Na een vrij drukke dag (boodschappen vooral, voor een hele week, rekening houdend met de mogelijkheid dat alle “kindjes” hier binnenkort op visite zullen zijn, en dus heel doordacht zodat we, als ze er zijn, voldoende eten hebben, en als ze er niet allemaal zijn, we geen overschotjes hoeven weg te smijten: ik wil liefst geen eten weggooien) gingen we na het avondmaal even wandelen in Borgloon.
Nadat we het hele stadje weer eens hadden verkend (en ja, we merkten veranderingen op, maar we hebben geen foto’s gemaakt), zagen we aan het funerarium van Borgloon zowat de helft van onze dorpsgenoten aanschuiven. Ik weet het, er is onlangs weer een dorpeling overgegaan, op 86 jaar. En deze avond vond in onze kerk de traditionele gebedswake plaats, gevolgd door een laatste groet in dat funerarium. Wij kenden de man niet en hadden dus geen reden om ons aan te sluiten bij al die mensen die ons toewuifden. Wat ik me wel afvroeg: waarom stonden ze daar aan te schuiven? Heeft die overgegane daar iets aan? Of was het daar gewon plezant tateren met vrienden, buren en kennissen? En… vooral, waarom stonden ze daar te wachten? Was het funerarium nog niet open?
Maar misschien moesten die mensen gewoon laten zien dat ze er waren? Ach, nu ben ik boosaardig aan het worden!
Het is een zekere Joseph Boden die overgegaan is. Joseph, hoewel ik je nooit gekend heb, hoewel ik daar aan het funerarium niet heb staan aanschuiven, ik heb wel even aan jou gedacht in wat ik mijn “bidden” noem!
Vrijdag komt Elena een poosje hier logeren! Ik kijk er echt naar uit. Roger heeft het schommelpaard (eigenlijk een eland dus – wat is het verschil tussen een eland en een rendier?) in elkaar gestoken, ik heb een dekentje, dat onze “kindjes” nog heeft toegedekt, hersteld, en ik heb uit wat wij de “stockkamer” noemen (maar dat is een verhaal apart, dat ik later wel eens vertel) kleurpotloodjes gehaald die bedoeld zijn voor peuters. Papier hebben we in overvloed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten