Campers

Ik vergat het te vermelden: toen we naar Hognoul reden, gingen we onderweg even een handel in campers binnen.
Ik weet niet of Roger het met opzet deed (normaal gezien spreken we Frans aan de andere kant van de taalgrens, wat mij niet meer dan normaal lijkt): hij begon deze keer in het Nederlands tegen de uitbater. En… Die deed echt zijn best om ons in onze taal te beantwoorden. Zo fel zelfs dat ik me een beetje schuldig voelde. We waren immers helemaal niet van plan een camper te kopen. We wilden alleen zien hoe die ingericht zijn. Soms zocht de man naar zijn woorden en had ik “goesting” om hem te helpen, maar telkens weerhield ik me daarvan. En echt, hij vond telkens het woord dat hij zocht. Een pluim voor de Walen!

We keken dus naar de inrichting van zulke campers en die leek me heel goed doordacht. Beter dan die van onze vroegere caravan! (We hadden, in 1982, een tweedehands caravan gekocht om met de kinderen, waaronder Zeger die amper 6 maand was, iets comfortabeler te kunnen kamperen. Maar Roger reed niet graag met dat gevaarte achter de auto, en zodra het enigszins mogelijk werd, gebruikten  we weer de tent. De caravan hebben we voor een spotprijs verkocht aan een fruitteler).

Ze stonden me dus wel aan, die campers, en nog het meest een omgebouwde camionette. Alleen waren ze veel te duur! Voor minder dan 50.000 euro koop je  ze niet. En je bent dan verplicht de hele tijd je “huisje” mee te slepen! Ik zie ons daarmee al bijvoorbeeld niet naar de Salto de Roldan rijden!

Oké, campersbewoners hebben meestal ook een motor of een kleinere auto bij. Vermits echter een camper voor ons al te veel kost, is nog een ander voertuig zeker uitgesloten.
En daarbij… Zou Roger daar graag mee rijden? Het blijft toch een heel gevaarte!

Of… zijn de druiven te zuur?