Stilte

Roger en ik hebben altijd nood aan stilte na een periode met veel sociale contacten. En de laatste weken waren op dat gebied vrij druk.

Het werd vandaag voor ons dus bewust een rustige, stille zondag.

Maar... de stilte werd even onderbroken door een telefoontje met Nany. Zij vond haar stille zondag blijkbaar niet zo leuk. Ze had nog met niemand gepraat vandaag (ik ook niet, maar ik vond dat niet erg, integendeel) en ze leek voor de zoveelste keer een beetje jaloers op vriendinnen van haar die elke (zon)dag bezoek krijgen van een van hun kinderen.

Wij wonen te ver van Nany om zomaar even bij haar langs te rijden. Nany denkt dat, als wij dichter bij haar zouden wonen, ze ons vaker zou zien. Misschien iets vaker inderdaad, maar ik weet echt niet of het veel vaker zou zijn. Jammer genoeg verschillen wij nogal van Nany die het liefst van al elke dag (overvloedig) met mensen wil praten, terwijl Roger en ik dikwijls proberen niet te hoeven praten.

Maar... ik vraag me vaak af hoe egoïstisch ik ben als ik op deze manier denk!