Ik ben nog even wakker: ik wilde na middernacht nog snel een wensje sturen naar onze vriendin Lily (echtgenote van Roger Beekman). Zij wordt vandaag immers 82 jaar!
En dus surfte ik zomaar wat rond op het Internet (dat kan heel rustgevend werken!). Ik kwam terecht op een liedje van Françoise Hardy (ik denk geschreven door Serge Gainsbourg) dat ik de laatste maanden, ik weet echt niet waarom, constant aan het neuriën ben: “Comment te dire adieu”. Mijn neuriën beperkte zich echter altijd tot “Sous aucun prétexte je ne veux
devant toi surexposer mes yeux.
Derrière un Kleenex je saurais mieux
comment te dire adieu”, maar nu heb ik tussendoor de moeite gedaan om de volledige tekst op te zoeken:
“Sous aucun prétexte je ne veux
Avoir de réflexes malheureux
Il faut que tu m'expliques un peu mieux
Comment te dire adieu
Mon coeur de silex vite prend feu
Ton coeur de pyrex résiste au feu
Je suis bien perplexe
Je ne veux me résoudre aux adieux
Je sais bien qu'un ex amour
N'a pas de chance ou si peu
Mais pour moi une explication vaudrait mieux
Sous aucun prétexte je ne veux
Devant toi surexposer mes yeux
Derrière un Kleenex je saurais mieux
Comment te dire adieu
Comment te dire adieu
Tu as mis à l'index
Nos nuits blanches
Nos matins gris-bleus
Mais pour moi
Une explication vaudrait mieux
Sous aucun prétexte je ne veux
Devant toi surexposer mes yeux
Derrière un Kleenex je saurais mieux
Comment te dire adieu
Comment te dire adieu
Comment te dire adieu”
Mooi toch? Onder speelse woorden en klanken, een diepzinnige tekst. Afijn zo voel ik het toch aan.
dat het liedje in je hoofd zit komt doordat het tegenwoordig soms te horen is op de radio denk ik, want ook ik herinner mij tegenwoordig dat liedje, of ben ik door jou onbewust op dat liedje gekomen?b
BeantwoordenVerwijderenIk luister eigenlijk nooit naar de radio, behalve dan naar het journaal maar daar zingen ze niet. Dus moet er een andere reden zijn...
Verwijderen