Rustige zondag vandaag. In feite bijna veel te rustig: buiten een korte wandeling in Boeshoven en koken heb ik weinig gedaan, want ik voelde me moe. Word ik dan toch echt oud?
Op de radio hebben ze het constant over het drama op Pukkelpop. Roger vindt dat ze overdrijven. Er zijn immers “maar 5 jongeren overleden”, terwijl het er zoveel meer waren bijvoorbeeld een maand geleden in Noorwegen. Akkoord, maar naarmate het noodlot dichter bij ons toeslaat, voelen we ons meer betrokken. Was Roger zelf ook niet in alle staten toen hij hoorde van die aanslag op een trein in Madrid, jaren geleden? Zijn petekind, oudste zoon van zijn oudste zus, woont in Madrid en dat verklaart Roger zijn merkbare opwinding van toen.
En heeft hij vrijdag, voor we naar Elvira en Geert gingen, niet gebeld met zijn broer? We weten immers dat hun kinderen fervente bezoekers zijn van Pukkelpop. Dit jaar waren alleen ons neefje en zijn liefje daar, en ze zijn allebei ongedeerd.
Maar mijn moeder Nany vertelde me aan telefoon over een pas gehuwd koppeltje dat zij kent en dat op dat festival was. Hij is er vanaf gekomen met schrammen, maar zij is één arm kwijt!
Maak het maar mee!
Maar langs de andere kant: Roger heeft ook gelijk. Niemand van ons kan immers alle verdriet van de wereld op zijn schouders laden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten