‘En, een mooie wandeling gemaakt vandaag?’, vroeg iemand mij deze avond in een mail.
Nee, daar hadden we geen tijd voor! Jammer, want het weer was nog steeds prachtig.
Terwijl ik na onze brunch de leefkeuken opruimde en ondertussen een telefoontje van een van de “kindjes” beantwoordde, merkte ik plotseling dat Roger bezig was met snoeien: de haag, de moerbeiboom en ook de hazelaars. Oké, het was nodig, maar toch geraakte ik even in paniek. We hebben die houtblokken nog niet opgeborgen of de tuin ligt alweer vol snoeisel!
Nadat ik onze werkkamer had onder handen genomen (één kamer per dag hé), een heel korte vertaling had geleverd en nadat Roger – moe van zijn snoeiwerk – aan zijn PC kwam zitten, ben ik begonnen met het verzamelen van dat verse snoeihout.
Ineens kwam Roger ook naar buiten, met de hakselaar, en begon de takken, die ik al op een hoop had gelegd, te hakselen. Ik denk dat hij ongeveer de helft van het nieuwe snoeisel heeft onder handen genomen (de rest had ik nog niet verzameld).
Morgen – als het weer zo mooi blijft en Roger zijn rug niet opspeelt – hebben we dus nog veel werk voor de boeg, nadat ik, volgens mijn schoonmaakplanning, de bibliotheek (ik zou ook moeten voortdoen met het rangschikken van “science fiction” en “non fictie”!) een oppervlakkige beurt heb gegeven.
Hoewel ik tijdens al dat werk soms rugpijn kreeg, voel ik er deze avond, na een uurtje “relaxlectuur met chocolade” – waarover dus meer zodra ik dat dikke boek, geleend van onze schoonzoon, uit heb - enkele mailtjes met een van de “kindjes” en het kijken naar een spannende Star Trek-aflevering, niets meer van!
Het is natuurlijk wel zo dat al dat snoeisel verzamelen betekent “bukken” (slecht voor mijn rug) maar ook heel veel “stappen” (goed voor mijn rug).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten