Zoals elk jaar had mijn moeder vandaag een herdenkingsdienst voor mijn vader besteld. Daarna trakteert ze altijd met belegde broodjes, wijn, bier of koffie. Ze had me gevraagd of ik dit jaar ook broccolisoep wilde maken en ik had dus gisterenavond voor 6 liter soep gezorgd!
Normaal gezien belegt mijn zus Bie de broodjes, maar vandaag kon ze er niet bij zijn. Dus zou ik daar na de mis voor zorgen, nadat ik de soep had opgewarmd.
Roger en ik kwamen bij Nany aan om 16 uur. Daar kregen we een telefoontje van Hendrik: in welke straat zich de kerk bevond, want Anneke en hij zouden waarschijnlijk de tijd niet hebben om eerst bij Nany langs te komen. Rond 16:30 uur voelde ik dat mijn moeder het tijd vond om naar de kerk te rijden (dat vraagt nog geen 5 minuten, en de mis begon pas op 17 uur)! We hebben het kunnen rekken tot 16:40 uur, maar dan “moesten” we echt weg. En kwamen we natuurlijk veel te vroeg aan. Iets voor 17 uur kwamen ook Elena en haar ouders aangereden (Zeger had zich ook niet kunnen vrijmaken) en kort daarop “tante José Steurs” (goede vriendin van mijn moeder) die weliswaar na de mis naar haar kleinzoon zou rijden voor een barbecue. Onze goede vrienden Beeckman konden er vandaag ook niet bij zijn.
We gingen de kerk binnen, en onze stoelenrij werd weldra aangevuld door mijn broertje en zijn echtgenote. Hun kinderen, Stephanie en Nathalie, zouden later meteen naar Nany gaan, samen met Anton en Nadia, de kinderen van Bie.
En nog iets later kwamen Hendrik en Anneke de kerk binnen.
Elena was moeilijk stil te houden tijdens de mis, daarom ging haar vader na een poosje met haar naar buiten (hoewel ik niet vond dat ze echt hinderde! Integendeel, ze gaf me een welgekomen afwisseling voor de zalvende, zagende toon van de priester).
Daarna heb ik me afgevraagd waarom priesters zo vaak die zagende toon aannemen. En ik denk dat ik het antwoord heb gevonden. Ik luisterde op de duur niet meer naar de betekenis van de woorden, en merkte op dat als de toon iets minder zagend was geweest, maar wel nog steeds monotoon, ik in trance zou zijn geraakt. Net zoals ik voorhad toen ik eens een dienst van de Sikhs meemaakte, waar ik natuurlijk niets van begreep. Alleen kon deze priester me niet helemaal in die toestand krijgen!
Na de mis reden we naar de begraafplaats in ‘s Gravenwezel, waar mijn vader 36 jaar geleden werd begraven. Elena wilde met ons meerijden en zat achteraan naast Nany met wie ze vlot babbelde en van wie ze weldra de naam herhaalde!
Toen we later bij Nany thuiskwamen, bleken Anton, Nadia, Stephanie en Nathalie, die daar op ons zaten te wachten, de broodjes al te hebben belegd. Ik zette mijn soep op het vuur, voegde er soja room bij, en… de soep schiftte! Dom van mij: ik had eerst moeten proeven of die room nog goed was!
Nu, met alleen de belegde broodjes, en enkele glazen wijn of bier, werd het ook een heel toffe avond!
Elena had van Nany een nieuwe knuffel gekregen (een poes) en leek alles heel gezellig te vinden. Ze heeft veel gespeeld met ons nichtje Stephanie en met Anneke en liet zich trouwens de aandacht van al die andere mensen ook welgevallen!
Rond 22 uur reden we naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten