Hoewel…
Gisteren, tijdens het etentje van Heemkunde, kreeg ik een sms'je van mijn broertje: of hij met zijn gezin morgen (vandaag dus) even kon langs komen rijden. Ik wist dat we nog enkele boodschappen moesten doen vandaag en dat er nog ander werk wachtte, alleen wist ik toen niet hoe lang het feestje zou duren, en wanneer we vandaag “vrij zouden zijn”. De kans om even te overleggen met Roger kreeg ik helemaal niet.
Ik antwoordde dus (heel stiekem: ik vind het vreselijk als mensen constant met hun smartphone of mobieltje bezig zijn) dat het voor ons een beetje moeilijk lag vandaag en daarop kreeg ik geen antwoord meer. Mijn broertje moet anderhalf uur rijden (en dus drie uur heen en terug) als hij ons een bezoek wil brengen, het is dus niet alsof ik even een bezoekje van een buur afwimpelde!
Roger en ik stonden naar goede gewoonte vrij laat op. En toen had ik al rugpijn. Maar het bleek draaglijk. Na onze brunch heb ik verder schoongemaakt maar, nog voor ik de stofzuiger uithaalde, ging het echt niet meer. Zo pijn!
We zijn dan die boodschappen gaan doen (de schapen hebben eten nodig én Elena en Matthias verjaren heel binnenkort, Roger ook trouwens, en mijn vader zou vandaag 86 jaar zijn geworden als hij niet op 47 jaar was overgegaan).
Daarna heeft Roger in mijn plaats de stofzuiger in handen genomen. Ikzelf wist niet meer welke houding aan te nemen om mijn rug wat te ontlasten.
Stappen, weet ik, is een goed idee, maar, hoewel het helemaal niet koud was vandaag, woei het toch zo fel! Afijn, ik heb dus voor de rest veel gelezen en nog gekookt (onder andere een gratin van Sint-Jacobvruchten: heel lekker!).
Een telefoontje van Hendrik gekregen: waarschijnlijk komt hij heel binnenkort nog even naar hier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten