Vandaag vond Roger dat ik maar niet snel genoeg klaar was met onze salon schoonmaken (en daarom hielp hij mij, wat ik zeer apprecieerde) want hij wilde ‘wandelen’. Eigenaardig (of niet?) hoe ik met slecht weer moet aandringen voor een korte wandeling en hoe bij mooi weer hij geen geduld heeft. Dus leve het mooie weer!
Maar ook iets anders speelde mee in zijn ijver! Hij dacht al een hele tijd terug aan de kapel die we in 2003 toevallig tegenkwamen, op de hoek van een zekere Rampariestraat.
(Foto van Roger uit 2003)
En hij wilde die wel graag terugvinden. In feite stonden onze laatste wandelingen, in Borlo en omstreken, ook in functie van die zoektocht.
Toen we de kapel in 2003 ontdekten (tja, voor ons was dat een ontdekking: daarom verkies ik geen voorgekauwde wandelingen, want dan weet je immers op voorhand wat je zult zien), vonden we ze gesloten, maar we waren zo nieuwsgierig dat we door het sleutelgat keken.
(Op bovenstaande foto van Roger uit 2003 zie je van links naar rechts Zeger, mijn achterwerk, Anneke die toen nog deel uitmaakte van onze ‘clan’, en Hendrik)
En Roger maakte toen zelfs een paar foto’s door het sleutelgat.
Naar die kapel zochten we dus de laatste dagen. Roger dacht eerst dat ze in Niel bij Sint-Truiden stond, maar toen we ze daar nergens vonden, dacht hij dat het in Jeuk was (let op de beeldrijke dorpsnamen!) en uiteindelijk vonden we ze vandaag, dankzij Roger zijn maîtresse Eva (ik bedoel onze GPS, vermits Roger die meestal wel gehoorzaamt…).
De mooie kapel staat in Klein-Jeuk, een gehucht van Gingelom.
Ze was niet veranderd op al die jaren, alleen had de heemkundige kring van Gingelom er een plaatje met wat uitleg bij geplaatst (zie foto). Maar… wat een taaltje was dat wel! Zou ik toch niet voortwerken aan dat boek over taal?
Ikzelf had een heel eigenaardig gevoel toen ik de kapel weerzag.
Nee, deze keer voelde ik niets mystieks, wel een aardse heimwee naar de tijd dat Hendrik en Anneke nog een koppel waren!
Maar we hadden nog niet echt gewandeld, dus deden we dat eerst via die Rampariestraat om dan de velden in te gaan. We kwamen in een fruitplantage terecht en merkten dat de kerselaars en de perenbomen heel vruchtbaar zullen zijn, ondanks de kou van de laatste weken!
(Foto’s Roger)
Dit was niet onze mooiste wandeling, hoewel je weer op sommige plekken veel kerktorens kon zien, en Roger me weer vertelde welke toren tot welk dorp behoorde. Hoe doet hij dat toch: heeft hij een landkaart in zijn hoofd?
En weer geurden de meidoorn en zagen we een roofvogel cirkelen.
En merkten we hier en daar de windturbines waar Roger nog niet zo lang geleden naar zocht, en zagen dus vrij mooie vergezichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten