Toen ze uit haar klas kwam (ik zou wel een vliegje willen zijn in een huidige peuterklas) en ons zag staan op de speelplaats, liep Elena enthousiast naar ons toe en sprong in mijn armen. Terwijl ik haar doorgaf aan Roger vertelde ze dat haar knuffel Koewa deze keer was thuis gebleven, slapend op de sofa, onder een dekentje. Dat was een idee van haar mama, voegde ze daar aan toe. In feite, dat weet ik van haar mama, werd er op school over geklaagd dat zij de enige peuter was die een knuffel meebracht.
We gingen Matthias halen bij Lutti. En daar toonde Elena zich weer niet meer als het spontane meisje van vroeger. Alleen de man van Lutti, die haar even mee naar buiten bracht op zijn arm om naar pasgeboren lammen te kijken, heeft haar wat los kunnen maken. Eigenaardig, want tijdens de rit naar de onthaalmoeder was Elena volop aan het vertellen en aan het lachen. Wat is er gaande met haar?
Matthias “vloog” deze keer eerst in mijn armen, en daarna naar Roger.
Thuis merkte Elena meteen dat “Koewa” op de salontafel lag. En vroeg zich af hoe dat mogelijk was als haar mama had gezegd dat hij zou rusten onder een deken de hele voormiddag.
Ik wist natuurlijk dat tijdgebrek bij mijn dochter daarin een rol had gespeeld, maar vond het meer aangewezen om mee te gaan in de verbeelding van Elena. Ik zei dus dat Koewa blijkbaar al een hele tijd wakker was en op haar had liggen wachten op die tafel.
Elena at opvallend veel boterhammen met (zo ongezond mogelijke) choco! 
En probeerde daarna vaak Matthias zijn speelgoed af te pakken: jaloezie tot en met!
De kindjes deden daarna een lang dutje. Elena probeerde wel zo lang mogelijk de slaap te weerstaan, maar op een zeker ogenblik was het voldoende dat ik een verhaaltje vertelde om haar naar dromenland te krijgen.
Ze werd op tijd wakker voor het avondmaal en om daarna te oefenen op haar fiets! Daar sprak ze al over toen we haar afhaalden bij Lutti, maar daarna kwam het er maar niet van: te veel regen, de kindjes te moe, enzovoort.
En… zelfs tijdens dat fietsen van Elena, kraaide de altijd blije, lieve Matthias die nochtans nog niet mee kan doen: hij loopt nog niet.
O ja, dat zou ik vergeten te vertellen: die fietsoefening van Elena vond plaats in de garage! Niet in de tuin dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten