Na onze boodschappen en nog enkele karweitjes in huis zouden we nog eens gaan wandelen in Hendrieken (deelgemeente van Borgloon). We vertrokken van de daar gelegen Borgloonse begraafplaats die heel mooi heraangelegd is maar volgens mij een beetje te megalomaan overkomt voor toch een kleine gemeente!
We klommen dus naar de Loretokapel (weer herinneringen voor mij) die nu niet meer toegankelijk is.
Daarna keerden we terug naar de kerk van Hendrieken.
In plaats van in Hendrieken meteen terug te stappen naar de auto, wilde Roger een weg inslaan die we niet kenden. En daar ga ik altijd mee akkoord!
We kwamen terecht in een mooie beemd maar voor mij (ik had mijn stapsandalen aan) werd het laveren tussen plasjes, hoogstaande klaver en alle insecten (ik word heel gemakkelijk gestoken) die graag in zulke omgeving vertoeven. 
Wat we niet wisten, was dat we in de Motbeekvallei waren, waar we ooit nog gewandeld hebben maar dan in de andere richting.
Dat merkten we pas toen we weer dichterbij de begraafplaats kwamen, waarvan we in de verte al het kunstwerk “Memento” zagen.
Daar aangekomen was het hoog tijd om naar huis te rijden. Om te koken.
Na mijn lectuuruurtje vond ik een opmerking van mijn geheimzinnige correspondent “ev” uit Berlingen op mijn post van gisteren. Ik heb even gezocht en hij heeft gelijk! Het viel me al op dat ik bij die “eenden” geen onderscheid kon maken tussen een mannetje en een vrouwtje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten