Deze avond heb ik nog een hele poos de drukproeven van het volgend nummer van Oostland zitten nalezen maar ondertussen dacht ik geregeld terug aan een kort gesprek tijdens de receptie van deze middag.
Kristien, de echtgenote van Modamske, en ik geraakten in gesprek met een vroegere collega van haar. Die man had onlangs zijn vrouw verloren en vertelde niet alleen over zijn verdriet en zijn gemis, maar ook over het feit dat hij nu pas inzag hoeveel tijd je in een huishouden steekt. Kristien en ik vonden dat heel typisch (en zeiden het hem): als ze het zelf niet hoeven te doen, zijn mannen daar meestal niet van bewust.
Ik heb nooit beweerd dat ik een goede huishoudster ben, integendeel. Maar zelfs als je, zoals ik, het minimum aan huishouden doet en je hebt geen huishoudhulp, steek je daar heel veel uren in. Uren die je anders zou kunnen besteden aan meer creatieve taken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten