… is mijn leven geworden. Toen onze vroegere Antwerpse buren hier op bezoek waren, konden ze bijna niet geloven dat ik hier minder tijd vind om te schrijven dan destijds in Antwerpen. Eergisteren, tijdens de barbecue, begon onze Zeger daar ook over: ‘Jij wilt geen verhalen meer schrijven?’ was zijn conclusie.
Ik probeerde uit te leggen hoe een gewone week er voor mij uitziet en ik schrok er zelf van.
Zeger heeft gelijk: ik neem te veel hooi op mijn vork en ik kan moeilijk “nee” zeggen. Ik zal maar niet vertellen welk werk (en dan weet ik nog niets over vertalingen) mij allemaal te wachten staat, vooral in augustus, je zou er zelf moedeloos van worden.
Vandaag bijvoorbeeld: wij waren alle drie ervan overtuigd dat er minstens een filmscript te schrijven valt over ons “wachten op de bus”. Perfect en gemakkelijk na te bootsen decor, een aantal verhalen die we dan in een “overkoepelend” verhaal zouden gieten. Alleen… Wanneer vind ik daar de tijd voor?
Tja, ik werk natuurlijk trager dan 20 jaar geleden en bijvoorbeeld ons huis schoonmaken vergt nu minstens 10 dagen terwijl ik dat vroeger op 2 dagen deed.
Ik word oud!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten