Abortus

Ik hoorde daarnet op de radio dat Laurette Onkelinx de abortuswet wil versoepelen. Vrouwen die dat verlangen zouden tot veel later tijdens hun zwangerschap een abortus moeten kunnen laten uitvoeren. In feite luisterde ik met één oor, maar de woorden van  een bepaalde vrouw (naam niet gehoord) deden me wel mijn oren spitsen. Ze beweerde dat dit echt wel nodig was omdat sommige vrouwen pas na 12 weken of zelfs later beseffen dat ze zwanger zijn of dat ze niet voor het kind zullen kunnen zorgen. En die vrouwen zouden ook nog een abortus moeten kunnen laten ‘plegen’, zei die dame.
Het woord ‘plegen’ was waarschijnlijk een onbewuste verspreking, komende uit een restantje van haar geweten. Vermits zij geen graten leek te zien in het afbreken van een zwangerschap had ze immers logisch gezien eerder het woord ‘uitvoeren’ moeten gebruiken.

Nu, voor mij - en ik weet dat veel van mijn kennissen mij daarom uitlachen en zelfs heel ouderwets noemen – is dat woord ‘plegen’ hier wel op zijn plaats. Abortus staat voor mij gelijk met moord. Ik zal nooit een moeder beoordelen die een abortus liet uitvoeren:  ik ben immers niet op de hoogte van al haar beweegredenen. Maar de daad op zich kan ik niet goedkeuren.

En trouwens, als het echt te moeilijk is om voor het kind te zorgen, dan kun je het nog afstaan voor adoptie!

Daar werd natuurlijk met geen woord over gerept op ‘Een’ zoals onze nationale Nederlandstalige radio zichzelf noemt om toch maar niet de algemene benaming ‘VRT’ te gebruiken.