Weer een dag zonder verplichtingen! Wel wilde Roger rondkijken naar een restaurant voor het feestje van Heemkunde Groot Heers in januari 2016.
Uiteraard heb ik eerst een mail gestuurd naar “De Horne”: daar zijn we nooit ontgoocheld van thuisgekomen. Maar, omdat je de paar andere restaurateurs uit Heers een kans moet geven, zochten we ook naar die gelegenheden.
Roger had er via het Internet een gevonden in de deelgemeente Rukkelingen. Wij dus eerst daar naartoe maar we vonden het restaurant niet.
Op een zeker ogenblik zien we twee vrouwen een ijsje kopen van een ijsventer. ‘Ik ga eens informeren naar dat restaurant’, zegt Roger. Ondertussen blijf ik in de auto zitten. Ik zie de oudste vrouw zich naar Roger omkeren om zijn vraag te beantwoorden… En herken een van mijn vroegere cursisten “Initiatie Nederlands”. Uiteraard stap ik uit terwijl ik me haar naam probeer te herinneren (wat heel snel lukte hoewel ik haar al jaren niet meer had ontmoet) en roep haar toe: ‘Hey, dag V!’
‘Hey, Jessy!’, herkende ze me meteen en er werd gekust (zij is een Walin) en een poosje nieuwtjes uitgewisseld.
‘Hoe ken je die vrouw?’ vroeg Roger toen we verder reden. Ik legde het uit en Roger: ‘Haar Nederlands is echt opvallend goed!’
En ik fier natuurlijk!
Helaas, nog voor mijn tussenkomst had ze al aan Roger gezegd dat het restaurant dat we zochten niet meer bestaat.
We reden daarna naar de hoofdgemeente waar we terechtkwamen in een (hier toch) vrij bekende zaak. We werden heel vriendelijk ontvangen, de uitbater legde ons summier uit wat hij ons kon voorstellen – en dat leek interessant: nadat beide gelegenheden ons een voorstel hebben gestuurd, zullen we dus kiezen tussen dat laatste restaurant en “De Horne”.
Daarna was het tijd voor een echte wandeling. We reden nog eens naar Kerniel en stapten daar een klein uur rondom en in het dorp dat ik steeds beter leer kennen omdat Roger me er altijd vertelt over zijn kinderjaren aldaar en me bij bijna elk huis een herinnering aan vroeger opdist .
Weer werd het fel klimmen en dalen maar mijn gewrichten bleken er al veel beter tegen te kunnen. En het was er zo aangenaam rustig!
Enkele impressies:
En dan nog dit in onze tuin waar Roger even vertoefde terwijl ik …(tja, wat deed ik toen precies: koken?):
Na nog een telefoontje en een afspraak met Nany, ons avondeten, mijn uurtje lezen op papier en het beantwoorden van enkele mails ga ik nu naar een aflevering van Star Trek kijken.
Wat een zalige dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten