woensdag 9 november 2011

Elena en Samsung

Het was weer Elena-dag vandaag, en mijn rug heeft het geweten! Ze heeft heel veel gebabbeld, was heel aanhankelijk, maar wilde vooral “lopen”, wat nog alleen maar lukt als je haar bij de handjes, de schouders of onder de oksels vasthoudt. Zij kraait dan opgewonden, maar de rug van een bijna 62-jarige zoals ik kreunt des te meer naar gelang de oefening blijft duren! Glimlach

Maar ze leek gelukkig, onze kleine meid die weer constant vocht tegen de slaap. Gelukkig was Elvira vandaag vrij snel klaar met haar lesvoorbereidingen, en konden we samen een wandeling maken. Naar het centrum van het grote dorp, waar ik enkele heel mooie huizen heb gezien. We gingen even de kerk binnen die ik slechts heel snel had kunnen bewonderen tijdens het doopsel van Elena. Opvallend groot en mooi, maar wel nogal donker.
En tijdens die wandeling viel Elena eindelijk in slaap.

Helaas, ze werd weer klaarwakker toen we thuiskwamen. Dan maar weer met haar gespeeld, haar eten gegeven, gekeken naar de foto’s die Lutti aan Elvira had doorgegeven op een stick, gekookt (toen was Elvira al les gaan geven) terwijl Elena naar mijn doen en laten keek vanuit  haar hoge stoel, en gegeten. Rond 19:45 hebben Roger en ik  haar te slapen gelegd (ze beweegt zo veel tijdens haar toilet tegenwoordig dat ik Roger zijn hulp graag gebruikte). Ze viel vrijwel onmiddellijk in slaap.

Rond 22:30 kwamen Elvira en Geert thuis, en rond 23:30 waren wij thuis. Waar ik heel benieuwd een filmpje ging bekijken - opgestuurd door een vriendin -   filmpje dat ik eigenlijk al bij Elvira en Geert gevonden had op mijn Samsung-smartphone die ik vorige Kerst van de kinderen had gekregen, maar dat ik liever op een groter scherm wilde zien.

En dat was fascinerend:

 

Over het conglomeraat Samsung

Ik vroeg me af of dat de wereld is waarin Elena zal leven eens ze groot geworden is?

Maar ik denk dat ik (als dat al mogelijk zou zijn! Glimlach) niet graag voor Samsung zou werken: je wordt er blijkbaar, niet zozeer verplicht, maar toch serieus “aangemoedigd” om én je dagen, én je avonden, én je nachten in het conglomeraat door te brengen.

Nu, mijn vriend van in de buurt van La Roche, de collegevriend van mijn vader zaliger, vertelde me ongeveer hetzelfde over vroegere mijnwerkers. Hoewel, zo drastisch als bij Samsung leek me dat nu ook weer niet…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten