Vandaag gingen we even wandelen in een perenplantage in Bommershoven.
Zicht op Bommershoven (foto Roger)
Plotseling hoorden we onze naam roepen. Een fruitteler had ons herkend. Een ver familielid van een nicht van Roger. Tijdens wel een half uur hebben we met de man staan spreken. Ik weet niet hoe oud hij is, maar alleszins heel wat ouder dan Roger vermits hij hem soms ‘jongen’ of ‘Rogerke’ noemde. Nadat we het hadden gehad over de toeristenoverrompeling in Haspengouw de laatste weekends, vertelde hij ons wat meer over de fruitteelt. Dat het intensief werk was, wisten we al. Maar wat een Europese richtlijnen en reglementen komen er bij kijken! Zo vertelde die man dat fruittelers verplicht zijn een echte woning te verschaffen aan Polen die voor hen komen plukken. Een caravan voldoet niet meer. En als ze al een deel van hun eigen woning of van hun stallen mogen verbouwen om die gastarbeiders te logeren, moeten de deuren brandwerend zijn. Desnoods moeten ze dus maar al hun deuren vervangen. Ook zijn fruittelers verplicht om de 5 à 6 bomen een soort ‘lokmiddel’ voor mannelijke vlinders aan te brengen. Dit belet dat die ‘mannetjes’ de vrouwtjes bevruchten en maakt dat er minder insecticiden moeten gebruikt worden. Hij wist ons ook te zeggen dat er rond de stam van appelbomen (en niet rond perenbomen) meestal een plastic bescherming wordt aangebracht omdat konijnen meer houden van de schors van appelbomen dan van perenbomen. En dat soms konijnen toch door die bescherming heen geraakten en dat de boom dan kapot ging. Een zeer arbeidsintensieve job dus. En dat om maar rond de 35 eurocent per kilo fruit te verdienen (ik dacht dat fruit in de winkel zo duur was omwille van al dat werk, maar blijkbaar niet dus).
Uiteindelijk vervolgden we onze wandeling. En geloof het of niet: op een berm zagen we weer schoeisel liggen. Deze keer betrof het een paar vrouwenlaarzen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten