Over leven en dood (en euthanasie)

Een vriend (hoe moet ik hem anders noemen? Ik heb hem maar een keer ontmoet, nu jaren geleden in Vresse, maar hij blijft me trouw berichten en teksten doorsturen waarvan hij vermoedt dat ze me zullen interesseren) stuurde me vandaag een link naar dit stukje. Dat mij uiteraard fel interesseerde, vooral omdat volgende zinnen die ik hieronder kopieer precies zeggen waarom ik al dat gedoe rond euthanasie niet zozeer toejuich:

“Alors, je pense à l’euthanasie et je frémis quand j’entends qu’il est préférable, pour certains, de s’esquiver à temps pour éviter de peser sur nos proches. À titre individuel, seule la liberté de ceux qui font ce choix est en jeu et ils méritent notre respect, mais je crains qu’il puisse y avoir là un dangereux signal qui pourrait persuader les plus fragiles et les plus vieux qu’il est temps pour eux de dégager !”

(Ik denk dan aan euthanasie en ik huiver als ik hoor dat het voor sommige mensen verkieslijk zou zijn op tijd te verdwijnen zodat ze geen te zware last vormen voor hun omgeving. Individueel gezien gaat het enkel om de vrijheid van degenen die ervoor kiezen en die mensen hebben recht op ons respect. Maar ik vrees dat er hier een gevaarlijk signaal kan ontstaan dat de meest broze en oude mensen ertoe aanzet te denken dat het voor hen tijd is om op te hoepelen).