Onze Lieve Heer begrijpt geen Vlaams (25)

Tot hiertoe kopieerde ik constant wat ik al geschreven had. Deze keer gaat het echter over iets dat mij deze avond te binnen viel:

Bij tante Bé en "oncle" Paul

Het werd een heel drukke laatste humanioravakantie! Na mijn reis naar Parijs mocht (of moest? Ik heb het toen aangevoeld als "mogen") ik immers naar tante Bé (die ik ondertussen, door toedoen van mijn neefjes en nichtjes - in de betekenis van "kozijntjes" - tante "Bibi" was gaan noemen).
Zij, haar man "oncle Paul" en hun vijf kinderen woonden in Dilbeek, bij Brussel, maar dus wel in een Vlaamse gemeente, in wat mijn tante Bé of Bibi een "bunker" noemde: in feite een blokkenhuis zoals je er nu zoveel ziet. Ze hadden een gouvernante voor de kinderen, en die moest ik onder andere (in het Frans, want ze was daar vooral om Frans te leren) bezighouden tijdens haar vrije avonden, en vervangen in het weekend.

Mijn tante Bibi was niet zolang daarvoor geopereerd en bestraald: borstkanker! Maar toen leek ze aan de beterhand.

In dat blokkenhuis "avant la lettre" in Dilbeek werd uitsluitend Frans gesproken. En ik besefte in het begin niet dat we in een Vlaamse gemeente zaten. Geregeld mocht ik echter met de vijf kinderen naar een speeltuin, en dan viel het me op: de ober die ons een ijsje bracht nadat de kinderen hun hartje hadden opgehaald, sprak Nederlands. En ook als ik boodschappen moest doen, werd ik in het Nederlands aangesproken!

Ondanks de aangewende therapie (of omwille van? Maar dat is een ander verhaal) stierf mijn tante Bé/Bibi het volgende jaar.

Haar echtgenoot, mijn "oncle Paul", vond een jaartje later een vrouw die met hem wilde trouwen en voor zijn kroost zorgen. Ze verhuisden later naar Louvain-la-Neuve en samen kregen ze nog een zoon. Die spreekt bijna perfect Nederlands (hij is tolk Frans-Nederlands).

Nu ontmoet ik mijn "oncle Paul" en zijn tweede vrouw nog jaarlijks. En onlangs vertelde hij mij dat zijn laatste zoon (van zijn tweede vrouw dus) getrouwd is met een Braziliaanse. En dat hij heeft gezorgd dat die schoondochter Franse lessen nam: 'Ze moet immers de taal van de streek leren!'.

Ja maar, vroeg ik me af (maar ik zei het niet omdat ik discussies wilde vermijden. Is dat misschien typisch Vlaams?), waarom heb jij dan nooit de taal van Dilbeek geleerd?!