We zijn terug thuis na een dagje babysitten (wat verklaart dat ik jullie mails nog niet heb beantwoord, vrienden: dat doe ik later. Maar wees gerustgesteld: we hebben geen enkele last gehad van de storm deze nacht).
Op de speelplaats wachtten we in de regen op Elena die al lachend in mijn armen sprong toen ze ons zag staan. Samen reden we naar Lutti en onderweg vertelde ons meisje fier dat ze binnenkort naar een verjaardagsfeestje mag. Ze zei me ook nog eens dat ik een heel oude oma ben, maar wel een heel lieve! Dat wisten jullie niet, hé?
Bij Lutti kwam Matthias meteen naar ons toegelopen, we moesten nog even al het speelgoed bewonderen (hij zei duidelijk “pop” terwijl hij mij een pop aanwees) en dan reden we naar huis.
Waar we een poosje heel wild speelden: Elena had “zich verkleed in een wolf” (eigenlijk was het een tijgerpakje, maar we “zegden dat ze een wolf was, ik Roodkapje en opa Paarskapje”).
Na het eten was ze ineens zo moe dat ze naar bed wilde, na mijn belofte dat we na haar dutje een gezelschapspelletje zouden spelen.
Matthias bleef nog een poosje op om te “lezen” en te spelen.
Toen Elena wakker werd, sliep Matthias nog, dus speelden alleen opa, zij en ik samen een gezelschapsspel.
Zodra hij wakker werd, speelde Matthias mee (dat wil zeggen: ik moest hem wijzen wat hij moest doen en hem helpen, maar hij leek het heel prettig te vinden). Ondertussen aten de kindjes wat fruit.
Toen was het tijd om te beginnen koken en ondertussen speelden de kindjes en opa met de Legoblokjes.
Een doodgewone dag dus maar wel heel prettig… En vermoeiend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten