Na nog enkele voorbereidingen voor het kerstfeest wandelden we vandaag een dik half uur rond in het mooie Borgloon. Kwestie van voor Roger zijn dagelijkse beweging te zorgen natuurlijk!
Ik had mijn nieuwe hoed op (ik had er weer eens niet aan gedacht dat op ons binnenpleintje een microklimaat heerst en werd dus weer verrast door de felle wind op straat). Die hoed heb ik het grootste deel van de wandeling moeten afzetten of ik was hem kwijtgeraakt! 
En… Koud dat die wind aanvoelde zonder hoed!
Deze avond, terwijl ik verder las in “Pas pleurer” (mooi, maar een heel eigenaardige stijl!) heeft Roger nog 1 soldatendossier uitgepluisd, dat hij eerst vereenvoudigd had (een vijftigtal pdf-bestanden herleid tot één enkel): aan dat ritme geraken we zeker op tijd klaar met dat werk!
Ikzelf had geen zin om er nog dat werk bij te nemen deze avond en zocht, na het kijken naar een aflevering van Star Trek, naar één bepaald liedje van Françoise Hardy dat we hoorden tijdens de uitvaart van mijn oom Ludo (de oudste broer van mijn vader, aan wie ik, ik weet niet waarom, heel vaak dacht vandaag) en dat ik, evenals hij, heel mooi vind: Mon amie la rose.
En daarna begon ik onbedaarlijk te niezen: nu weer een verkoudheid? Of een allergie aan het een of ander?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten