Naar Malpartida de Plasencia

Zondag 12 juni 2011

Gisteren avond geraakte Roger nog in gesprek met een Nederlands koppel van wie de auto defect was. Ze moesten tot morgen wachten voor hij zou hersteld worden.
Deze ochtend, vlak voor we zouden vertrekken, kwamen ze ons een zakje kersen brengen. Ze hadden ze gekregen en het waren er veel te veel voor hen. Wat ze ons gaven was ook vrij veel... Maar ze waren lekker en mijn picknick deze middag bestond dus uit kersen en brood.
We verlieten vandaag Aragon, reden door Castilla y Leon, Castilla La Mancha, door de Comunidad de Madrid, om uiteindelijk in Malpartida de Plasencia in Extremadura aan te komen. De mooie landschappen volgden elkaar op: grijze tafelbergen, rode vlakten, een immense hoogvlakte. Onder Madrid werd het opvallend dor. En warm: we zijn tot 37°C gegaan vandaag.

Kort nadat we Extremadura waren binnengereden, verlieten we de snelweg. Op de elektriciteitspalen ooievaarsnesten, boven ons roofvogels, in de dorre weiden soms een kudde schapen of magere koeien.

Toen we op de receptie van de camping aankwamen, begroette de receptioniste ons met: 'Ha, zijn jullie daar? ' alsof we van een lange wandeling terugkwamen, terwijl het in feite twee jaar geleden is dat ze ons vaarwel zei. Ze is van Bree afkomstig en heeft haar Spaanse echtgenoot naar hier gevolgd.

Deze camping is voller dan de vorige, en dat ligt voor een deel aan het aanpalende natuurgebied Monfragüe, met zijn vele vogels. Toch hebben we een ruime plek voor onszelf kunnen bemachtigen. Zodra we uitgepakt waren, hebben we een wasmachine laten draaien en zijn we ondertussen een biertje gaan drinken. Alleen in die bar is er toegang tot het internet en ik maakte er gebruik van om de vorige posten online te zetten, en om snel mijn mailbox te bekijken. Ik had echter geen tijd om iedereen te beantwoorden: weldra kwam een fanfare de bar binnen, werden de stoelen opzij gezet en begonnen de mensen te dansen op de muziek. Het is niet zo dat we werden weggejaagd, maar ik vond het een beetje onbeleefd om een stoel en een tafel te blijven opeisen.

We hadden gemerkt dat op het menu voor deze avond stierenstaart stond en we lieten ons weer verleiden!

Nadat we bij de tent nog even de mussen en blauwe eksters hadden gevoed, trokken we dus naar het restaurant.

Het terras van het restaurant zat propvol, en ik vermoed niet alleen met kampeerders. En je kon merken dat we in Spanje zijn: kwetteren dat al dat volk deed! Na een revuelto met courgette en garnalen, kregen we dus stierenvlees. Heel lekker!

Het dessert, zijnde een appel voor mij (Roger nam een ijsje), bracht ik mee naar de tent; ik had immers weer veel te veel gegeten. Bij het menu hoorde weer een fles wijn en een fles gaseosa, maar deze keer hebben we geen van beide opgekregen.

We hoorden geklepper van ooievaars in het terugkomen naar de tent, maar we hebben niet gevonden waar ze zitten.

Om de dag te eindigen, genoten we nog van de hier altijd prachtige zonsondergang. Onze leeftent is niet opgesteld: nu, om 23:50 uur, is het nog steeds heel zacht.