Uiteraard heb ik vandaag meer gedaan dan gelezen!
We deden onder andere onze boodschappen en weer was het zo druk! En koud! Het is te warm voor de tijd van het jaar, maar de wind maakt dat het veel kouder aanvoelt dan het in werkelijkheid is.
Ik wilde het echter vooral hebben over mijn lectuur van deze avond. Op 23 december gaf ik nogal af op het pas verschenen boek van een auteur die we persoonlijk kennen (nee, ik geef de naam nog niet prijs!).
Eergisteren zei ik tegen Roger dat ik zinnens was dat boek terzijde te leggen. Gisteren bedacht ik me: als ik het nu eens diagonaal las, zodat ik tenminste wist waarover het ging? Daar begon ik gisteren avond aan maar toen werd mijn lectuur onderbroken door een lang telefoontje met onze dochter.
Vandaag, na het avondeten, in de relax (uiteraard met een blokje zwarte chocolade op mijn tong) hernam ik de lectuur… Om te beseffen dat het boek na een veertigtal bladzijden ineens heel leesbaar wordt. Conversaties worden heel realistisch weergegeven, het voortkabbelen dat mij eerst hinderde in een door auteur als “spannend” bestempeld boek bleef uit zodat ik de neiging kreeg om te blijven lezen. Ik ontmoette wel nog fouten (onder andere verkeerde punctuatie) en zinnen die volgens mij eleganter hadden kunnen opgebouwd worden. Soms hinderde mij ook de te expliciete tussenkomst van de auteur (wat vaak nodig is in een mondelinge vertelling, maar – volgens mij dus – absoluut niet in een geschreven verhaal).
Ik geef een voorbeeld. Als een personage dit en dat doet voor hij zich aankleedt, uit gewoonte, hoeft volgens mij een auteur niet te schrijven: ‘X deed dit en dat. Dat was haar/zijn gewoonte alvorens zich aan te kleden’. Beter zou zijn (nog steeds volgens mij): ‘zoals gewoonlijk deed X dit en dat voor hij/zij zich aankleedde’.
Een ander voorbeeld van wat mij hinderde (ik neem de tekst niet letterlijk over, daarvoor is mijn geheugen veel te slecht): ‘X maakte zulke grap. Dat lag in haar karakter’. Ik vind dat hier die karaktertrek van die X moet vervat zijn in de eerste zin. Allemaal details dus (behalve de echte fouten) die hadden kunnen vermeden worden als auteur zijn typoscript door meer mensen had laten nalezen. Of de uitgever dat had laten doen.
Oei, ik vrees ineens dat ik in deze post heel verwaand overkom! Ik denk niet dat ik dat ben: ik ben nog steeds heel onzeker als ik in het Nederlands schrijf, het typoscript van de enkele boeken die ik heb kunnen uitgeven, werd door minstens tien mensen nagelezen. En deze avond nog wees Roger mij op een fout in mijn blog van gisteren: “Behalve de kerk die omgebouwd werd tot feestzaal was daar niet veel te beleven”. Roger heeft groot gelijk: je kunt niet “een kerk die tot feestzaal is omgebouwd” beleven!
Of toch wel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten