Van Huesca naar Souillac

22 juli 2010

Deze ochtend regende het toen we opstonden. We pakten dus in zonder te ontbijten (ik at wel snel een yoghurt). Onze Spaans-Nederlandse buur kwam voorbijgelopen en zei: 'Dit is niet leuk, die regen! Maar ik ga toch maar even een koffie drinken in de bar.' Wij antwoordden dat we dat ook zouden doen als alles ingepakt was.

Kort daarop sprak onze andere Nederlandse buur me aan (in het Frans, waarop ik zei dat hij Nederlands mocht spreken): 'Jullie zijn net op tijd ingepakt'. Het begon inderdaad nog heviger te regenen. Hij vertelde dat hij en zijn vrouw naar Cuenca gingen. Ze hadden de stad nog nooit gezien en ik kon ze verzekeren dat ze blij verrast zouden zijn.

We waren snel klaar met inladen, maar de bar was nog gesloten. En onze Spaans-Nederlandse buur bleek nergens te bespeuren toen we hem vaarwel wilden zeggen.

We vertrokken om 5 voor 10, met bestemming Salignac in Frankrijk. Het was amper 16°C, echt niet te warm dus!:-)

Volgens Eva zou de reis ongeveer 6 uur duren, dus dat zat goed.

Ze voerde ons eerst richting Jaca (en eigenaardig genoeg niet langs Barbastro, terwijl we in het komen langs daar waren gereden). Om 10: 35 missen we een afslag (Eva vertelde nogal laat dat we van de weg af moesten, en ik was aan het dromen): we reden richting Zaragoza, dus weer naar het Zuiden. Dat heeft ons een omweg van ongeveer 7 kilometer gekost.

Toen we weer naar het Noorden reden, door de Hoya de Huesca waar we ergens in een weide weer een tiental ooievaars zagen pikken in het gras, werd de lucht weer heel bewolkt. Boven grillige rotsformaties aan het begin van de Pyreneeën die voor ons opdoemden, vlogen weer enkele roofvogels. De wolken hingen heel laag, en weldra kwamen we in een dikke mist terecht. We reden door een paar tunnels en daarna werd het landschap groener: rechts van ons een blijkbaar vruchtbare vallei met een paar dorpjes. Een mooie postkaart zou het opgeleverd hebben, zeker met die sliert witte wolken die een horizontale streep trok door al dat groen.

Daarna weer afwisselend vlaktes en bijna zwarte rotsen die boven de lichtgrijze wolken uitstaken. Maar... Ineens wordt er aangekondigd dat de tunnel van Somport tot 14 uur afgesloten is in verband met de Tour de France. Ik geraak een beetje in paniek, maar gelukkig voert Eva ons naar Biescas en niet tot in Jaca en daarna door die nu afgesloten tunnel. We klimmen de bergen in en zien veel witte strepen op de rotsen. Later merken we dat het evenveel riviertjes zijn die de bergen afkabbelen. Aan een 'embalse' omringd door donkergroene bergen hebben we even gepicknickt.

(Foto Roger)

Vlak voor Formigel (bijna aan de grens) zijn het bergweiden, met hier en daar een kudde runderen. In alle plooien van het landschap zien we smalle witte waterlopen. De weiden worden omzoomd door bijna verticale rotsen die soms heel grillige vormen aannemen.

Dan komen we in Frankrijk aan en het begint te stortregenen. We worden nog gehinderd door enkele schapen die voor de auto uitlopen. Ze inhalen is te gevaarlijk op die smalle bergweg, en dus verliezen we weer nogal veel tijd. Eigenaardig toch dat die enkele schapen niet bij de kudde zijn gebleven!

En het blijft regenen. Nadat we een poosje weer een dal zijn ingedaald, klimmen we weer en komen terecht tussen twee bijna verticale rotswanden met allemaal kleine watervallen. Links van de weg loopt in de diepte de Gave d'Osseau. In feite zitten we dus in een van de talrijke 'gorges', alleen is deze niet zo lang en ook niet toeristisch uitgebaat. Wel heel indrukwekkend.

En dan... Iets verder dan Laruns, is de 'route barrée'. Omwille van de Tour de France! Rechtsomkeer maken heeft geen zin: de enige zijwegen liggen na de versperring. Er zit niets anders op dan te wachten tot de renners voorbij zijn. Er staan veel auto's voor ons, en na een poosje ook achter ons. Gelukkig is het niet warm: hoogstens 11°C!!!

De meeste mensen stapten uit en gingen kijken naar de wielrenners. Ons interesseert dat niet echt. En dus bleven we in de buurt van de auto (nadat we ook waren uitgestapt en wat hadden rondgelopen). Meer dan een uur moesten we wachten!

En daarna volgde de ene opstopping na de andere. Van alle kanten vertrokken immers tientallen wagens tegelijkertijd na dat oponthoud. En daarna nog geregeld files. Soms deden we maar een paar kilometers op een kwartier tijd. Het was gelukkig nog steeds niet warm: hoogstens 16°C.
Om 16:07 reden we eindelijk de autosnelweg (een tolweg) op. Die hebben we zo lang mogelijk gevolgd (en het heeft ons meer dan 21 euro aan 'péage' gekost), want we hadden al te veel tijd verloren. Roger was aan het kafferen op de 'Tour', en ik had veel zin om hetzelfde te doen!

Het werd daarbij, vooral voor, rond en na Toulouse, nog vreselijk druk op de snelweg (piekuur, maar ook, hoorde ik op de radio: een nieuwe lichting vakantiegangers).
Ik ben even in een halve slaap gevallen. Niet lang, want ik besefte ineens dat Roger waarschijnlijk even vermoeid was als ik (wat zeg ik? Meer, vermits hij altijd moet rijden) en dat hij zich niet kon veroorloven in slaap te vallen.

Toen we een afslag zagen naar Caussade, vroegen we ons even af of we niet daar zouden kamperen. Maar dan moesten we morgen voortrijden, want we wilden het departement Dordogne bereiken. Even later reden we over de Dordogne-rivier. En we namen dan de afslag naar Souillac, om van daar verder te rijden naar Salignac via kleine dorpjes, bossen en heuvels.
De camping van Salignac (een flower-camping, mét Wifi), waar we iets voor 20 uur aankwamen, bleek een paar kilometer verder te liggen. En dat vond Roger te ver! Dus wilde hij weer naar Souillac rijden. Slecht gezind dat ik was! Ik was immers bijna duizelig van de honger, ondanks alle abrikozen die ik onderweg had opgegeten.

'Wil je dan hier, ver van alles af, kamperen?' vroeg Roger me. Ik vond het niet ver van alles af, maar ik zag wel dat hij helemaal geen zin had in die camping. En ondanks het feit dat ik, voor zover ik het kon zien vanuit de auto, de camping heel geschikt vond, heb ik, na een homp brood en een stukje chocola uit de koffer van de auto te hebben gehaald, gezegd: 'Rijd maar naar Souillac, en desnoods ineens naar België!'

Eigenlijk kwam ik hier heel slecht gezind aan om 20:30 uur. Dit is – ondanks zijn kwaliteiten die ik opnoemde aan het begin van de reis – toch de slechtste camping die we dit jaar hebben gehad, en nu zitten we hier weer. Ik heb gelukkig nogal snel een van de twee Engelse toiletten kunnen bemachtigen!

Om 21:24 waren we volledig geïnstalleerd, hadden we ons wat opgefrist enzovoort en ik wilde wat blikjes uit de auto halen voor een laat avondeten. Toen stelde Roger voor om nog even naar de stad te rijden en daar iets te gebruiken. Dat zou dan heel snel moeten, want vanaf 22:30 mogen de auto's de camping niet meer binnenrijden...

Toch reden we weg. Maar vlak na de camping zagen we het zwembad waar we wisten dat je ook pizza's kon eten. We gingen even een kijkje nemen, en bleek dat ze er ook andere zaken aanboden.
Voor mij werd dat kip met sla en frietjes (die er te veel aan waren) voor 7 euro. Weer zoveel op mijn bord dat ik zelfs al mijn vlees niet op kreeg. Maar het was lekker. Roger nam een 'assiette du Quercy' voor 13 euro: meloen, sla, magret de canard, foie gras, en Rocamadourkaas op een toastje. Hij vond zijn eten niet lekker. Daarbij namen we een 'pichet de rouge' die echt zuur was en die we maar half opgedronken hebben (en toen ik mijn tweede half glas leeg had gedronken, bleek er een vlieg op de bodem ervan te liggen!).
Roger vond dat vreselijk vies, maar ik bedacht dat ik zo vaak vliegjes uit mijn glas moet halen op de campings!:-)

We aten op een overdekt terras. Wat ik niet had gezien: je mocht er niet roken (Roger wees er mij op terwijl we aan tafel zaten). Vlak bij ons was een Frans gezelschap druk aan het eten, praten en lachen. Na de maaltijd vroegen ze aan de dienster of ze mochten roken, en toen die dat toeliet, stak iedereen aan tafel een sigaret aan, en vlak daarna een tweede.
Ik overwoog even of ik dezelfde toelating zou vragen, maar vond dit te gek: ikzelf had het rookverbod niet gezien, en ik zag mensen roken. Was het dan niet logisch als ik ook zonder argwaan een sigaret zou rollen?
Dat heb ik dan ook gedaan. Ze hebben het wel opgemerkt aan de drukke tafel, maar ik hoorde ze zeggen dat ik een normale reactie had. En benadrukken dat de toelating werd gegeven nadat zij het zo beleefd hadden gevraagd.

Stipt om 22:30 reden we de camping weer binnen.