Vandaag hebben we uitgebreid boodschappen gedaan. Morgen komen immers eindelijk al onze ‘kindjes’. En dan vieren we Pasen, voor mij het belangrijkste Christelijke feest.
Andere jaren was Nany vandaag al hier van rond 15:30 uur. Maar dit jaar wilde ze liever overslaan. Ik voelde het al van in het begin toen ik haar belde om af te spreken voor deze dag. Om de een of andere reden, die ze niet opgaf, vroeg ze zich af of we het feest niet beter een weekje uitstelden. Toen ik daarna (nogal enthousiast) vertelde dat ze zou mogen deelnemen aan de voorbereiding van onze KVLS-bloesemwandeling, en morgen aan de eigenlijke wandeling, greep ze dat aan om dit jaar niet te komen. Ze zou de wandelingen niet aankunnen, en als ze al probeerde mee te stappen, zou ze alleen in de weg lopen. Ik heb niet aangedrongen, want ik voelde wel dat ze liever niet kwam. Ze zei zelf trouwens: ‘Ik ga je dat niet kwalijk nemen hoor! 
Misschien – waarschijnlijk – wordt dat allemaal te zwaar voor haar. Maar haar kennende, zal ze dat nooit toegeven!
Tijdens dat telefoongesprek stelde ik zelfs even voor om overmorgen met z’n allen naar haar te komen (en ik zou daar dan koken), maar daar ging ze niet op in. Enfin, het wordt dus, voor de eerste keer sinds jaren, een Pasen zonder Nany.
Roger en ik hebben vandaag ook, samen met Boudewijn Knevels, de jaarlijkse bloesemwandeling van de KVLS in Mettekoven voorbereid.
Volgens Boudewijn is dit al het vijfde jaar. Ik weet het niet meer, maar wat ik me wel herinner, is dat ik ooit die activiteit heb voorgesteld, geïnspireerd op l’Art au fil de l’eau in Vresse.
We hebben dus meer dan een uur door plantages gewandeld, moesten een paar keer op onze stappen terugkeren omdat we ineens voor een afsluiting stonden (en we mogen niet verwachten dat de wandelaars morgen, zoals Roger zo vaak doet, over of onder prikkeldraad zullen kruipen!)
De bloesems waren er heel vroeg bij dit jaar, en bijgevolg hebben we echt moeten zoeken naar plekken waar de fruitbomen nog niet uitgebloeid waren (hoewel, zelfs zonder bloesems is het hier mooi: dat zei ook Paul – van Liliane, die even niet thuis was – toen we hen deze avond even iets gingen brengen). Maar we hebben toch nog echt mooi bloeiende plantages gevonden (vooral krieken en appelen).
Het was warm! Echt zomers! Zozeer dat ik helemaal bezweet was na de wandeling!
En deze avond, na het avondmaal en voor het opruimen, heb ik naar Nany gebeld: ze gaf niet thuis! Dat stelde me wel gerust: ze kan dit weekend dus terugvallen op een van haar vele vrienden en vriendinnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten