We troffen hier weer een verwaarloosde kat aan, die weer heel tevreden leek met het weinige eten dat ik haar gaf. Terwijl ik dit schrijf, hangt de poes weer rond onze tent rond, en ik moet me in bedwang houden om ze weer geen eten te geven. Waarom kiezen katten altijd mij uit? De twee vorige katten waar ik het over had in dit reisrelaas kwamen, net als deze op dit precieze moment doet, tegen mijn benen wrijven (daar bestaat een woord voor, maar ik kan er niet op komen).
Nadat we nog wat gerust en gelezen hadden naast onze tent (ja, “naast”, want ons perceel is vrij groot), gingen we rond 18:30 uur naar de bushalte waar we na vijf minuten een bus troffen naar het centrum. We vonden heel gemakkelijk de weg terug naar de Plaza Tendillas, en van daar naar het oude stadscentrum en naar de Mezquita.
Je denkt dat je een stad kent, en toch ontdek je telkens wat nieuws! Deze keer was dat het Cultuurcentrum met zijn mooie patio, dat waarschijnlijk niet zoals nu open was toen we de vorige keren erlangs wandelden.
Het was duidelijk dat de siësta voorbij was: heel veel volk in de straten… Maar daartussen ook heel veel toeristen.
Ik had vreselijk honger en we zochten een bar, in de buurt van de Mezquita, waar we lang geleden de lekkerste tapas hadden geproefd. Helaas hebben we die bar niet teruggevonden (misschien bestaat die gewoon niet meer). In een andere bar dronken we een lekkere Montilla, met op de achtergrond Flamencomuziek. Herinneringen! Nog meer aan Leuven en Dirk Lambrechts zaliger dan aan onze vorige bezoeken aan Córdoba! :-)
Daarna liepen we nog wat rond, belandden weer in een bar (maar deze keer op het terras zodat ik een sigaret zou kunnen opsteken) en dronken er een grote caña (1/2 liter) bij een “surtido de 5 tapas”. Niet de beste tapas, maar toch voedzaam en gezond genoeg. En deze keer heb ik me niet overeten!:-)
We zagen deze keer heel veel bedelaars in de stad (en, de fierheid van Spanjaarden kennende, zal het wel menens zijn), en ook heel veel straatmuzikanten van lagere kwaliteit… Behalve dan de laatste muzikanten die we meemaakten op dat terras. Dat waren studenten van, vermoed ik, het iets hoger gelegen conservatorium, die ons onder andere “Si Adelita” en “Clavellitos” lieten horen. Weer herinneringen aan Leuven/vroeger voor mij!
Met een opvallend nostalgisch gevoel liep ik naast Roger (of , beter gezegd, achter Roger aan, want ik kan zijn vaart nauwelijks volgen) terug naar de bushalte. Is dit misschien de laatste keer dat we hier zijn?
Onderweg zagen we dat het 27°C was, om 21:30 uur.
Op de camping bleken we nieuwe buren gekregen te hebben, die ons vriendelijk begroetten. En bleek de poes zonder domicilie het weer nodig te vinden om tegen mijn benen te komen wrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten