Het verhaal van zuster Godwine

Terwijl de kindjes gisteren avond in bad zaten (Elena heeft er geen bezwaar meer tegen als Matthias samen met haar van dat moment geniet), vertelde Elena mij dat ze vandaag nog dezelfde pantalon zou dragen maar wel een nieuw t-shirt zou aandoen: dat was vrij vuil geworden. Ze bekeek mijn kleren en zei: ‘Oma, jij mag morgen die mooie rode broek ook nog aandoen, hoor. Maar jouw t-shirt mag in de wasmand, denk ik!’

Haar mama herinnerde zich ineens dat Elena vandaag zoveel mogelijk rode kleren moest aantrekken; ze zouden immers Valentijn (uiteraard zonder “Sint”) vieren op school: “iedereen verliefd”! Dus, al vanaf de kleuterschool worden die kindjes geconfronteerd met die commerciële feesten!

Ik droeg dus maar weer mijn rode pantalon tijdens de enkele boodschappen die we vandaag nog moesten doen, maar niet omdat het “Valentijn” was! En die boodschappen waren voor Roger ongeveer zijn enige bron van beweging (ikzelf had daarvoor nog wat schoongemaakt): veel te veel wind en regen vandaag!

Daarna heb ik getelefoneerd met de vroegere overste van zuster Godwine. Ze wist al dat we gisteren bij haar op bezoek waren… En ze heeft het verhaal van zuster Godwine (waar ik gisteren niets van begreep) opgehelderd.

Ik weet al lang dat zuster Godwine een (platonische, hoe kan het anders?) “liefdesaffaire” heeft met Pater Pio. Ze droeg altijd een beeldje van hem bij zich, in een van de zakken die zich verschuilen in de plooien van die typische nonnenrokken. Vlak voor ze zou verhuizen naar Bertem is zuster Godwine gevallen en Pater Pio rolde vanuit haar rok tot onder een tafel. Gevolg: Pater Pio had zijn benen “gebroken”, en zuster Godwine niets!

Pater Pio ging uiteraard (nadat hij hersteld werd met lijm) mee naar Bertem. Maar daar, na de eerste wasbeurt, bleek zuster Godwine hem kwijt te zijn. Ze heeft nog gebeld naar zuster Emilia (haar vroegere zuster overste dus) om te vragen of zij een ander minuscuul beeldje van haar “idool” kon bemachtigen. Maar dat kon zuster Emilia niet…