Kerniel en roddels

De zon scheen, telkens als ik voor een of ander werkje even naar buiten ging, leek de temperatuur mee te vallen, dus trokken we vandaag nog eens naar Kerniel voor een lange wandeling. Ik had er echter niet aan gedacht dat er onder ons poorthuis en op ons binnenplein een soort microklimaat heerst: de koude wind daarbuiten verraste ons onaangenaam.

We besloten dus in het dorp Kerniel zelf te blijven (en niet bijvoorbeeld naar het klooster van Colen te wandelen). Roger vertelde weer over zijn kinderjaren daar, en ik bedacht nog eens droevig dat ik waarschijnlijk de plek waar ik mijn kinderjaren doorbracht nooit meer zal zien. Wat begrijp ik dat hij steeds weer door dat dorp wordt aangetrokken! Als ik nu in de buurt van Matadi zou wonen, ik zou heel vaak een wandeling inde bergen, in Soyo, voorstellen.

Het was rustig, zelfs bijna doods, in het dorp, tot een man ons aansprak aan de rand ervan. Een dik kwartier hebben we met hem staan praten! Roger had hem natuurlijk gezegd dat hij daar vroeger nog gewoond heeft, de man herinnerde zich dat, haalde herinneringen op, vertelde anekdotes, en begon zowaar te roddelen over huidige bewoners die wij niet kennen. Over mensen die noch hun huis, noch hun tuin fatsoenlijk onderhouden bijvoorbeeld. Ik sta dan altijd paf als ik Roger gewoon zie knikken!

Toen we eindelijk verder wandelden, vroeg ik hem of hij wel besefte dat wij in dit dorp waarschijnlijk om dezelfde redenen over de tongen rollen? Ja, hoor, hij beseft dat, maar dat kan hem niets schelen. Ach, misschien heeft hij gelijk dat hij zich niets aantrekt van het oordeel van anderen.

Na dat lange oponthoud was ik echt verkleumd en ik kreeg het pas warmer toen we veel later thuis kwamen. Want nu klommen we, langs de rand van het dorp, in een open landschap, terug tot aan het centrum, en dat voelde nog veel kouder aan. We ontmoetten niemand meer, alleen zagen we drie buizerds cirkelen in de lucht. Als het iets warmer was geweest, was het een aangename wandeling geworden, maar nu vond ik het echt te koud.

Roger heeft geen foto’s gemaakt: ik denk  dat hij het daarvoor ook te koud vond!

Morgen wordt weer sneeuw verwacht! Ik snak naar de lente!