Tussen een paar boodschappen, een beetje opruimen, ons avondmaal en nog een vertaling door, geraakten we op deze mooie lentedag toch in Piringen (deelgemeente van Tongeren). In feite wilde Roger van daaruit een weg vinden naar de ruïne van Kolmont in Overrepen. We hebben die weg al vaak gezocht, maar nooit gevonden. En ook vandaag niet. Hoewel, op een zeker ogenblik stonden we vlak voor een afsluiting, aan een weg die volgens ons er rechtstreeks naartoe zou leiden. Maar ja, we mochten er niet in.
In Piringen liepen we de “Dodemanstraat” in die verder een landweggetje werd.
Roger hoopte op die manier aan de Kolmont-burcht te geraken… Maar ik genoot vooral (afijn, voor zover mijn eksteroog dat toeliet: ik heb daar al een paar dagen last van en vergeet telkens van die speciale pleisters te kopen) van de eerste klaprozen! Roger heeft daar jammer genoeg geen foto van gemaakt. Wel van de geurende meidoorn.
Het pad liep een bosje in. En daar, ver van alle bewoning, ontmoetten we een jongen van, ik schat, een jaar of drieëntwintig. We vroegen hem hoe we aan die ruïne konden geraken, en hij vertelde ons dat we beter op onze stappen terugkeerden en via die weg gingen die we afgesloten hadden gevonden. ‘Ja, maar die is afgesloten!’, zeiden wij nog. En hij, op samenzweerderige toon: ‘ Je mag er echt naartoe via die weg hoor!’. We vroegen hem nog waar we zouden uitkomen als we gewoon verder wandelden, en dat zou het gehucht Mulken zijn.
Omdat we de omgeving zo mooi vonden, besloten we gewoon verder te stappen… en kwamen we aan bij een heel grote vijver. Er vlogen wilde eenden en ganzen over, ik zag een moeder eend haar kroost naar de vijver brengen. En daarna merkte ik pas het kasteeltje en de hoeve op. Zo mooi! Ik weet niet waarom, maar ik moest weer denken aan “Le Grand Meaulnes” van Alain Fournier. Ik schreef zopas “Ik weet niet waarom”, maar nu, terwijl ik dit schrijf, weet ik het wel. Zo heb ik me de zaken voorgesteld toen ik als jong meisje dat boek las en herlas!
We waren dus nog altijd officieel in Tongeren, maar in welke deelgemeente, daar heb ik geen idee van.
We probeerden een lus te maken naar Piringen via een andere landweg. Heel mooi ook! En daar heeft Roger een paar foto’s gemaakt van zwammen die zich hechten aan boomstammen.
Maar dat padje liep dood, dus moesten we wel op onze voetstappen terugkeren.
Alles bij elkaar hebben we meer dan anderhalf uur gestapt, en thuis wachtte werk. Het verder zoeken naar de ruïne van Kolmont zal dus voor later zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten