Stille donderdag

Roger en ik zijn geen praters en hebben, na een dag of meer intensieve gesprekken, altijd nood aan stilte.

Buiten een lang telefoontje met Nany (die zich onder andere zorgen maakte omdat onze Matadi-vriendin Lily Beeckman nog geen programma had opgesteld voor een geplande ontmoeting met Matadi-vriendinnen Rachel en dochter Sabine in augustus - ik weet het, in november van vorig jaar is het mislukt maar nu zal het toch wel lukken zeker?) kregen Roger en ik vandaag onze stille dag: zelfs met elkaar hebben we amper gepraat. Bij ons wijst dat absoluut niet op wrijvingen, integendeel!

Wel heb ik een paar mails snel beantwoord (schrijven gaat me beter af dan praten).

Én ik heb, ondanks het "verbod" van Elie, onder andere toch nog een tiental teksten voor het boek van werkgroep WOI nagelezen.
Elie, als je dit leest: ik heb die teksten nog niet in de map "definitief afgewerkte teksten" geplaatst: ik wil ze immers nog eens nalezen en door Roger (en liefst nog iemand anders) laten nalezen. Dus waarom er al niet aan werken nu ik de tijd ervoor vond?
Veel werk heb ik er wel niet aan gehad. De auteurs van de teksten hebben helemaal niet de pretentie schrijvers te zijn en toch heb ik maar sporadisch een zinswending moeten aanpassen. Geen enkele grammaticale fout gevonden (misschien vindt Roger er natuurlijk nog: ook in mijn Nederlandstalige geschriften vindt hij er geregeld) maar alleszins, als er nog fouten in staan, dan vallen ze niet op!

Ook een poosje gehaakt vandaag. Het gaat al bijna even vlot als vroeger en ik denk dat ik op de duur er wel zal in slagen kleertjes te maken voor die popjes.

Roger heeft zopas gepraat: of we samen nog eens naar Gaston en Leo kijken (gisteren hebben we de dag daar ook mee beëindigd)