Sint-Truiden en zo

Na onze brunch en enkele telefoontjes en mails (waar ik niets over mag vertellen, alleen dat ze vaak komen van mensen die denken dat ik ze kan helpen met hun problemen... Maar die vergeten dat ik geen psycholoog ben, én ook vergeten - of niet? - dat ik zozeer mee kan voelen met anderen dat ik me vaak zelf slecht voel als ik hun miserie lees of aanhoor) gingen we wandelen in Sint-Truiden.

Waar we de eerste narcissen zagen (midden in de stad dus)!

Foto Roger

Het werd een aangename wandeling tot de regen ons verraste. Maar eigenlijk vond ik de stad nogal doods op deze zondag. Ligt dat aan de werken op de Grote Markt (naar mijn bescheiden mening totaal overbodig)?

Foto Roger

In het naar huis rijden, na een wandeling van ongeveer een uur, zei ik tegen Roger: 'Je verwacht echt een regenboog met die weer, of niet?'

Vlak daarna zagen we hem:

Eigen foto vanuit de auto

Foto Roger

Roger stelde voor nog iets te gaan drinken in de cafetaria van een sportclub (waar we nog zijn geweest). We ontmoetten daar een vriendelijke jongeman van wie ik de voornaam ben vergeten maar van wie ik de familienaam niet gauw zal vergeten: Zwaenepoel. In de humaniora kende ik één meisje die zo heette, en die had een broer die ik mooi en interessant vond: heel belangrijk op die leeftijd!:-) (tja, smileys plaatsen lukt me nog steeds niet sinds ik het moet doen zonder Live Writer).

Ik vroeg die student (die jongen studeert in Leuven) of hij familie had in het Antwerpse, maar dat bleek niet het geval.

We waren heel laat thuis, zo laat dat ik eerst dacht aan eten afhalen bij de Chinees of de Indiër maar uiteindelijk besliste ik toch maar zelf voor ons avondmaal te zorgen. Het werd, na een soepje, een zelfbedachte gegratineerde schotel met zalm, broccoli en een paar aardappelen: lekker!

Op dit moment waait het weer vreselijk!