We gingen babysitten vandaag, al zou ik het eerder peuter- en kleuterzitten noemen. Het was prettig maar heel vermoeiend.
Al op de speelplaats vertelde Elena me dat het vandaag “1 april, buitenspeeldag” is, en buiten spelen hebben we ook zoveel mogelijk gedaan, ondanks de wind en de intermittente regen maar zeker niet omwille van die nieuwe “heilige”!
De kinderen, en buurmeisje Anna die op bezoek kwam, schommelden, gleden, rollebolden, liepen. We speelden school, dierentuin, reizen, enzovoort en ik denk dat Roger, en zeker ik, evenveel beweging hebben gekregen als zij. Natuurlijk waren er ook de nodige ruzies. Elena lijkt nog altijd wat jaloers op Matthias, en zelfs op Anna. Toen ik bij het vieruurtje Anna eerst bediende, was Elena uiterst ontevreden. Zij wilde immers als eerste bediend worden. Ik legde haar uit dat je eerst de bezoeker serveert, maar dat vond Elena niet zo’n goed idee!
Terwijl ik voor het avondmaal zorgde, na het vertrek van Anna dus, begon Elena met haar poppen te spelen en dat heeft ze volgehouden tot aan het slapengaan. Matthias mocht “papa” zijn, en hij leek heel goed te begrijpen waar het spel om ging: ‘Ik papa’, herhaalde hij enkele keren. Onze dochter was dan “moeke die straks moest gaan werken” en onze schoonzoon, die iets later thuiskwam, “vake”, want, legde Elena mij uit: Roger en ik waren al opa en oma.
Thuis wachtten nog wat werkjes voor de KVLS op mij en vlak nadat ik die had afgehandeld kreeg ik een telefoontje van Nany.
Ze is vandaag gevallen terwijl ze met vriendinnen naar hun stamcafé liep en weet niet of het kwam door struikelen of niet (ik vind dat verontrustend, maar heb het haar natuurlijk niet gezegd).
Haar arm is serieus gekneusd (maar gelukkig niet gebroken), ligt in een brace en ze denkt dat het haar niet zal lukken voor het Paasweekend af te komen. Na bijna een uurtje aan de telefoon te hebben gehangen, wist ik nog niet veel meer én vraag ik me af hoe het nu verder moet. Nany zei dat we desnoods allemaal op haar flat welkom waren (zij moet toch niet voor het koken zorgen) maar ik denk dat zulks niet geapprecieerd zal worden door Elena (door Matthias ook niet natuurlijk, maar ik heb vandaag opgemerkt dat Elena geen herinneringen meer heeft aan twee jaar geleden, én dat ze dat eigenaardig vindt!).
Elena keek immers uit naar de paaseitjes die ze in de tuin zouden zoeken, naar het oefenen op haar eerste echte fiets, etc. Morgen even bellen naar onze dochter om samen tot een besluit te komen.
Nu is het 11:30 uur en heb ik eindelijk wat tijd voor mezelf. Zal ik lezen of een aflevering van Star Trek bekijken? Ik denk dat het het laatste wordt: dat is het meest relaxerend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten