Deze ochtend werd Elena pas wakker om 7:45 uur. Dat is al schappelijker voor de nachtraven die Roger en ik zijn!
Als ontbijt dronk ze een bekertje melk en at daarbij een yoghurt en een paar beschuiten. Fruit wilde ze weer niet.
Daarna hebben we natuurlijk gespeeld, verteld enzovoort. Ineens had Elena een heel goed idee: ze wilde nog naar de film over Assepoester kijken, en zij en ik zouden die naspelen. Ik zou de prins zijn en zij Assepoester. Ze ging heel secuur te werk: bekeek een deel van de film, vroeg me om de film even te pauzeren; daarna speelde zij (of speelden wij als de episode dat vroeg) het na. Ze was zo verstandig de andere personages erbij te verzinnen (‘We zeggen dat ik tegen mijn stiefmoeder spreek, hé, oma!’).
Daarna keek ze verder. Ik denk dat ze het filmpje alles bij elkaar meer dan zeven keer heeft bekeken… en bestudeerd. Als Assepoester had ze drie outfits uitgekozen: haar eerste prinsessenjurk (bijna tot op de draad versleten) was de jurk van de werkende Cinderella. Haar nieuwe prinsessenjurk en haar “glazen” muiltjes waren de outfit die ze aantrok nadat de fee had ingegrepen en een andere outfit (een zwierige rok van mij, die ik ooit voor haar heb versmald en waar ik eergisteren een van mijn oude t-shirts aan vastnaaide, was haar trouwjurk). ‘De kleur is wel niet juist, maar we zeggen dat het wit is, hé? En als ik deze sjaal – een blauw-witte glinsterende sjaal die ik ooit ergens heb gewonnen – er bij aandoe, is het echt een bruidsjurk!’.
Ik weet niet meer hoe vaak ik haar heb geholpen om van outfit te veranderen! Tussendoor, zolang ik niet zelf moest “optreden” kon ik wat opruimen enzovoort.
Op een zeker moment kwam ik haar “bespieden” terwijl ik nog niet nodig daar moest zijn en merkte ik dat ze alles, wat Assepoester zei, stilletjes in zichzelf herhaalde. Roger – die tegenover haar op zijn eigen pc bezig was – kent het verhaal nu wel uit zijn hoofd, denk ik!
Na het middageten (voor Elena weer een bekertje melk, een halve sojapudding, een beschuitje met kaas en de beloofde pannenkoek die er tenslotte twee werden), “oefende” ze voort tot wanneer haar ouders aankwamen met Matthias. Net toen ze aanbelden, was het weer tijd om haar “baljurk” aan te trekken… maar dat wilde ze deze keer niet doen. Ik vond dat heel eigenaardig. Hoewel het voor mij op die manier wel gemakkelijker was, drong ik even aan. ‘Nee, we zeggen dat dit nu een mooie jurk is geworden!’, hield ze vol.
Ik vroeg me dit af: kan het zijn dat haar ouders hebben voorgesteld die oude, kapotte, versleten jurk weg te smijten nu ze een nieuwe heeft? En was ze bang dat als ze zagen dat zij die oude in een spel gebruikt als inderdaad een lelijke jurk, ze zouden aandringen om die weg te doen? Ik acht het echt mogelijk!
Matthias leek uiterst enthousiast toen hij ons zag. Hij heeft druk gespeeld, en was even vrolijk als altijd. Naar het schijnt heeft hij vorige woensdag, na ons vertrek, voor de eerste keer “oma” gezegd. Toen zijn papa dat vertelde en ik antwoordde dat ik heel fier was, had ik de indruk dat hij glunderde.
Tussen haakjes gezegd, terwijl ik even niet moest optreden als prins, heb ik vandaag naar Nany gebeld en haar onder andere verteld dat Matthias “Nany” zegt als hij een foto van haar ziet. Ook zij leek heel “fier”.
Eigenlijk was ik van plan een wandeling voor te stellen. De kindjes waren zo druk aan het spelen (Matthias vond de vingerpopjes heel “plezant”), we zaten zo gezellig bij elkaar met een drankje, Elena en Matthias waren aan hun vieruurtje toe (slechts een vijftal druiven voor Elena) dat ik er echter de kans niet toe kreeg.
Kort daarna moest ik trouwens voor het avondeten zorgen. Elena en Matthias aten heel goed van de courgettesoep, de zwarte en witte “pens” met gebakken appeltjes leken minder in hun smaak te vallen.
En dan is iedereen vertrokken. Ik heb nog wat opgeruimd, Roger heeft de vaatwasser gevuld. Ik legde me in de relax met een blokje bittere chocolade en een boek… En ik viel in slaap!
Bij het opruimen vond ik de “glazen” muiltjes van Elena. Daar zal ze wel naar zoeken morgen! Meisje, je hebt ze hier vergeten maar we brengen ze mee volgende keer dat we komen babysitten. Dan spelen we dat ik de goede fee ben, oké?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten