Familie gaat (soms) voor

‘Zou er vandaag geen tijd overblijven om naar mijn broer te rijden?’ vroeg Roger tijdens de boodschappen. Ik vond dat geen slecht idee maar helaas hadden we geen tijd. ‘Een van de volgende dagen misschien,’ stelde ik voor, ‘maar misschien toch eerst even bellen? De mensen hebben het zo druk tegenwoordig’.

Dat zouden we doen. Na het avondeten.

Roger was al een poosje vertrokken naar zijn atelier (maar ik wist het niet), ik lag te lezen in de relax (nog steeds Françoise Sagan. Het verhaal op zich is mager maar niet slecht, haar psychologische analyses zijn vaak raak, alleen brengt ze dat alles op een te “gewilde” literaire manier) toen de telefoon rinkelde. De broer van Roger!

Na een paar onbenullige nieuwtjes te hebben uitgewisseld, zocht ik Roger op die ik niet meteen vond (tja, het huis is niet heel klein).

‘Wat een toeval’, zei Roger voor hij de telefoon opnam en er volgde een lange en gezellige conversatie tussen de twee broers: het deed me denken aan de bijna dagelijkse (soms heel korte) mails die mijn zus Bie en ik uitwisselen en die me zo blij kunnen maken.

Nadat hij de telefoon terug op de lader had gelegd, had Roger mij veel te vertellen: we (dat zijn wij en zijn zussen plus onze Spaanse schoonbroer) komen ergens in december bij zijn broer en schoonzus samen… En het eerste kindje van hun zoon wordt binnenkort geboren.

En dan… Bekijk ik onze agenda voor december en merk ik dat er al iets staat op de bewuste datum. Gelukkig had ik nog niet toegezegd voor die activiteit! Ik heb onlangs immers beslist dat familie voortaan (voorlopig?) voorgaat als het enigszins mogelijk is.