Stormachtige windvlagen hier en in Brustem

Het was vandaag helemaal niet koud, maar het woei vreselijk. Regen hebben we enkel even gekregen tijdens onze boodschappen. Daarna wilde ik, ondanks de felle, herfstachtige windvlagen, toch onze dagelijkse wandeling maken. ‘Maar,’ zei ik tegen Roger, ‘ergens in een dorp of een stad, niet onder bomen’.

Het werd nog eens Brustem, waar, zodra we toch het dorp uitliepen en een laan met bomen instapten, ik Roger aanmaande rechtsomkeer te maken. Ik wil immers geen tak zoals die uit onze wei tegen ons hoofd krijgen!

De wandeling werd dus vrij saai en heel wat minder avontuurlijk dan die van vorige zaterdag met Anneke en Hendrik. Toen waren we in Koninksem immers een verkeerd pad ingewandeld en verdwaalden we in een bosje. We vertrouwden op Roger zijn richtinggevoel, maar dat gevoel hield geen rekening met het feit dat we ineens boven op een berm voor een vrij brede waterloop (de Jeker) zouden staan. We zijn terug op het pad geraakt en omdat we de gewone wandelweg naar het centrum van het dorp maar niet vonden, hebben we een beroep gedaan op de GPS op onze smartphones! Bleek dat we dat wandelpad voorbij waren gelopen. Misschien waren we te druk aan het converseren geweest? Of te fel afgeleid door de roofvogels die in de lucht cirkelden?

Vandaag was het dus veel saaier… maar we zagen toch enkele wilde eenden voorbijvliegen, de geboorteplaats van de mystica Christina waarover ik in juli een boek las – niet het geboortehuis, want dat was vervangen door een lelijke woning - en in de verte de toren waar we niet zo lang geleden naar zochten.