Gisteren kregen we bezoek van mijn schoolvriendin Denise en haar partner Walter. Het werd, ook dankzij het weer, een (voor mij toch) prachtig, soms wel heel nostalgisch, weekend.
Ze kwamen eraan met een heleboel presentjes: een fles wijn, keukenhanddoeken (ze hadden gelezen op deze blog dat ik die wel kon gebruiken), chocolade met stevia, een potje stevia en een mooie luchtzuiverende plant.
Na een middagmaal met wat brood en slaatjes, doorgespoeld met koffie of thee reden we naar het begijnhof in Sint-Truiden.
Nadat we een poosje hadden vertoefd in de mooie begijnhofkerk (zie foto hierboven) liepen we naar het Speelhof. Het leek wel lenteweer, en warempel, onderweg zagen we op een boom (die ik niet bij naam kan benoemen) al bloesems:
We kuierden wat op het domein (en ik merk dat Roger geen foto heeft gemaakt van het tapijt van sneeuwklokjes naast paasbloemen dat we daar ontmoetten), gingen een kijkje nemen in de kruidentuin waar we deze plant zagen die we niet konden thuisbrengen:
‘s Avonds laat hebben Roger en ik nog tevergeefs gegoogeld: we weten nog steeds niet wat het is.
Uiteraard wisselden Denise en ik ondertussen nieuwsjes uit, haalden we herinneringen op en discussieerden Roger en Walter over allerlei onderwerpen waar ze soms wel, soms niet dezelfde mening over hadden. Gezelligheid troef dus (afijn volgens mij toch).
We reden naar de brouwerij van Kerkom waar we een lekkere Bink bestelden (voor Denise een glas wijn).
Het was daar ongelooflijk druk (is er echt een economische crisis?) maar we slaagden erin ongestoord gezellig voort te babbelen!
‘s Avonds, thuis, terwijl we Cava dronken en van amandelen, hazelnoten, kerstomaatjes en olijven snoepten, bereidden Denise en ik samen mijn “konijn en gibelotte, magere versie” dat we aten na de broccolisoep die ik al op voorhand had klaargemaakt.
Uiteraard gingen we vrij laat naar bed. Maar vandaag, na een uitgebreide brunch, reden we toch nog vlak na de middag naar Oleye. We hadden nog meer geluk dan gisteren (toen hebben we enkele druppels regen gekregen na ons kuieren op het Speelhof): volop zon! Wel een beetje wind maar echt niet te veel!
Weer liepen we eerst “ter plaatse” rond (Oleye is een van de weinige plaatsen die mijn vriendin Denise, die “via eigen foto’s herinneringen aan overal ter wereld” verzamelt, niet kende).
Daarna een vrij lange wandeling rond het dorp (en mijn knieën en heupen begonnen pijn te doen) en een ritje naar Vechmaal.
Waar we iets gebruikten in De Horne. Om daarna van daaruit nog een wandeling te maken rond dat dorp, waarbij ik het in het begin eigenlijk niet meer zag zitten. Knieën, heupen, al mijn gewrichten deden pijn, en daarbij schoot ook nog mijn knieschijf onderweg uit de kom (ik heb dat vaker voor, naar het schijnt ligt dat aan een te soepele knieschijf, en aan te snel stappen, en dat laatste was wel degelijk het geval: Denise, Walter en Roger lopen veel sneller dan ik)!
We gingen naar de mergelgrotten, maar ik merk weer dat Roger geen foto heeft gemaakt van die grotten (Denise wel).
Roger maakte wel andere foto’s onderweg:
En daarna gingen we weer iets drinken in De Horne (ik maak nogal reclame voor jou, hé Stijn van De Horne
Thuis heb ik een woksel met vis, gamba's en veel groenten klaargemaakt dat we aten met een glas Frascatiwijn, na een aperitiefje met sherry en de rest van de hapjes van gisteren.
Ondertussen vertelden Denise en Walter over hun vele verre reizen. Interessant, maar, sorry hoor, lieve Denise, ik reis liever op een andere manier. Ik weet dat ik nooit zal bezocht hebben wat jij allemaal verzamelt aan reisherinneringen, maar ik heb daar ook geen behoefte aan. Voor mij is zelfs een uitstap naar bijvoorbeeld Oleye 
Ik ga aan deze blog ook de categorie “vriendschap” toevoegen, denk ik! Ik ken Denise immers al 51 jaar. Vanaf de eerste dag in die school klikte het tussen ons. Later hebben we elkaar jaren uit het oog verloren maar elkaar uiteindelijk na ongeveer 23 jaar weergevonden (ik weet het, onder andere dankzij jou, vriendin Marie-Louise).
Ik weet ook nog precies waarom we elkaar “uit het oog verloren” maar ga dat hier niet aan ieders lange neus hangen (ik heb daar wel lang stilletjes om getreurd, Denise!).
We zijn een beetje “uit elkaar gegroeid”, dat is een gewone vaststelling van mij.
Maar nog steeds, na 51 jaar dus, vind ik het zo gezellig om met Denise samen te zijn!
Paul (van vriendin Liliane) wist me te zeggen dat die groente (in de tuin van het Speelhof) een soort boerenkool is. Ik heb het gecheckt: hij heeft gelijk!
BeantwoordenVerwijderen