Donderdag 16 juni 2011
In Alcántara staat het klooster San Benito dat je elk uur met een gids kunt bezoeken. We besloten dat vandaag ook te doen. Om 11:15 kwam de vrouwelijke gids de vier bezoekers die stonden te wachten verwelkomen. Ze toonde ons de eerste binnentuin, de platereske kerk, de kapittelzaal, enige privévertrekken waar vergaderingen, lezingen en cursussen worden gehouden, de tweede binnentuin waar de cellen van de monniken op uitgaven. Allemaal heel indrukwekkend en groot. Maar van haar uitleg heb ik maar een kwart begrepen: ze ratelde maar door en sprak razendsnel.
Daarna reden we naar Mata de Alcántara. Onder weg moesten we even halt houden omdat een kudde koeien de weg overstak. Mata de Alcántara bleek uit wirwar van witte straatjes te bestaan. Op de niet zo grote kerk troonden een dertigtal ooievaars.
Van daar reden we verder richting Garrovilla. Hetzelfde dorre landschap als gisteren. Heel veel grote cactussen, en hier en daar toch een waterplas waar ooievaars en roofvogels kwamen drinken.
Kilometers aan één stuk zagen we geen enkel dorp of huis. Wel de toegang tot enkel finca's.
Na een poosje reden we terug richting Alcántara en stopten even in Brozas. Weer witte huizen en een kerk die de grootste van Extremadura zou zijn. Daarboven de onvermijdelijke ooievaarsnesten. Op een pleintje waar het lekker geurde naar rozen en oleanders, dronken we een biertje. Als tapa kregen we er enkele frietjes én heel lekkere vegetarische balletjes bij.
Het was toen 15:30 uur en we besloten terug naar de camping te rijden. Tot 14 uur was de temperatuur draaglijk, maar daarna begon de warmte weer als lood op ons te vallen. Toch maakten we nog even een omweg om naar een ermita te rijden. Die bevond zich op het terrein van een finca, en toen we voor een gesloten bareel kwamen te staan, durfden we die niet goed openmaken.
Dus maar rechtsomkeer gemaakt.
Op de camping dronken we een biertje en dutten daarna even in. Rond 18:30 gingen we boodschappen doen in de stad. Roger hield weer even halt aan de Romeinse brug, waar we even in gesprek geraakten met een man afkomstig van Toledo. Hij had hier werk gevonden en woonde nu in Alcántara. Ik vertelde dat ik dikwijls moeite had met het snelle praten van Spanjaarden, en hij begreep dat volkomen. We zouden echt vaker naar de radio moeten luisteren, anders geraken we het nooit gewend!
In een eerste winkeltje vonden we niets dat ons aanstond voor ons avondmaal, en daarom stelde Roger voor op restaurant te gaan. Maar daar was het natuurlijk nog veel te vroeg voor, dus wandelden we eerst nog wat rond en bestudeerden we de kaarten van de enkele restaurants. Hun aanbod was echt niet te duur, maar het was allemaal weer zo copieus!
Bij weer een biertje (waar we deze keer een salade van gemengde groenten bij kregen), besloten we toch maar op de camping te komen eten. Desnoods een blikje pilchards. Maar in een tweede winkeltje vonden we een groentepannetje met garnalen, dat we deze avond om 20:30 uur hebben opgewarmd bij de tent. Het was lekker, maar na al die tapa’s had ik niet veel honger meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten