Dinsdag 10 juni 2014
Deze ochtend werd ik rond 7:30 uur gewekt door onze Franse buren, de Duitsers van twee percelen verder en onze Deense achterburen die met veel lawaai hun vertrek voorbereidden. Eigenaardig genoeg bleef Roger ondanks al dat lawaai doorslapen. Rond 9 uur was het eindelijk weer stil, viel ik weer in slaap en, toen ik om 10:30 uur wakker werd, bleek Roger al te zijn opgestaan!
In het sanitaire gebouw was de schoonmaakster aan het zingen terwijl ze de douches schoonmaakte. Het was heel mooi weer (ik weet niet hoeveel graden, wel dat het zelfs heel warm werd vandaag en dat het rond 22 uur – toen ik even online was - 24°C was).
Iets over 11 uur vertrokken we naar Plasencia. Daar bleek het markt te zijn: heel veel volk. Vooral oudere mensen, en opvallend veel “abuelas” met kleinkinderen, maar ook jongeren. Hadden die allemaal een dag vrij? Je moet weten dat de middagpauze hier pas begint rond 14 uur!
Het was echt een gezellige drukte. Op de markt heb ik gezocht naar halssnoertjes, Elena*! Ze verkochten er groenten, fruit, planten, en zelfs koeienbellen en rattenvallen, maar geen juweeltjes. Maar ik zoek verder, dat is beloofd!
Uiteraard gingen we iets drinken. Op het terras van ons “vroeger stamcafé La pitarra del gordo” (en met “vroeger” bedoel ik toen de kindjes nog meereisden). We kregen er serranoham bij ons biertje: lekker!
Maar toen we er een tweede biertje gingen drinken, na een wandeling door de stad, kregen we bij onze consumptie stukjes koeiensnuit.
Dat zag er vies uit!
Toch heb ik even geproefd. Eigenlijk had het vlees geen smaak, het was de paprikasaus die het moest doen. We hebben onze tapa wel niet opgegeten!
Rond 14:30 uur keerden we terug naar de camping (we gingen wel eerst onze boodschappen doen in een Dia). De marktkramers waren aan het opbreken, de winkels sloten hun deuren en de bars zouden weldra hetzelfde doen tot 18 uur.
Twee zaken vielen echt op in Plasencia: hoeveel zwaluwen er rondvlogen; en dat hier alle vuil nog de grond opging.
Na wat gegeten te hebben op de camping, de droge was te hebben opgerold (dat neemt minder plaats in dan opgeplooide kleren en kreukt minder snel) en de vele cirkelende gieren te hebben bewonderd, de blauwe eksters en de mussen te hebben gevoederd, besloten we naar Galisteo te rijden. We waren daar al eens, ik denk twee jaar geleden.
We liepen een klein uurtje rond in het mooie witte, ommuurde stadje. Heel veel zwaluwen en een tiental ooievaars.
Het stadje lijkt wel een labyrint: we dachten tweemaal de weg terug naar onze auto te hebben gevonden, maar vielen respectievelijk op een andere (door een hekken afgesloten) poort en op een doodlopende steeg. De derde keer hadden we het juist.
Op de camping gingen we een biertje drinken in de bar terwijl ik mijn blogje van gisteren postte. En dan gingen we eten.
We namen toch maar weer een menu. Voor 9 euro per persoon: soep (tomaten voor mij en bonen voor Roger), een hoofdgerecht (forel voor mij en kalfsstoofvlees voor Roger), een nagerecht (banaan voor mij – maar die heb ik meegenomen voor morgen ochtend – en koffie voor Roger), een fles rode wijn en een fles Gaseosa.
Uiteraard was het weer te copieus voor mij, maar een soep en een visschotel apart nemen zou op zich al meer gekost hebben.
Rond 22:30 uur zaten we weer bij de tent. Waar ik dit schrijf bij nog een glaasje wijn, goed wetende dat ik deze post maar morgen zal kunnen online zetten.
* Elena had me opgedragen voor haar halssnoertjes te kopen, die zou ik op de markt vinden, én: ‘Misschien kom ik jou daar wel tegen, oma!’, voegde ze daaraan toe! :-) Elena vereenzelvigt Spanje dan ook met het appartement van haar andere grootouders, een strand, een zwembad en markten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten