Naar Sint-Truiden en daarna: vaarwel vakantiegevoel!

We moesten vandaag in Sint-Truiden zijn (ik wilde daar tabak en enkele rookattributen kopen). Deze keer reden we via Borgloon, waar de belbus die ik had gereserveerd naadloos aansloot op de gewone lijnbus naar Sint-Truiden. Stom dat ik dat niet wist toen Roger nog in het ziekenhuis lag. Maar geen enkele applicatie van de website van De Lijn wees me daarop, ik heb het heel toevallig gevonden!

We gingen eerst mijn spullen kopen. Een van die attributen zijn Denicoteafilters die ik al gebruik sinds mijn studententijd, maar die je bijna nergens vindt. Ik had ze wel online gevonden, maar om te beginnen waren ze daar eigenaardig genoeg overal veel duurder dan bij onze gebruikelijke tabaksverkoper in Sint-Truiden. En ten tweede, zelfs al had ik ze online goedkoper gevonden, dan nog was ik liever naar onze tabaksleverancier gegaan (toch zo lang ik dat nog kan), want een goede tabakswarenverkoper moet je immers aanmoedigen!

Daarna liepen we gewoon wat rond: Sint-Truiden is een stadje waar ik me wel goed voel. Uiteraard wilde Roger even binnen bij de fototoestellenwinkel en daarna even verpozen in de bibliotheek (eerst – omdat het weer begon te regenen - had hij voorgesteld iets te gaan drinken, maar ik had niet veel zin in bier of wijn – en koffie of thee nemen in een café vind ik met geld “smossen”: veel te duur voor wat je krijgt).

In de bibliotheek hoorde ik een (weer dringende, lange en vrij ingewikkelde) vertaling binnenkomen op mijn smartphone. Het vakantiegevoel dat ik de laatste dagen ervaar, was op slag verdwenen!

In het terug naar huis rijden, was de aansluiting in Borgloon niet zo ideaal. Normaal gezien moest de belbus op ons aan het wachten zijn, maar wij hebben een kwartier moeten wachten! Nu, heel erg vond ik dat niet: uiteindelijk waren we vanuit Sint-Truiden op iets meer dan een half uur thuis. Maar Roger, die heeft nogal gemopperd over het te laat zijn van die bus! Alsof we altijd overal op tijd aankomen met de auto!

Voor en na ons avondeten ben ik dan al bezig  geweest met die vertaling. De moeilijkheidsgraad is zoals ik had verwacht… Maar het is ook heel boeiend. Mijn vakantiegevoel is dan wel weg, maar waar ik mee bezig ben – en nog enkele dagen zal mee bezig zijn – is echt  interessant!