Naar Nany

Vandaag eindelijk nog eens naar Nany gereden (daarom moesten we gisteren nog wat boodschappen doen: zij kon zelf niet naar de winkel om eten te kopen voor deze avond).

Dat ging langs de E313, een snelweg waar ik altijd vreselijk zenuwachtig op word. Ik stapte aan haar flatgebouw uit de auto  met knikkende knieën. Daarna haar trap op waar ik altijd last heb van hoogtevrees: ik kwam dus bij haar binnen op bevende benen en met een ijl hoofd. En, net zoals zoveel andere mensen, begrijpt Nany dat helemaal niet!

Het werd daarna de hele tijd kletsen. Of beter gezegd, wat Roger en mij betreft, luisteren: Nany had zoveel te vertellen. Na het avondeten (sla, paté, hesp en heel lekkere tomaatjes uit de tuin van mijn zus) deed ik nog snel de vaat en we vertrokken weer naar huis via die trap en daarna de E313. Thuis wilde ik nog een tekst nalezen voor de levering ervan, maar ik hing eerst zeker een half uur aan telefoon met Jan Gerits die me niet zo’n prettig nieuws had te vertellen.

Nany doet het goed. Volgens mij zal ze volledig herstellen. Maar wat is het toch vreselijk warm op zo’n flat!