Elena gaat naar het kerkhof

We hielden vandaag weer Elena bij. Ze begon weer van alles te vertellen toen we haar afhaalden bij Lutti, en tijdens de hele weg naar huis hield ze niet op met praten. Ze zegt dan ook weer opvallend meer woordjes dan voor twee weken. Thuis wilde ze dat ik mee met de Duploblokken speelde en ik mocht pas aan tafel nadat we haar beloofd hadden dat zij kaas mocht eten (ze is verlekkerd op kaas en vlees). Na het middageten hebben we nog even samen getekend, heeft ze nog met mij buiten gespeeld. Ze wilde absoluut op haar tractor rondrijden, maar de zitting ervan was kletsnat, dus verbood ik het haar. Tot ik er een handdoek had bijgehaald, volgden krokodillentranen die ineens ophielden toen ze zag dat ik de zitting afdroogde!

Kort daarna reden we naar de twee kerkhoven die we ons hadden voorgenomen vandaag te bezoeken. Onder weg viel Elena in slaap, ze werd zelfs niet wakker toen we haar uit de auto haalden, haar in de buggy installeerden, met haar naar het graf van Rogers mama wandelden, en bleef slapen zolang we daar vertoefden en zelfs tot ze al een poosje terug in de auto zat.

 Foto’s Roger

Terwijl we naar het kerkhof van de abdij van het Park reden, werd ze echter wakker. Daar liep ze aan onze hand tot aan het graf van mijn “marraine” (haar betovergrootmoeder). Het deed me goed nog even bij dat graf te staan waar ik al als peuter geregeld naartoe wandelde met marraine, om mijn toen al lang overleden opa te bezoeken. Toen al vond ik heel de site van die abdij betoverend. Vandaag waren er geen eendjes te bespeuren en dat vond ik jammer voor Elena. Maar zij was dan weer in haar nopjes met de vele bloemen die ze overal op de graven zag!

 Foto’s Roger

Vlak voordat de foto hierboven werd gemaakt, stond ze nog naast mij op de grond, wees ze naar een graf dat heel nat was en zei me: ‘Oma en Elena daar niet zitten:  nat!’. Ze bleek haar lesje dus goed geleerd te hebben!

We hoorden de klokken van de abdijkerk luiden, en Elena zei: ‘Kok!’. Ik antwoordde: ‘Ja, de klok van de kerk doet Bim Bam Bom!’ (ik wist dat ze die onomatopeeën kende). Lachend herhaalde ze '”Bim Bam Bom”. Maar later… zag ze vanuit de auto geregeld een kerktoren en zei dan telkens: ‘Da, Kok!’ (daar, klok!). Ik had dus de indruk dat ze “klok” en “kerk” verwarde!

We deden nog enkele boodschappen en “thuis” at ze fruit (vooral een massa druiven) met haar mama terwijl ik voor het avondeten zorgde.

Elena’s mama vertrok om les te geven en terwijl we op haar papa wachtten (hij had deze avond geen les) speelden we nog met de Duploblokjes. En weer wilde Elena niet dat ik verder ging koken toen haar vader thuiskwam: ‘Papa koken, oma og pelen!’ (papa koken, oma nog spelen). Grappig! Omdat alles (behalve het vlees) klaar was en onze schoonzoon vlees veel beter kan bakken dan ik, kreeg de eigenzinnige Elena haar zin!

Ze heeft nog met ons gegeten, vooral vlees (van de groenten at ze amper) en kreeg daarna een flesje van Roger, die ze absoluut opa wil noemen. Lutti, de onthaalmoeder, vertelde me zelfs dat als zij sprak over “grootva”, Elena haar verbeterde: ‘Opa!’. Het zij dus zo.

Ik mocht haar naar bed brengen. Ze is tijdens de herfstvakantie verhuisd naar een andere, mooi ingerichte  kamer, met een heus eenpersoonsbed: haar vorige kamer wordt klaargemaakt voor het “babybroertje” dat ze in januari krijgt. En fier dat ze zich duidelijk voelt in dat grote bed! Nog een kort verhaaltje en ze was klaar voor dromenland.
Roger en ik dronken ons glas uitstekende wijn leeg en reden terug naar Limburg.