voor onbekenden. Onlangs is ze aangevallen: op de grond gesmeten, revolver tegen de slaap, juwelen moeten afgeven... En ja, sorry dat ik het moet zeggen, het waren geen autochtonen'.

Zou ik dat durven, een totaal onbekende opbellen alleen omdat ik denk dat we verre nichten zijn?

Meidoorn

Het was een vrij rustige dag vandaag ondanks een bezoek aan de oogarts (alles oké met mijn oogdruk, bedankt), enkele wasjes, een telefoontje met Nany die vandaag 85 jaar wordt (ik had vaag gedacht aan een bezoekje gisterenavond of deze avond, maar hoorde al gauw dat ze van gisterenavond tot en met deze avond veel andere plannen had), voor Roger weer een afvoerbuis ontstoppen (heel veel werk was dat wel) en de dagelijkse huishoudelijke taken.

Het hoogtepunt van mijn dag was wel toen we tussen twee regenbuien een wandeling maakten in de buurt van Manshoven en merkten (eerst aan het heerlijke parfum) dat de meidoorn begint te bloeien.

Foto Roger

Deze avond nog even gelezen in het boek van Emmy en genoten.

Over ondere andere Broekom

Ik ga jullie niet lastig vallen met alle kleine huishoudtaken die vandaag aan de orde waren, wel wil ik het even hebben over onze korte wandeling in Broekom. Het was nog steeds prachtig weer. Tijdens de wandeling hebben we niemand ontmoet behalve een man met paard en paardenkar en een landbouwer. Wel veel vogels en, buiten het geluid van de tractor op de foto hieronder, een bijna volkomen stilte, onderstreept door dat vogelgezang. Zalig rustgevend was dat!

Deze foto speciaal voor jou, lieve Matthias! (foto's Roger)

Deze avond, na het eten (groentesoep, gamba's al ajillo, rauwe witloof met mayonaise en vers door Roger gebakken speltbrood) nog gelezen in het boek van Emmy. Als ze mij had laten haar typoscript nalezen, had ik toch enkele bemerkingen gemaakt. Ze heeft (ik moet eigenlijk zeggen "had", want Emmy is nu niet meer van deze wereld) de neiging haar (heel mooie) sfeergevende beschrijvingen te vaak te herhalen in uiteraard andere, mooi opgebouwde zinnen, met weer andere vergelijkingen en metaforen. De mens van tegenwoordig die het meestal heel druk heeft, zal, vrees ik, net zoals ik tijdens het lezen, vaak denken: 'Dat wist ik al'.
Ook had ze, in het deel dat ik al gelezen heb, de neiging zonder waarschuwing over te stappen naar een ander gezichtspunt. Zo denk je dat je nog steeds leest over de gedachten van eerste hoofdpersonage Hendrik en ineens besef je dat je leest over wat er in het hoofd van zijn liefje omgaat. Maar kom... ik weet dat ik heel streng ben en echt, die enkele zaken hebben niet gezorgd dat ik minder genoot van Emmy Swerts prachtige stijl!

Uiteindelijk eindelijk nog enkele mails beantwoord die al heel lang op een antwoord wachtten!

Zomers weekend met Hendrik

Het laatste boek van Emmy Swerts kwam vrijdagmiddag eindelijk aan maar ik heb nog niet veel tijd gekregen om erin te lezen.

Hendrik zou vrijdagavond naar Sint-Truiden sporen. We reden dus naar het station aldaar nadat Roger even bij de kapper was langs geweest. De deur van het kapsalon stond wijd open: de airco deed het niet en het was heel warm.
Samen met Hendrik deden we enkele boodschappen voor de volgende avondmalen (Hendrik had voor vrijdag alu gobi besteld - wat me goed uitkwam vermits ik nog een rest van bloemkool had en één bloemkool daarvoor te weinig is maar twee te veel - voor zaterdag osso bucco en voor vandaag boeuf stroganoff  - tja, ik weet het, Nononc en Françoise: hadden we pas gegeten).

Nadat ik thuis een wasmachine had laten draaien, begon ik te koken zodat we rond 21 uur aan tafel gingen. Nadat we even verder hadden gewerkt aan die tekst voor de werkgroep WOI, de was te drogen hadden gehangen en de keuken opgeruimd, kregen Hendrik en ik zin in een film. Roger echter niet, dus werd het een lange praatavond.

Foto Roger

Eigen foto

Zaterdagochtend herinnerden Rogers zus M en (tante) Françoise mij en Roger eraan dat we 39 jaar geleden zijn getrouwd (zelf waren we de datum vergeten). Na een brunch begon ik osso bucco klaar te maken. Omdat mijn versie van dat gerecht uren moet sudderen, maakten we ondanks het prachtige weer geen wandeling. Wel genoten we van de zon op het terras. Na nog een telefoontje met Nany was het tijd voor het avondmaal.
Daarna stelde ik voor naar het pop-up café te gaan waar de gemeente net als vorig jaar had voor gezorgd in Gutschoven. We genoten er van prachtige luchten en geurende bloesems, zagen een luchtballon landen, maar ontmoetten geen bekenden tussen het relatief weinige volk. Bij een biertje vertelde Hendrik ons dat hij deze avond naar een feestje wilde. Daar had ik geen rekening mee gehouden in mijn programma, dus besloten we na ons biertje meteen terug naar huis te gaan zodat ik die avond al kon zorgen voor de boeuf stroganoff. Weer volgde daarna een lange praatavond.

Foto's Roger

Vandaag geen brunch (buiten een drankje) omdat we 's middags al warm zouden eten.  Na het middagmaal kreeg Roger bezoek van een maat terwijl Hendrik en ik op het terras zaten te keuvelen in de zon. Na een poosje gaven we het echter op: er is nog maar weinig schaduw daar sinds Roger bomen heeft laten kappen en de zon scheen echt te krachtig.

Rond 15:30 uur wilde ik naar Hasselt vertrekken waar Hendrik de trein naar het Antwerpse zou nemen. Het duurde echter tot 15:40 uur voor we daadwerkelijk vertrokken, we verloren onderweg vrij veel tijd... en Hendrik miste zijn trein. Met de volgende zou hij bijna een uur later in Antwerpen aankomen en dat was veel te laat om nog naar dat feestje te gaan. Erg dat ik dat vond (en Roger heeft het geweten, aan wie ik zijn getreuzel heb verweten)!

Deze avond, na het eten, eindelijk echt beginnen lezen in "Voetsporen in de tijd" van Emmy Swerts. Ze schrijft goed maar dat wist ik uiteraard.

Feestelijke dag

Elena werd vandaag al om 6 uur wakker!:-(
Ze kwam bij mij liggen, ik probeerde haar nog wat in slaap te sussen maar iets voor 7 uur, toen ook Matthias wakker werd, gaf ik het op. Ik was helemaal niet uitgerust en de dag kwam dus langzaam op gang: een fruitsapje voor de kindjes terwijl ik voor het ontbijt zorgde en naar het journaal luisterde. "Het is Rerum Novarum vandaag en veel mensen hebben een dag vrij", hoorde ik. Alsof ze een dag vrij hebben omdat het Rerum Novarum is en niet omwille van "Onze Heer Hemelvaart"! Nu, ik was nog veel te slaperig om me daar over op te winden.

Roger kwam ook naar beneden, we ontbeten (brood, toespijs - jam voor Elena en Matthias - en fruit) en de kindjes wilden daarna al meteen naar een filmpje kijken. Normaal gezien zou ik dat geweigerd hebben, maar nu gaf ik toe. Terwijl ze samen op Rogers pc nog eens naar "De wilde zwanen" keken, rustten Roger en ik nog wat uit op de bank (slapen kwam er natuurlijk niet van). Ik merkte dat de kindjes ook wat hangerig waren: zij hadden duidelijk ook te weinig slaap gehad.

Iets later (na een soja-vanillepudding) werden de kindjes weer heel wakker en gingen we buiten spelen. De zon was van de partij... en ook veel vogels én Boris die, op vraag van de kindjes, door Roger de tuin werd ingestuurd.

Het middagmaal (dat bestond uit een rest tomatensoep waar ik bloemkool had aan toegevoegd, een restje vlees van gisteren, brood en druiven) werd zeer geapprecieerd door Elena. Matthias wilde alleen een stukje vlees, een grote boterham met choco en een trosje druiven.

Foto's Roger

Daarna hebben we nog gezelschapsspelletjes gespeeld (op het terras), getekend, verteld over Pamfiel, "warm en koud" gespeeld (gedeeltelijk binnen - en het was heel grappig hoe kleine Matthias ons op zijn verstopbeurt telkens weer rechtstreeks voerde naar waar hij het voorwerp had verstopt) en om 14:30 uur reden we naar Heks voor het beloofde bezoek aan het "cafeetje met de visjes".

Het was heel druk bij Stephane Malais! Een biertje voor ons en een ijsje plus limonade voor Elena en Matthias later, nadat ze weer heel druk hadden gespeeld, reden we terug naar huis.

Foto's Roger

Ik had pas de spaghettisaus voor het avondmaal klaar toen onze dochter en schoonzoon aankwamen met Eva die bijzonder blij leek haar broer en zus weer te zien. Ook Roger en mij gaf ze opvallend lieve glimlachjes!

Matthias had me tijdens de logeerpartij een paar keer gezegd dat hij Eva miste. Elena sprak weinig over haar zusje. Ze heeft wel een andere opvallende uitspraak gedaan: ze vroeg me op een zeker ogenblik of wij een werkvrouw hebben. Toen ik antwoordde dat ik daar geen geld voor heb, zei ze: 'Zijn jullie dan arm?' 'Nee,' antwoordde ik, 'maar rijk ook niet'. 'Dus zijn jullie niets', was haar conclusie, waarop ik haar moest uitleggen dat er zoiets bestaat als mensen die noch arm noch rijk zijn, maar "gewoon". Ze sprak ook weer vaak over Sinterklaas, stelde zich vragen: hoe komt hij hier binnen? Waarom wordt hij "Heilige Man" genoemd terwijl hij niet in de hemel woont en wel in Spanje. En ze vertelde me dat ze volgend schooljaar naar een andere kleuterjuf moet, want ze zal nog niet naar het eerste leerjaar mogen (ze wordt pas in januari van volgend jaar 6 jaar). Dat vond ze een beetje jammer: ze zou zo graag leren lezen. De kindjes vertelden ook over hun toekomstplannen. Matthias zou het liefst van al piloot worden (en als dat niet lukt, een trein besturen) en Elena ziet zichzelf als stewardess of misschien als juf.

Na het vertrek van de kindjes en hun ouders heb ik opgeruimd, heeft Roger de vaatwasser gevuld en nu gaan we nog een tekst nalezen voor de werkgroep WOI.