Ondanks het grijze weer gingen we een goed uurtje wandelen. We vertrokken weer eens in Gors-Opleeuw, richting Zammelen. Door de Mombeekvallei.
Deze keer zijn we niet geklommen tot in Zammelen (en hebben dus niet kunnen zien of vlak voor het dorp de daslook al bloeit), maar zijn we de eigenlijke vallei ingedaald. Heel drassig, maar ook heel mooi en rustig met al die sleutelbloemen, en met als enige gezelschap de ettelijke paren overvliegende wilde eenden. We volgden een heel poosje de bijzonder talrijke meanders van de Mombeek… om ineens te beseffen dat we weer heel dicht bij Gors-Opleeuw waren, maar dat we niet verder konden. Langs de ene kant van de immense beemd waar we in ploeterden kwamen we een afsluiting tegen, langs de andere kant liep de beek waar we niet over geraakten.
We zijn dan maar op onze stappen teruggekeerd tot we weer het wandelpad bereikten en zijn zo verder naar Gors-Opleeuw gestapt.
In onze tuin bloeien de pruimelaars en de kerselaars van Marie-Claire beginnen ook de bloesemen! De winter lijkt voorgoed voorbij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten