Ik las daarnet dit op een van mijn favoriete blogs.
Het boek waarover sprake is, interesseert me. En het stukje vond ik ook aangenaam lezen. Maar… ik blijf me de vraag stellen of we echt allemaal “ego’s” zijn, of mensen die denken dat we los van elkaar bestaan maar eigenlijk allemaal deel uitmaken van één groot geheel.
“Ikzelf” (tja, hoe zou ik anders over mijn huidig “ik-gevoel” kunnen spreken zonder het woord “ik” te gebruiken?) neig naar de tweede uitleg. Dat komt natuurlijk doordat ik me vaak zo fel in iemand anders kan inleven dat het soms voor andere mensen vervelend wordt (ooit vertelde ik bijvoorbeeld aan een vriendin – die me onder andere daarom heeft laten vallen - dat ik begreep wat er omging in Michelle Martin, en dat was de waarheid! In haar man, Dutroux, kon ik me veel moeilijker inleven, dat wel!)
Massa of individu???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten