Ik vergat daarnet te vertellen dat toen we onze zieke bezochten, we ook haar dochter, schoonzoon en twee van haar kleinkinderen ontmoetten. En dat ik die kindjes zo lief, bijdehands en verstandig vond!
We ontmoetten de kindjes (die niet bij hun oma binnen mochten) en hun vader in de gang van het ziekenhuis en het eerste wat het meisje mij vroeg, was: 'Hoe gaat het met oma?' (waarop ik met moeite een antwoord vond)😔
Het meisje begon gelukkig zelf verder te vertellen over het feit dat zij en haar broertje niet bij oma werden toegelaten en over de school die morgen begint. Haar broertje begon ook van alles te vertellen (onder andere over een speelongelukje dat hij meemaakte), en... ik vond ze allebei zo ontzettend lief.😉
donderdag 31 augustus 2017
Weer druk!
Deze ochtend een telefoontje van Elie: hij had de proefdrukken van "ons" boek aangekregen, in pdf-formaat. Later stuurde hij die door naar elk lid van de werkgroep WO I met de opdracht de tekst na te lezen, verbeteringen te noteren en die tegen 15 september naar mij door te sturen. Ik moet dan de bemerkingen van de andere leden, als ze niet overeenkomen met mijn correcties, incorporeren in mijn bestand voor we alles naar de zetter terugsturen.
Tussendoor heb ik vandaag al 55 A4-bladzijden van de meer dan 300 nagelezen en ik merk dat we heel veel tijd zullen steken in dat werk. Ik vind immers nog heel veel kleine onvolmaaktheden, verkeerde splitsingen van woorden (en zelfs andere fouten die niet in het oorspronkelijk Word-document stonden: ik heb het geverifieerd).
Roger (een van de 'andere leden' dus) is van zijn kant ook aan het nalezen - maar pas sinds deze avond - en hij vindt dan weer andere foutjes (zelfs soms qua inhoud!). 😒
Ik heb die bladzijden echt tussendoor nagelezen, want er stond heel veel op ons programma vandaag.
Nadat ik ons salon had schoongemaakt (Roger stofzuigde) bezochten we eindelijk onze familiezieke in Gasthuisberg (Leuven).
Bezoek is immers beperkt toegelaten én het gaat om een uitgebreide familie!
Het gaat nog helemaal niet goed met onze zieke en ik kon mijn tranen moeilijk bedwingen toen bleek dat communicatie alleen mogelijk is door elkaars hand vast te houden (wat we dan ook deden tijdens het hele bezoek).
Toen we terug thuis waren, wilde ik dat Roger nog een uurtje ging wandelen en dat deden we in het bosje van Klein-Gelmen (heel rustgevend). Daarna pas zorgde ik voor ons avondmaal.
Vandaag geen uurtje lectuur na het eten, tenzij je het corrigeren van die drukproeven als dusdanig bestempelt.
Nog heel veel werk voor de boeg dus... en tegelijk nog enkele verplichtingen de volgende dagen. Het wordt weer heel druk!
O ja, deze avond (ook tussendoor) nog enkele mails beantwoord... en morgen mag ik zeker niet vergeten te bellen naar de kindjes om te vernemen hoe de eerste schooldag verliep! 😊
Tussendoor heb ik vandaag al 55 A4-bladzijden van de meer dan 300 nagelezen en ik merk dat we heel veel tijd zullen steken in dat werk. Ik vind immers nog heel veel kleine onvolmaaktheden, verkeerde splitsingen van woorden (en zelfs andere fouten die niet in het oorspronkelijk Word-document stonden: ik heb het geverifieerd).
Roger (een van de 'andere leden' dus) is van zijn kant ook aan het nalezen - maar pas sinds deze avond - en hij vindt dan weer andere foutjes (zelfs soms qua inhoud!). 😒
Ik heb die bladzijden echt tussendoor nagelezen, want er stond heel veel op ons programma vandaag.
Nadat ik ons salon had schoongemaakt (Roger stofzuigde) bezochten we eindelijk onze familiezieke in Gasthuisberg (Leuven).
Bezoek is immers beperkt toegelaten én het gaat om een uitgebreide familie!
Het gaat nog helemaal niet goed met onze zieke en ik kon mijn tranen moeilijk bedwingen toen bleek dat communicatie alleen mogelijk is door elkaars hand vast te houden (wat we dan ook deden tijdens het hele bezoek).
Toen we terug thuis waren, wilde ik dat Roger nog een uurtje ging wandelen en dat deden we in het bosje van Klein-Gelmen (heel rustgevend). Daarna pas zorgde ik voor ons avondmaal.
Vandaag geen uurtje lectuur na het eten, tenzij je het corrigeren van die drukproeven als dusdanig bestempelt.
Nog heel veel werk voor de boeg dus... en tegelijk nog enkele verplichtingen de volgende dagen. Het wordt weer heel druk!
O ja, deze avond (ook tussendoor) nog enkele mails beantwoord... en morgen mag ik zeker niet vergeten te bellen naar de kindjes om te vernemen hoe de eerste schooldag verliep! 😊
woensdag 30 augustus 2017
Over horloges, vertalingen, enzovoort
Deze ochtend, vergadering van de werkgroep WO I. Nog steeds affiches nalezen... en we vinden hier en daar nog een fout in de teksten die overgenomen zijn uit het boek. Dat betekent dat er binnenkort nog veel werk zal moeten gestoken worden in het nalezen van de drukproeven.
Na de vergadering en een snel middagmaal gaven we een deel van de verdieping (badkamer, gang), de trap en de hal een beurt en reden we naar de apotheker, de nieuwe schoenmaker in Heers, de post en de kringwinkel in Sint-Truiden waar we voor een keer met lege handen buitenkwamen. Daarna, tussen twee regenbuien door, een wandeling in Bevingen waar we even ook langs die vriendelijke horlogemaker gingen.
Weer moesten we niets betalen voor de kleine regeling die hij had uitgevoerd aan Rogers horloge. Heel leuk voor ons maar op die manier wordt die man nooit rijk! 😉
Onderweg naar huis kreeg ik een mail van Hendrik over een nieuwe vertaaldienst online, 'beter dan Google Translate'. Hendrik stuurde ook een voorbeeld van een automatische vertaling op en ik was zo onder de indruk dat ik het thuis meteen uitprobeerde met een van mijn teksten. Ongelooflijk! Vooral omdat het programma zelf bijleert ('deep learning)'!
Echt, als eens iedereen dat programma kent, zijn wij vertalers zo goed als overbodig. Op zich vind ik die vooruitgang boeiend (en wat mezelf betreft, ik ben toch aan het einde van mijn loopbaan) maar voor beginnende vertalers lijkt het me niet zo'n goed nieuws!
Na de vergadering en een snel middagmaal gaven we een deel van de verdieping (badkamer, gang), de trap en de hal een beurt en reden we naar de apotheker, de nieuwe schoenmaker in Heers, de post en de kringwinkel in Sint-Truiden waar we voor een keer met lege handen buitenkwamen. Daarna, tussen twee regenbuien door, een wandeling in Bevingen waar we even ook langs die vriendelijke horlogemaker gingen.
 |
| Eigen foto |
Onderweg naar huis kreeg ik een mail van Hendrik over een nieuwe vertaaldienst online, 'beter dan Google Translate'. Hendrik stuurde ook een voorbeeld van een automatische vertaling op en ik was zo onder de indruk dat ik het thuis meteen uitprobeerde met een van mijn teksten. Ongelooflijk! Vooral omdat het programma zelf bijleert ('deep learning)'!
Echt, als eens iedereen dat programma kent, zijn wij vertalers zo goed als overbodig. Op zich vind ik die vooruitgang boeiend (en wat mezelf betreft, ik ben toch aan het einde van mijn loopbaan) maar voor beginnende vertalers lijkt het me niet zo'n goed nieuws!
dinsdag 29 augustus 2017
Na zwaar huishoudelijk werk, nieuws over Georges Philips
Met Roger meer dan drie uur besteed aan het schoonmaken van het poorthuis: deze keer ook vrij veel opgeruimd en twee keer naar het containerpark gereden. Het ziet er al veel beter uit (maar nog niet optimaal).
Daarna vond ik dat we een biertje hadden verdiend: het was immers 32°C en we dropen allebei van het zweet. We reden naar De Kluizenaar die gesloten bleek: we waren vergeten dat het dinsdag is en dat hier dan praktisch alle cafés sluiten.
Dus maar terug naar huis (ik vond het te warm voor een wandeling en vermoedde dat ons werk ons voldoende beweging had gegeven) waar ik de mail van Elie, die onderweg was aangekomen, opende. Het betrof het militaire dossier van mijn grootvader van moeders kant (Nononc, ik stuur je de gegevens heel binnenkort door).
Volgens dat dossier is Georges Philips geen oud-strijder 14-18: hij werd ingelijfd bij de bijzondere lichting van 1919! Van waar dan dat hardnekkige verhaal over het wel deelnemen aan de oorlog?
Na het avondeten belde Nany me met enkele nieuwtjes. Toen ik haar over de gegevens in dat dossier vertelde, streed ze die af en vertelde ze me weer het bekende verhaal... maar deze keer met een detail dat bij mij de vraag deed rijzen of er geen verwarring was ontstaan met een of ander verhaal over de vader van Georges. Nany had het immers over haar vader als loteling en de loting werd al in 1909 afgeschaft!
Misschien moeten we eens wat opzoekingen doen over die vader, namelijk Karel Philips, genoemd Charel?
Daarna vond ik dat we een biertje hadden verdiend: het was immers 32°C en we dropen allebei van het zweet. We reden naar De Kluizenaar die gesloten bleek: we waren vergeten dat het dinsdag is en dat hier dan praktisch alle cafés sluiten.
Dus maar terug naar huis (ik vond het te warm voor een wandeling en vermoedde dat ons werk ons voldoende beweging had gegeven) waar ik de mail van Elie, die onderweg was aangekomen, opende. Het betrof het militaire dossier van mijn grootvader van moeders kant (Nononc, ik stuur je de gegevens heel binnenkort door).
Volgens dat dossier is Georges Philips geen oud-strijder 14-18: hij werd ingelijfd bij de bijzondere lichting van 1919! Van waar dan dat hardnekkige verhaal over het wel deelnemen aan de oorlog?
Na het avondeten belde Nany me met enkele nieuwtjes. Toen ik haar over de gegevens in dat dossier vertelde, streed ze die af en vertelde ze me weer het bekende verhaal... maar deze keer met een detail dat bij mij de vraag deed rijzen of er geen verwarring was ontstaan met een of ander verhaal over de vader van Georges. Nany had het immers over haar vader als loteling en de loting werd al in 1909 afgeschaft!
Misschien moeten we eens wat opzoekingen doen over die vader, namelijk Karel Philips, genoemd Charel?
maandag 28 augustus 2017
Pijnlijke holle weg
Na onze uitgebreide boodschappen stelde Roger vandaag een wandeling voor in de buurt van de kapel van Helshoven.
We volgden de mooie holle weg tegenover de kapel... maar daar werden ooit keitjes gestort (waarschijnlijk om het rijden of zelfs het stappen te vergemakkelijken) en ik had sandalen met een dunne zool aan (ik dacht dat mijn wandelschoenen in de auto lagen maar Roger had ze buiten mijn weten eruit gehaald)! Pijnlijk was dat voor mijn voeten!
Ik heb er deze keer echt niet van genoten en was blij toen we na een hele poos klimmen op een aarden weg terechtkwamen. We liepen via de steenweg terug naar de kapel: ik had geen zin om in het teruggaan weer bij elke stap naar de grond te moeten kijken om keitjes en andere stenen zo veel mogelijk te vermijden.
En we besloten een biertje (het was heel warm) te gaan drinken op het terras van De Kluizenaar: dat vond ik veel aangenamer.😉
We volgden de mooie holle weg tegenover de kapel... maar daar werden ooit keitjes gestort (waarschijnlijk om het rijden of zelfs het stappen te vergemakkelijken) en ik had sandalen met een dunne zool aan (ik dacht dat mijn wandelschoenen in de auto lagen maar Roger had ze buiten mijn weten eruit gehaald)! Pijnlijk was dat voor mijn voeten!
Ik heb er deze keer echt niet van genoten en was blij toen we na een hele poos klimmen op een aarden weg terechtkwamen. We liepen via de steenweg terug naar de kapel: ik had geen zin om in het teruggaan weer bij elke stap naar de grond te moeten kijken om keitjes en andere stenen zo veel mogelijk te vermijden.
En we besloten een biertje (het was heel warm) te gaan drinken op het terras van De Kluizenaar: dat vond ik veel aangenamer.😉
 |
| Eigen foto's |
zondag 27 augustus 2017
Luie zondag
Geen enkele verplichting vandaag en wat kan ik daarvan genieten! Het werd dus een heel luie zondag. Lectuur, af en toe luisteren naar het journaal (niet elk uur, want zoveel goed nieuws hoor je niet), een paar mails beantwoord (en onder andere vernomen via vriendin Marie-Louise - die het zelf online had gevonden - dat die fameuze reünie van onze vroegere school op 15 september plaatsvindt én dat je voor 5 juli moest inschrijven). Jammer...
Hoewel, als het zo is, zoals 25 jaar geleden, dat de echtgenoten niet welkom zijn, zou ik toch niet kunnen gaan.
25 jaar geleden woonden we nog in Antwerpen maar nu wonen we in Limburg. Roger zou me dan naar het Antwerpse moeten rijden - ik heb immers geen rijbewijs - en wat moet hij dan zelf doen terwijl ik aan tafel zit met mijn vroegere klasgenoten?
Voor de rest een beetje gekookt (weer iets heel lekkers in elkaar geflanst met een spitskool, een aardappel, olijfolie, amandelmelk, zout, peper, nootmuskaat, kurkuma, een klompje boter en geraspte kaas), een cafeetje gedaan in Sint-Truiden en toch een paar keer de wasmachine laten draaien.
En... teruggedacht aan een vraag waarmee ik gisteren weer enkele keren werd geconfronteerd:'Ben je iets aan het schrijven?'
Nee dus hoewel ik elke dag schrijf (deze blog, mijn dagboek, mails, brieven enzovoort). Ik vermoed dat ik nooit meer iets zal uitgeven, want dat bedoelen de mensen immers met hun vraag. Ik ben immers ontgoocheld door die kleine uitgeverijen.
Of je moet zelf zoveel exemplaren afnemen en je wordt verplicht te leuren met je boeken, of de uitgever zorgt voor fouten op de achterflap die je door hem liet verzorgen (heb ik zelf meegemaakt bij mijn toch vrij goede eerste uitgever), of je boek wordt in slecht Engels vertaald (heb ik meegemaakt bij Free Musketeers die nu van naam is veranderd)... of, en dat vind ik het allerergste, jouw uiteindelijke boek staat vol fouten (oké, de fouten liggen aan de auteur maar kom, die "kleine" uitgever kon toch minstens de auteur daarop attent maken).
Je kunt natuurlijk in eigen beheer uitgeven maar dat vind ik helemaal geen goed idee: buiten de vijf à tien kennissen die zo vriendelijk zijn je manuscript na te lezen, krijg je geen enkel echt objectief oordeel en, zoals iemand mij gisteren antwoordde: 'Dan moet je zeker met je boeken gaan leuren bij vrienden en kennissen'.
Nu, de bundel, die Daniël Depireux ons onlangs schonk, is wel heel verzorgd uitgegeven en ik heb er geen fouten in gevonden. Ik weet echter niet of hij zelf exemplaren heeft moeten afnemen en of hij met zijn werk moet leuren.
Hoewel, als het zo is, zoals 25 jaar geleden, dat de echtgenoten niet welkom zijn, zou ik toch niet kunnen gaan.
25 jaar geleden woonden we nog in Antwerpen maar nu wonen we in Limburg. Roger zou me dan naar het Antwerpse moeten rijden - ik heb immers geen rijbewijs - en wat moet hij dan zelf doen terwijl ik aan tafel zit met mijn vroegere klasgenoten?
Voor de rest een beetje gekookt (weer iets heel lekkers in elkaar geflanst met een spitskool, een aardappel, olijfolie, amandelmelk, zout, peper, nootmuskaat, kurkuma, een klompje boter en geraspte kaas), een cafeetje gedaan in Sint-Truiden en toch een paar keer de wasmachine laten draaien.
En... teruggedacht aan een vraag waarmee ik gisteren weer enkele keren werd geconfronteerd:'Ben je iets aan het schrijven?'
Nee dus hoewel ik elke dag schrijf (deze blog, mijn dagboek, mails, brieven enzovoort). Ik vermoed dat ik nooit meer iets zal uitgeven, want dat bedoelen de mensen immers met hun vraag. Ik ben immers ontgoocheld door die kleine uitgeverijen.
Of je moet zelf zoveel exemplaren afnemen en je wordt verplicht te leuren met je boeken, of de uitgever zorgt voor fouten op de achterflap die je door hem liet verzorgen (heb ik zelf meegemaakt bij mijn toch vrij goede eerste uitgever), of je boek wordt in slecht Engels vertaald (heb ik meegemaakt bij Free Musketeers die nu van naam is veranderd)... of, en dat vind ik het allerergste, jouw uiteindelijke boek staat vol fouten (oké, de fouten liggen aan de auteur maar kom, die "kleine" uitgever kon toch minstens de auteur daarop attent maken).
Je kunt natuurlijk in eigen beheer uitgeven maar dat vind ik helemaal geen goed idee: buiten de vijf à tien kennissen die zo vriendelijk zijn je manuscript na te lezen, krijg je geen enkel echt objectief oordeel en, zoals iemand mij gisteren antwoordde: 'Dan moet je zeker met je boeken gaan leuren bij vrienden en kennissen'.
Nu, de bundel, die Daniël Depireux ons onlangs schonk, is wel heel verzorgd uitgegeven en ik heb er geen fouten in gevonden. Ik weet echter niet of hij zelf exemplaren heeft moeten afnemen en of hij met zijn werk moet leuren.
zaterdag 26 augustus 2017
Plechtige uitreiking van de Nestor-prijs 2017
Dit jaar waren we nog eens uitgenodigd op de uitreiking van de Nestor in Herentals. Zoals telkens werd het een boeiende middag. De laureaten waren deze keer Leen Persijn en Johan Verminnen.
In zijn slotwoord legde Frans Depeuter (volgens mij terecht) de nadruk op het Vlaamse karakter van die Nestor-prijs en achteraf bleek hem dat door iemand van het organiserend comité kwalijk genomen te zijn!😞
Na een groepsfoto volgde de receptie waarop we gezellig praatten met Modamske en zijn echtgenote Kristien, Reinhilde (schepper van het Nestor-beeldje) en haar echtgenoot Philippe, een lieve vrouw die ik daar steeds weer ontmoet maar van wie ik de naam niet ken en uiteraard Frans Depeuter.
Kristien, Roger Modamske, Reinhilde en Philippe hadden gereserveerd in een restaurant in de buurt (restaurant waar Karel, die geregeld onze vriend Fons ontmoet in Herentals, al vaak over sprak) en ze vroegen ons of we mee wilden.
We hebben de uitnodiging niet aanvaard: Roger moest nog rijden en mocht dus niets meer drinken!
En... ik dacht terug aan de tijd toen een beetje te veel gedronken hebben nog niet echt een probleem was. Omdat er nog niet zoveel auto's reden natuurlijk!
 |
| Inleiding door Ingrid Ryken |
 |
| Leen Persijn |
 |
| Johan Persijn zorgt voor de laudatio van zijn grote zus |
 |
| Frans Depeuter reikt de Nestor uit aan Leen Persijn |
 |
| Frans Depeuter reikt de Nestor uit aan Johan Verminnen |
 |
| Johan Verminnen |
 |
| Slotwoord door Frans Depeuter (foto's Roger) |
Na een groepsfoto volgde de receptie waarop we gezellig praatten met Modamske en zijn echtgenote Kristien, Reinhilde (schepper van het Nestor-beeldje) en haar echtgenoot Philippe, een lieve vrouw die ik daar steeds weer ontmoet maar van wie ik de naam niet ken en uiteraard Frans Depeuter.
 |
| Foto's Roger |
We hebben de uitnodiging niet aanvaard: Roger moest nog rijden en mocht dus niets meer drinken!
En... ik dacht terug aan de tijd toen een beetje te veel gedronken hebben nog niet echt een probleem was. Omdat er nog niet zoveel auto's reden natuurlijk!
vrijdag 25 augustus 2017
Huishouden en rommel
Nu de drukte eventjes (heel eventjes maar!) voorbij is, was het hoog tijd om eindelijk weer te beginnen schoonmaken. Een kamer per dag: meer kan mijn rug niet aan.
We begonnen met onze werkkamer (veel gymnastiek voor mij, want wat een rommel stapelt vooral Roger daar op!). Nu, na de schoonmaak is die kamer niet echt opgeruimd: veel spullen worden alleen even verplaatst tijdens het werk.😅
Na korte boodschappen heb ik de inhoud van dozen met te archiveren spullen van de KVLS, die Boudewijn ons vorige dinsdag bracht, geordend. Daar kroop vrij veel tijd in: het ging om verschillende nummers van Oostland en de Limburgse monografieën die echt door elkaar in die dozen lagen. Ik schreef met een stift op elke doos wat er nu in zit, Roger bracht de dozen naar hun plaats (ze zijn te zwaar voor mij) en... kwam terug met een doos waarop ik maanden geleden schreef: "na te kijken". Ik wist dus al lang dat ik daar eens tijd moet voor maken (het gaat over allerlei publicaties van de KVLS maar telkens over slechts 1 of 2 exemplaren: die moeten dus in de juiste dozen worden overgeplaatst) maar vandaag had ik daar echt geen tijd meer voor: ik moest dringend beginnen te koken.
Na ons avondmaal wilde ik eindelijk, zoals bijna elke dag maar meestal niet als er logés zijn, een uurtje lezen op papier maar ik vond het boek waar ik in bezig was niet meteen terug... tot ik me herinnerde dat ik het een van de vorige dagen bovenop de stapel te lezen, te herlezen of nog te raadplegen boeken op de oude naaimachine van mijn oma Marraine had gelegd. Zodat het niet in de weg zou slingeren van Elena of Matthias terwijl zij in de salon speelden.
Ook eindelijk wachtende mails enzovoort beantwoord. Er was onder andere een vraag van een vroegere klasgenote: of ik aanwezig zou zijn op de reünie van onze vroegere school (we zijn daar 50 jaar geleden afgestudeerd. 50 jaar: stel je voor!). Ik weet echter van niets en zij zegt ook niet waar of wanneer die reünie plaatsvindt. Afijn, dat heb ik haar even gevraagd maar ik heb nog geen antwoord gekregen.
O ja, vandaag ook mijn telefoonfobie weer overwonnen. Nany gaf niet thuis maar zus Bie herinnerde me in een mail eraan dat onze moeder het ook druk heeft deze dagen. Onze vrienden Beeckman gaven ook geen respons: dat betekent een van de volgende dagen nog eens telefoneren.
We begonnen met onze werkkamer (veel gymnastiek voor mij, want wat een rommel stapelt vooral Roger daar op!). Nu, na de schoonmaak is die kamer niet echt opgeruimd: veel spullen worden alleen even verplaatst tijdens het werk.😅
Na korte boodschappen heb ik de inhoud van dozen met te archiveren spullen van de KVLS, die Boudewijn ons vorige dinsdag bracht, geordend. Daar kroop vrij veel tijd in: het ging om verschillende nummers van Oostland en de Limburgse monografieën die echt door elkaar in die dozen lagen. Ik schreef met een stift op elke doos wat er nu in zit, Roger bracht de dozen naar hun plaats (ze zijn te zwaar voor mij) en... kwam terug met een doos waarop ik maanden geleden schreef: "na te kijken". Ik wist dus al lang dat ik daar eens tijd moet voor maken (het gaat over allerlei publicaties van de KVLS maar telkens over slechts 1 of 2 exemplaren: die moeten dus in de juiste dozen worden overgeplaatst) maar vandaag had ik daar echt geen tijd meer voor: ik moest dringend beginnen te koken.
Na ons avondmaal wilde ik eindelijk, zoals bijna elke dag maar meestal niet als er logés zijn, een uurtje lezen op papier maar ik vond het boek waar ik in bezig was niet meteen terug... tot ik me herinnerde dat ik het een van de vorige dagen bovenop de stapel te lezen, te herlezen of nog te raadplegen boeken op de oude naaimachine van mijn oma Marraine had gelegd. Zodat het niet in de weg zou slingeren van Elena of Matthias terwijl zij in de salon speelden.
Ook eindelijk wachtende mails enzovoort beantwoord. Er was onder andere een vraag van een vroegere klasgenote: of ik aanwezig zou zijn op de reünie van onze vroegere school (we zijn daar 50 jaar geleden afgestudeerd. 50 jaar: stel je voor!). Ik weet echter van niets en zij zegt ook niet waar of wanneer die reünie plaatsvindt. Afijn, dat heb ik haar even gevraagd maar ik heb nog geen antwoord gekregen.
O ja, vandaag ook mijn telefoonfobie weer overwonnen. Nany gaf niet thuis maar zus Bie herinnerde me in een mail eraan dat onze moeder het ook druk heeft deze dagen. Onze vrienden Beeckman gaven ook geen respons: dat betekent een van de volgende dagen nog eens telefoneren.
donderdag 24 augustus 2017
Nog een dagje met Elena en Matthias
Na veel spelen en een filmpje trokken we na het middagmaal naar de speeltuin in het domein Nieuwenhove waar Roger en ik niet de enige opa en oma waren met kleinkinderen!
Na een paar uur druk spelen vond ik dat Elena en Matthias een drankje hadden verdiend. Ze wilden cola en vermits grootouders mogen verwennen, kregen ze dat.
Toen we terug thuis waren, werd het even superdruk: de kindjes wilden op het terras met een bal blikken dozen omverwerpen, ik moest beginnen koken en kon dus niet meedoen, ik kreeg een telefoonoproep, moest dringend een sms van Nany (over onder andere de vrouw van haar neef die gehospitaliseerd werd) beantwoorden, maar ik kreeg gelukkig van Roger gedaan dat hij met de kindjes ging spelen terwijl ik met één hand de telefoon vasthield en met de andere hand zorgde voor ons avondeten en de tafel dekte.
Deze keer aten we wel gezonder dan gisteren: preisoep gevolgd door een puree van veel broccoli en weinig aardappelen en balletjes van gemengd gehakt. Het heeft de kindjes duidelijk gesmaakt!
Daarna speelde ik nog een halfuurtje mee voordat we de kindjes naar het Leuvense terugbrachten. Onderweg viel Elena in slaap... en ik ook: ik heb te weinig geslapen de twee vorige nachten!
Matthias bleef tijdens bijna heel de rit wakker en vertelde onder andere over wat hij nog allemaal van plan was deze vakantie. Elena had me daarvoor ook al verteld wat zij nog zou doen... en dat ze bijna niet kan wachten op het begin van het nieuwe schooljaar. Ze mag immers eindelijk naar het eerste leerjaar en kijkt daar echt naar uit.
 |
| Eigen foto |
 |
| Foto Roger |
Toen we terug thuis waren, werd het even superdruk: de kindjes wilden op het terras met een bal blikken dozen omverwerpen, ik moest beginnen koken en kon dus niet meedoen, ik kreeg een telefoonoproep, moest dringend een sms van Nany (over onder andere de vrouw van haar neef die gehospitaliseerd werd) beantwoorden, maar ik kreeg gelukkig van Roger gedaan dat hij met de kindjes ging spelen terwijl ik met één hand de telefoon vasthield en met de andere hand zorgde voor ons avondeten en de tafel dekte.
Deze keer aten we wel gezonder dan gisteren: preisoep gevolgd door een puree van veel broccoli en weinig aardappelen en balletjes van gemengd gehakt. Het heeft de kindjes duidelijk gesmaakt!
Daarna speelde ik nog een halfuurtje mee voordat we de kindjes naar het Leuvense terugbrachten. Onderweg viel Elena in slaap... en ik ook: ik heb te weinig geslapen de twee vorige nachten!
Matthias bleef tijdens bijna heel de rit wakker en vertelde onder andere over wat hij nog allemaal van plan was deze vakantie. Elena had me daarvoor ook al verteld wat zij nog zou doen... en dat ze bijna niet kan wachten op het begin van het nieuwe schooljaar. Ze mag immers eindelijk naar het eerste leerjaar en kijkt daar echt naar uit.
woensdag 23 augustus 2017
Lekker "zondigen" met Elena en Matthias
Deze middag reden we met Elena en Matthias naar Den Teluur in Sint-Truiden, het buurtrestaurant dat Liliane en Paul ons leerden kennen.
Voor één keer mochten de kindjes lekker zondigen. Voor hen frieten met mayonaise of ketchup, curryworst, cola of limonade en een ijsje. Roger nam soep en daarna ook frieten met worst, ik nam een slaatje. En ik bedacht dat je daar voor een paar euro een hele maaltijd kunt krijgen (bijvoorbeeld soep, brood en rauwkost): ongelooflijk laag, die prijzen.
Toeval: we kwamen er Liliane tegen, die ongeveer hetzelfde idee als wij had gehad. Alleen at haar gezelschap gezondere spullen dan het onze! 😉
Uiteraard gingen we daarna nog even kijken naar de konijnen, schapen, pony's, kippen, eenden en luidruchtige ganzen in de buurt.
Vooral de ganzen vonden Elena en Matthias grappig: ze leken ons telkens te beantwoorden.
We reden nog even langs de Kringwinkel (cadeautjes dus, maar wees niet bang, papa en mama van de kindjes: we hebben afgesproken dat die speeltjes hier blijven) en daarna naar huis.
Hoewel de kindjes eerst dachten buiten te spelen, besloten ze toch maar binnen te blijven: het was heel warm vandaag en binnen was het lekker koel.
Als vieruurtje aten we vooral fruit en voor het avondmaal maakte ik preisoep en boekweitpannenkoeken klaar (waar Elena en Matthias weliswaar vrij veel suiker op deden).
Tussendoor kreeg ik enkele telefoontjes: van Nany over onze heel goede Matadi-vrienden die het noodlot wel lijkt te achtervolgen en van Jan Gerits over onder andere de volgende monografie. Telefoontjes die ik zo kort mogelijk hield, want de kindjes eisten al mijn aandacht op.
Na nog een filmpje (een sprookje van Grimm) was het bedtijd en kreeg ik na het tandenpoetsen, een verhaaltje en een nachtzoen eindelijk wat tijd voor mezelf. 😊
Voor één keer mochten de kindjes lekker zondigen. Voor hen frieten met mayonaise of ketchup, curryworst, cola of limonade en een ijsje. Roger nam soep en daarna ook frieten met worst, ik nam een slaatje. En ik bedacht dat je daar voor een paar euro een hele maaltijd kunt krijgen (bijvoorbeeld soep, brood en rauwkost): ongelooflijk laag, die prijzen.
 |
 |
| Foto's Roger |
Uiteraard gingen we daarna nog even kijken naar de konijnen, schapen, pony's, kippen, eenden en luidruchtige ganzen in de buurt.
 |
| Eigen foto's |
We reden nog even langs de Kringwinkel (cadeautjes dus, maar wees niet bang, papa en mama van de kindjes: we hebben afgesproken dat die speeltjes hier blijven) en daarna naar huis.
Hoewel de kindjes eerst dachten buiten te spelen, besloten ze toch maar binnen te blijven: het was heel warm vandaag en binnen was het lekker koel.
 |
| Eigen foto's |
Tussendoor kreeg ik enkele telefoontjes: van Nany over onze heel goede Matadi-vrienden die het noodlot wel lijkt te achtervolgen en van Jan Gerits over onder andere de volgende monografie. Telefoontjes die ik zo kort mogelijk hield, want de kindjes eisten al mijn aandacht op.
Na nog een filmpje (een sprookje van Grimm) was het bedtijd en kreeg ik na het tandenpoetsen, een verhaaltje en een nachtzoen eindelijk wat tijd voor mezelf. 😊
dinsdag 22 augustus 2017
Weer druk...
 |
| Foto's Roger |
Daar waren ze allemaal in de speeltuin naast haar flat: zijzelf, Elena, Matthias, Eva, hun mama en hun oom Zeger. En later ook tante José en haar dochter Nicole met ook twee kleinkinderen.
Na een poosje reden we naar de Riddershoeve. Een ijsje voor de kinderen, een biertje voor ons, een speeltuin en gezellige gesprekken. Heel aangenaam.
Rond 17 uur zijn we terug naar Haspengouw gereden met Elena en Matthias. Vlak na ons avondmaal (brood, soep voor wie wilde en toespijs) kregen we even bezoek van Boudewijn. De kindjes hebben nog veel gespeeld en, wat Elena betreft, getekend. Na nog een filmpje was het echt bedtijd: toilet, verhaaltje en nachtzoen.
O ja, en het boek van Denise is terecht!
 |
| Eigen foto's |
maandag 21 augustus 2017
Gesproken boek van mij
Toen ik bezig was met de vorige post zocht ik iets op dat ik jaren geleden gepost had, maar ik kwam terecht op wat ik niet zocht en niet wist: dit.
Een gesproken boek van mij!
Maar... ik vertelde het aan Roger en hij heeft gelijk: hoe komt het dat ik daar niets aan verdiend heb (ik bedoel "geld" dus)?
Was ik toch maar een beetje een zakenvrouw!
Een gesproken boek van mij!
Maar... ik vertelde het aan Roger en hij heeft gelijk: hoe komt het dat ik daar niets aan verdiend heb (ik bedoel "geld" dus)?
Was ik toch maar een beetje een zakenvrouw!
Vrij rustige dag
Vandaag was een veel minder drukke dag: enkele wasbeurten, boodschappen, lectuur, als avondmaal restjes en, zoals ik al zei, voldoende tijd om iets op te zoeken op Google.
Voor onze boodschappen belde ik met Nany die wat last van duizelingen bleek te hebben. Ik vertelde haar dat mijn vriendin Denise mij in een mail had verteld dat zij haar ooit een boek, bestemd voor mij, had gegeven. Nany wist daar niets meer van. We besloten dat de volgende keer dat Roger en ik op bezoek bij haar komen, ik haar boeken zal nakijken (Denise gaf me immers de titel en auteur van het boek).
Na ons avondmaal en mijn uurtje lectuur op papier beantwoordde ik een mail van Bernadette (echtgenote van Juan Masondo) die al meer dan een week op respons wachtte.
Normaal gezien verwachtte ik na onze boodschappen Boudewijn Knevels, die me te archiveren spullen van de KVLS zou brengen en met mij wilde praten over de tekst voor de achterflap van zijn nieuwe boek.
Boudewijn kwam echter niet opdagen.
'Bel hem op', raadde Roger me aan. En ik: 'Maar nee, die is onze afspraak gewoon vergeten en komt later wel langs.'
Deze avond besefte ik echter ineens dat we binnenkort Elena en Matthias te logeren krijgen en dat ik dan weinig tijd zal hebben voor Boudewijn... en dan vroeg ik me af of er niet weer een gezondheidsprobleem is met zijn vrouw. Als ik morgen niets hoor of lees van hem misschien toch even bellen of mailen?
En, lieve Denise, ik probeer morgen- of over morgenavond even tijd te maken voor jou.
Voor onze boodschappen belde ik met Nany die wat last van duizelingen bleek te hebben. Ik vertelde haar dat mijn vriendin Denise mij in een mail had verteld dat zij haar ooit een boek, bestemd voor mij, had gegeven. Nany wist daar niets meer van. We besloten dat de volgende keer dat Roger en ik op bezoek bij haar komen, ik haar boeken zal nakijken (Denise gaf me immers de titel en auteur van het boek).
Na ons avondmaal en mijn uurtje lectuur op papier beantwoordde ik een mail van Bernadette (echtgenote van Juan Masondo) die al meer dan een week op respons wachtte.
Normaal gezien verwachtte ik na onze boodschappen Boudewijn Knevels, die me te archiveren spullen van de KVLS zou brengen en met mij wilde praten over de tekst voor de achterflap van zijn nieuwe boek.
Boudewijn kwam echter niet opdagen.
'Bel hem op', raadde Roger me aan. En ik: 'Maar nee, die is onze afspraak gewoon vergeten en komt later wel langs.'
Deze avond besefte ik echter ineens dat we binnenkort Elena en Matthias te logeren krijgen en dat ik dan weinig tijd zal hebben voor Boudewijn... en dan vroeg ik me af of er niet weer een gezondheidsprobleem is met zijn vrouw. Als ik morgen niets hoor of lees van hem misschien toch even bellen of mailen?
En, lieve Denise, ik probeer morgen- of over morgenavond even tijd te maken voor jou.
zondag 20 augustus 2017
Over nicotine en ander vergif
Hoe vaak hoor ik me de laatste tijd loven omdat ik niet meer rook (en omdat men niet of amper ruikt wat ik damp, 'want die fruitgeuren, die veel mensen gebruiken, doen denken aan tabakken als "Clan" destijds', hoor ik dan zeggen van mijn vrienden die vroeger graag rookten), maar als men verder vraagt en ik vertel dat er nog steeds wat nicotine zit in mijn "drug" lijkt iedereen ontsteld: 'Wat is dan het nut van zulk toestel?', vroegen verschillende mensen me dit weekend.
Ik weet dat ik telkens met verstandige mensen te maken had maar blijkbaar weten ze niet dat niet de nicotine het gevaarlijkst ingrediënt is in tabak.
Ook als ik hen probeer uit te leggen dat het gezondheidsdebat eigenlijk gaat (of zou moeten gaan) over al die andere stoffen zoals benzeen, teer enzovoort, lijken ze het niet te begrijpen en blijven ze zich toespitsen op die nicotine.
En ik ben veel te onwetend om echt een wetenschappelijke uitleg te geven. Wat ik wel weet: nicotine (die je ook vind in veel groenten) is inderdaad verslavend en zelfs een vergif (dat je dus sowieso binnenkrijgt als je groenten - zoveel mogelijk wordt aangeraden - eet) maar waar je niet van dood gaat tenzij je echt overdrijft (en hoe doe je dat dan wel?)!
Deze middag, in Rotselaar, hadden Roger en ik een gesprek met een van die mensen die we nog niet kenden, een ingenieur scheikunde. Het ging over alcohol en suiker. Die man gaf ons een korte uitleg over korte- en lange ketensuikers en hoe ze reageren op gisting.
Uiteraard heb ik er niet veel van begrepen, maar ik weet wel dat ik echt eens wat meer daarover moet opzoeken, want volgens hem kun je lange ketensuikers niet aan het gisten brengen. Als ik dus logisch redeneer, zitten die wel nog in bier, wijn, enzovoort? En suiker is ook een vergif! Of niet?
Ik weet dat ik telkens met verstandige mensen te maken had maar blijkbaar weten ze niet dat niet de nicotine het gevaarlijkst ingrediënt is in tabak.
Ook als ik hen probeer uit te leggen dat het gezondheidsdebat eigenlijk gaat (of zou moeten gaan) over al die andere stoffen zoals benzeen, teer enzovoort, lijken ze het niet te begrijpen en blijven ze zich toespitsen op die nicotine.
En ik ben veel te onwetend om echt een wetenschappelijke uitleg te geven. Wat ik wel weet: nicotine (die je ook vind in veel groenten) is inderdaad verslavend en zelfs een vergif (dat je dus sowieso binnenkrijgt als je groenten - zoveel mogelijk wordt aangeraden - eet) maar waar je niet van dood gaat tenzij je echt overdrijft (en hoe doe je dat dan wel?)!
Deze middag, in Rotselaar, hadden Roger en ik een gesprek met een van die mensen die we nog niet kenden, een ingenieur scheikunde. Het ging over alcohol en suiker. Die man gaf ons een korte uitleg over korte- en lange ketensuikers en hoe ze reageren op gisting.
Uiteraard heb ik er niet veel van begrepen, maar ik weet wel dat ik echt eens wat meer daarover moet opzoeken, want volgens hem kun je lange ketensuikers niet aan het gisten brengen. Als ik dus logisch redeneer, zitten die wel nog in bier, wijn, enzovoort? En suiker is ook een vergif! Of niet?
Druk weekend
We bezochten dit weekend onze vrienden in de "Ardenne profonde" waar ook hun oudste dochter en schoonzoon op ons wachtten. Zoals telkens werd er heel veel geconverseerd (meestal over literatuur en taal maar ook over politiek), herinneringen opgehaald (onder andere aan hun en mijn verblijf in Congo) en nieuwtjes uitgewisseld (schoonzoon vertelde onder andere over een collega van hem die bleek de partner te zijn van een vroegere prof van mij - degene die mij ertoe overhaalde mijn studies op eigen kosten te hervatten in 1971).
Uiteraard werd er ook weer samen gekookt, werden er recepten uitgewisseld, hebben we lekker gegeten en gedronken en, ondanks de leeftijd van onze gastheren (90 en 85 jaar), maakten we nog een mooie wandeling tussen twee regenbuien door.
Deze middag werden Roger en ik, samen met Jan de fotograaf, Seany en Karel, verwacht bij Marieke in het Leuvense. Terwijl we genoten van een wijntje of een ander drankje werden we daar vervoegd door twee andere vrienden van Marieke (mensen die Roger en ik nog niet kenden).
Daarna ging het naar de molenfeesten in Rotselaar (in de molen die vroeger toebehoorde aan de grootouders van Karel en zijn broer Dirk zaliger).
Rond 20:30 uur trokken we allemaal terug naar Marieke die een volledig koud buffet uit haar koelkast toverde.
Een heel gezellig weekend dus maar iets te druk voor mijn doen! Dat kwam omdat ik eerst dacht dat de molenfeesten pas volgend weekend plaatsvonden, anders had ik wel op een ander weekend afgesproken met onze goede oude vrienden.
Ik merk echter dat bijna al onze vrienden en kennissen houden van zulke drukte en ik vraag me de laatste tijd vaak af of ik dan zo abnormaal ben.
Nu, of ik er van hou of niet: de drukte houdt hier nog een poosje aan. Zeggen dat ik hoopte op een rustiger leven eens ik op pensioen zou zijn!
Uiteraard werd er ook weer samen gekookt, werden er recepten uitgewisseld, hebben we lekker gegeten en gedronken en, ondanks de leeftijd van onze gastheren (90 en 85 jaar), maakten we nog een mooie wandeling tussen twee regenbuien door.
 |
| Eigen foto |
Daarna ging het naar de molenfeesten in Rotselaar (in de molen die vroeger toebehoorde aan de grootouders van Karel en zijn broer Dirk zaliger).
 |
| Gezelligheid troef in de molen (eigen foto's) |
 |
| Eigen foto's |
Ik merk echter dat bijna al onze vrienden en kennissen houden van zulke drukte en ik vraag me de laatste tijd vaak af of ik dan zo abnormaal ben.
Nu, of ik er van hou of niet: de drukte houdt hier nog een poosje aan. Zeggen dat ik hoopte op een rustiger leven eens ik op pensioen zou zijn!
donderdag 17 augustus 2017
Drukke dagen
Vorige maandag ruimde Roger, met de hulp van dochter en schoonzoon, hun omgevallen boom op. Ik hield me ondertussen met de kindjes bezig: spelen, filmpjes kijken, puzzelen en, voor Eva, veel tekenen.
Tegen de avond kreeg ik een oproep van Hendrik: of hij naar het Leuvense mocht sporen en met ons mee naar Haspengouw rijden. Uiteraard mocht dat.
Dinsdag maakten we onze dagelijkse wandeling in Klein-Gelmen: een lus via Mettekoven. Op die anders zo rustige wandeling ontmoetten we nu praktisch overal politie, enkele brandweerwagens en hoorden we de hele tijd een helikopter boven ons cirkelen. Zochten ze een misdadiger, vroegen we ons af... tot Hendrik de kranten bekeek op zijn smartphone: ze zochten een vermiste (hij is nog steeds niet teruggevonden).
Na een lange dinsdagavond werd het een heel korte nacht voor Roger en mij: woensdag moesten we al om 9 uur op de vergadering van de werkgroep WOI zijn.
Daarna deden we onze boodschappen, maakten we een wandeling in de buurt van de kapel van Helshoven en dronken we een biertje op het terras van De Kluizenaar.
's Avonds kreeg ik een mail van Boudewijn Knevels: of ik de tekst voor de achterflap van zijn volgend boek wilde nalezen. Dat is ondertussen gebeurd en we spreken binnenkort af.
Na nog een film hebben Hendrik en wij nog lang nagepraat waardoor het weer heel laat werd.
Vandaag vrij lang geslapen. Na de middag een mooie lange wandeling langs de vroegere spoorwegzate in Jesseren.
Het was de bedoeling dat de mannen, terwijl ik voor het avondeten zorgde, in de tuin zouden werken (gisteren hadden ze al onkruid gewied): er ligt daar ontzettend veel snoeisel dat verwijderd moet worden. Helaas, het begon te regenen...
En op de radio hoorden we over de aanslag op de Ramblas in Barcelona!
Nadat we Hendrik naar het station van Sint-Truiden hadden gebracht kreeg ik een mail van ons nichtje over onze familiezieke die weldra kort bezoek mag krijgen.
 |
| Eigen foto's |
Dinsdag maakten we onze dagelijkse wandeling in Klein-Gelmen: een lus via Mettekoven. Op die anders zo rustige wandeling ontmoetten we nu praktisch overal politie, enkele brandweerwagens en hoorden we de hele tijd een helikopter boven ons cirkelen. Zochten ze een misdadiger, vroegen we ons af... tot Hendrik de kranten bekeek op zijn smartphone: ze zochten een vermiste (hij is nog steeds niet teruggevonden).
Na een lange dinsdagavond werd het een heel korte nacht voor Roger en mij: woensdag moesten we al om 9 uur op de vergadering van de werkgroep WOI zijn.
Daarna deden we onze boodschappen, maakten we een wandeling in de buurt van de kapel van Helshoven en dronken we een biertje op het terras van De Kluizenaar.
 |
| Eigen foto |
Na nog een film hebben Hendrik en wij nog lang nagepraat waardoor het weer heel laat werd.
Vandaag vrij lang geslapen. Na de middag een mooie lange wandeling langs de vroegere spoorwegzate in Jesseren.
 |
| Eigen foto's |
En op de radio hoorden we over de aanslag op de Ramblas in Barcelona!
Nadat we Hendrik naar het station van Sint-Truiden hadden gebracht kreeg ik een mail van ons nichtje over onze familiezieke die weldra kort bezoek mag krijgen.