Nadat Roger nog wat gesnoeid had, en ik, na wat vertaalwerk, eindelijk enkele ruiten had gelapt (wel leuk dat je nu weer door die ramen kunt kijken, maar wat heb ik toch een hekel aan dat soort werk!) zouden we onze dagelijkse wandeling maken.
We hadden gehoord dat er in de buurt van het vroegere station van Borgloon perelaars bloesemen. We weten niet waar die perenbomen precies staan: we zouden eens op zoek gaan. We hebben ze niet gevonden, wel een buurt ontdekt die we nog niet kenden. Ondanks de kou werd het een mooie wandeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten