Na ons opstaan vond ik vertaalwerk dat weer liefst gisteren al klaar moest zijn maar in elk geval na deze middag geleverd worden. Daarom begon ik er meteen aan, met een glas sojamelk, terwijl Roger rustig ontbeet terwijl hij een tijdschrift doornam. En ruimde ik de keuken niet op zoals ik meestal doe na onze brunch, noch veegde ze. Dat zou ik wel doen nadat mijn vertaling was geleverd.
Kort daarop kwam Roger tegenover mij aan zijn pc zitten (de keuken elke dag vegen vindt hij overbodig) en ging de telefoon over. Roger nam op, ik hoorde hem ons “precieze” adres geven. ‘We krijgen bezoek,’ zei hij mij nadat hij het toestel terug in de lader had gelegd, ‘van Dirk en Linda!’
Dirk (beeldhouwer) en Linda waren buren van ons in Antwerpen, ze hebben samen met ons de Sinksenfoor proberen te doen verhuizen, en we hadden ze op 11 maart 2012 teruggezien toen een andere vroegere buur een wandeling organiseerde waar zij en wij waren op uitgenodigd. Nu waren ze op de fiets aan het genieten van de bloesems in Haspengouw, en vermits ze daarbij ons dorp aandeden, vonden ze dat ze moesten aanbellen.
Gelijk hadden ze natuurlijk! Maar toen ik, nadat Roger ze in de keuken had laten plaatsnemen, zelf de keuken binnenkwam, schrok ik ervan hoe vuil die wel was! 
Ik pauzeerde een uurtje (jawel, hoor, ik heb mijn werk toch op tijd kunnen leveren) en we wisselden nieuwtjes uit, spraken natuurlijk over de nieuwe perikelen rond de Sinksenfoor (Dirk en Linda zijn “Het Zuid” kort na ons ook ontvlucht), over onze respectievelijke kleinkinderen, enzovoort. Roger en ik genoten ervan.
Iets voor drie uur mailde ik de vertaling door. En stelde Roger mij voor later in mijn plaats de kamer van Zeger onder handen te nemen terwijl ik zou koken, zodat we eerst een wandeling konden maken.
We reden dus naar Ordingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten